انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
خیلی متاهلی زیبایی بود من خیلی خیلی دوست داشتم
خوب بود
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ برف، زیباترین پدیده‌ای که شاید شادی بسیاری از افراد شود.
پدیده‌ای که کمتر کسی پیدا می‌شود که دوست نداشته باشد در هوای سرد برف بازی کند و یا آدم برفی بسازد.
اما سوالی که در این بین مطرح می‌شود این است که اصلا؛ برف چیست و چگونه تشکیل می‌شود و آیا رنگ آن واقعا سفید است؟!
در همین راستا باشگاه خبرنگاران جوان اقدام به جمع آوری مطالبی پیرامون این موضوع نموده است که پیشنهاد می‌کنیم مطالعه آن را از دست ندهید.
بَرف یکی از ریزش‌های آسمانی و نیز نام پوششی است که از آن بر زمین تشکیل می‌شود.
زمانی که هوای گرم به بالای آسمان صعود می‌کند، بخار آب را هم همراه خودش به بالا به داخل آسمان می‌برد. در بالای آسمان بخار آب سرد شده و قطره‌های آب دور ذرّه‌های ریز گرد و غبار موجود در هوا تشکیل می‌شود. مقداری از بخار آب هم به شکل بلور‌های ریز یخ منجمد می‌شود که قطره‌های آب سردشده را جذب می‌کند.
بیشتر بدانید: چرا نباید برف بخوریم؟
قطره‌ها به شکل بلور‌های یخ منجمد شده و کریستال‌های بزرگ‌تری را تشکیل می‌دهد که آن‌ها را برف‌ریزه می‌نامند. برف‌ریزه‌ها به هنگام سنگین‌شدن، پایین‌تر می‌آیند.
واژهٔ کنونی «برف» از واژهٔ وَفْر wafr یا وَفْرَه wafra در زبان پهلوی گرفته شده‌است. برف در زبان کهن پهلوی به شکل‌های سْنیزَگ، سْنیخَر و سْنوی snoy نیز آمده‌است که همگی با واژهٔ snow در زبان انگلیسی و Schnee در زبان آلمانی هم‌ریشه‌اند.
برف یک گردهمایی از کریستال‌های فشرده شده یخ است. وضعیت این مجموعه فشرده شده نمایانگر ویژگی‌های مختلفی از قبیل: رنگ، دما و وزن هم‌ارز آب است.
اینکه یک طوفان زمستانی بتواند به تولید برف بینجامد به شدت به دما بستگی دارد. اینجا منظور دمایی نیست که ما در سطح زمین احساس می‌کنیم. تشکیل شدن برف هنگامی رخ می‌دهد که دمای اتمسفر زمین در نقطه انجماد آب (صفر درجه سانتی‌گراد یا ۳۲ درجه فارنهایت) یا پایین‌تر از آن قرار داشته باشد.
این مطلب را از دست ندهید: راهکارهای طب سنتی برای جلوگیری از سرماخوردگی در روزهای برفی
وجود هرچه کمتر رطوبت در هوا نیز عامل موثر دیگر این فرآیند است. اگر دمای سطح زمین در نقطه انجماد یا پایین‌تر از آن قرار داشته باشد، برف به زمین خواهد نشست؛ اگرچه هنگام حاکم بودن شرایطی خاص امکان نشستن برف در دمایی بالاتر از نقطه انجماد در سطح زمین نیز وجود دارد. در این حالت، دانه‌های برف هنگام رسیدن به این لایه‌ی گرم‌تر شروع به ذوب شدن می‌کنند. از آنجایی که ذوب شدن پدیده‌ای گرماگیر است، دمای هوا در اطراف به سرعت در اطراف دانه‌های برف کاهش پیدا می‌کند و فرآیند ذوب شدن آهسته می‌شود. به عنوان یک قائده کلی اگر دمای سطح زمین از ۵ درجه سانتی‌گراد (۴۱ درجه فارنهایت) بیشتر شود، امکان تشکیل برف وجود نخواهد داشت.
پس از آنکه کریستال‌های برف در اتمسفر زمین تشکیل شدند، با حذب قطرات آب اطراف خود رشد می‌کنند. دانه‌های برفی که در نهایت در سطح زمین قابل مشاهده هستند حاصل گردهمایی همین کریستال‌های یخی هستند. تصویر بزرگ‌نمایی شده بالا با استفاده از یک میکروسکوپ الکترونی اسکنینگ (SEM) گرفته شده است. رنگ‌های کاذبی که به طور معمول در تصاویر میکروسکوپ‌های SEM دیده می‌شوند، در پردازش‌های کامپیوتری افزوده می‌شوند. مثلا در این تصویر شکل‌های مختلف دانه برف را برجسته کرده است.
ببینید: اسرارآمیزترین عجایب دنیا
با وجود اینکه افزایش دما عامل محدودکننده تشکیل برف است، اما کاهش دما به هیچ عنوان نمی‌تواند دانه‌های برف را به لرزه بیندازد. تا زمانی که منبعی از رطوبت و راه‌هایی برای بالا رفتن هوا وجود داشته باشد، دانه‌های برف می‌توانند در دما‌های به شدت پایین نیز تشکیل شوند. اما حقیقت این است که سنگین‌ترین بارش‌های برف لزوما در برودت شدید هوا اتفاق نمی‌افتد. معمولا دمای ۹ درجه سانتی‌گراد (۱۵ درجه فارنهایت) یا حتی گرم‌تر از آن، بستر مناسبی برای بارش برف است. تا آستانه‌ای مشخص افزایش دما با شدت بارش برف رابطه مستقیم دارد. به این دلیل در دما‌های بالاتر هوا بخار آب بیشتری دارد.
باید در نظر داشت که مناطق بسیار سرد، ولی خشک، به ندرت بارش برف را به خود می‌بینند، چراکه برای تشکیل برف مقداری رطوبت نیز نیاز است. به عنوان مثال دره‌های خشک قطب جنوب، بزرگترین منطقه عاری از برف این قاره را تشکیل می‌دهند. این دره‌ها به نسبت دمای پایینی دارند، اما رطوبت آنجا بسیار کم است و جریان‌های قوی باد نیز هر رطوبت باقی‌مانده در هوا را جذب می‌کنند. به عنوان یک نتیجه‌گیری، مناطق به شدت سرد، بارش برف کمتری دارند.
در اکثر مواقع لایه‌های برف آبی رنگ دیده می‌شوند. اما اگر گودالی در سطح ایجاد کنیم، در این حالت برف به عنوان یک فیلتر عمل کرده و یک نور را بسیار جذب و یک نور دیگر را منعکس می‌کند. برف موجود در اعماق تمایل دارد نور قرمز را جذب و نور آبی را بازتاب دهد. به عمین دلیل گودال‌های موجود در تصوی بالا آبی رنگ دیده می‌شوند.
ببینید: تصویر دیدنی ناسا از بارش برف در ایران
ویژگی سطح دانه برف پس از بارش، به شکل اصلی کریستال‌ها و شرایط آب و هوایی در هنگام بارش برف بستگی دارد. به عنوان مثال هنگامی که بارش برف همزمان با وزش باد‌های شدید باشد، کریستال‌های برف به قطعات کوچکتری شکسته می‌شود و در بسته‌بندی‌های چگال‌تری قرار می‌گیرند. پس از بارش برف، دانه‌های برف ممکن است تا مدت‌ها باقی بمانند، ذوب و یا تبخیر شوند. اگر برف برای مدت زیادی روی زمین بنشیند، بافت، اندازه و شکل تک تک دانه‌های آن حتی هنگامی که دمای هوا پایین‌تر از نقطه انجماد باشد، تغییر می‌کنند. همچنین ممکن است در طول زمین ذوب یا تبخیر ویا همراه با لایه‌های بعدی برف فشرده شوند.
در طول فصل زمستان، توده‌های فشرده و سخت شده برف بر روی هم انباشته می‌شود و ساختار پیچیده لایه‌ای را تشکیل می‌دهد که انواع مختلف دانه‌های برف را در بر می‌گیرد. این لایه‌ها شرایط آب و هوایی هنگام رسوب را بازتاب می‌دهند و همچنین تغییرات پوشش برف در گذر زمان را گزارش می‌کنند.
دانه‌های برف حاصل گردهمایی تعداد زیادی از کریستال‌های برفی هستند. اکثر دانه‌های برف از ۱.۳ سانتی‌متر کوچکتر هستند. تحت شرایط خاص که شامل دمای نزدیک به نقطه انجماد، باد ملایم و شرایط ناپایدار جوی، دانه‌هایی بسیار بزرگتر و غیرمعمول با اندازه‌ای در حدود ۵ سانتی‌متر نیز می‌توانند شکل بگیرند. هیچ اندازه معمولی برای ابعاد یک دانه برف وجود ندارد، بنابراین سایز دقیقی نمی‌توان برای آن متذکر شد.
به طور کلی، برف و یخ را با ظاهر یکنواخت و سفید رنگی می‌شناسیم؛ چرا که نور مرئی سفید رنگ است. بخش عمده از پرتو‌های نور مرئی پاشیده شده بر روی سطح یخ و برف بدون هرگونه انحرافی مشخص که منجر به دیده شدن بیشتر یک رنگ خاص شود، بازتاب می‌کند. اکثر مواد طبیعی نور خورشید را جذب می‌کنند و همین موضوع باعث بروز رنگی مشخص در آن‌ها می‌شود. اما برف با بازتابیدن اکثر نور خورشید رسیده به سطحش، لباسی سفید را بر تن می‌کند.
ببینید: حقایقی عجیب از کره زمین که شما را شگفت زده می‌کند
اگرچه ممکن است برف گاهی به رنگ آبی نیز دیده شود. هنگامی که امواج نور به درون برف یا یخ نفوذ می‌کنند، دانه‌های برف بخش عمده‌ای از نور را پراکنده می‌کنند. اگر بنا باشد نور در هر جهتی پراکنده شود، احتمال وقوع رویداد‌های مختلفی وجود خواهد داشت. اگر شما در برف چاله‌ای حفر کنید، در درون آن احتمالا رنگی متمایل به آبی را خواهید دید. این نور آبی، به دلیل مسیر نسبتا طولانی مدتی است که نور در طول برف و یخ طی کرده است. به لایه‌های برف و یخ به عنوان یک فیلتر نگاه کنید. اگر تنها یک سانتی‌متر ضخامت داشته باشد، تمام پرتو‌های نور از آن‌ها عبور خواهند کرد. اما اگر ضخامت لایه برف یا یخ حدود یک متر باشد تنها نور آبی که طول موج طولانی دارد قادر به عبور خواهد بود.
ذرات و ارگانیزم (اندامگان)های موجود در کمپلکس برف نیز می‌توانند در تغییر رنگ آن دخالت داشته باشند. به عنوان مثال برف هندوانه احتمالا منظره‌ای قرمز یا صورتی خواهد داشت. این رنگ همچنین می‌توانید به دلیل وجود جلبک‌های آب‌های شیرین که زنگیزه قرمز دارند نیز مشاهده شود. برف هندوانه در هنگام تابستان در مناطق مرتفع آلپ و همچنین نواحی قطبی ساحلی بسیار رایج است.
ویژگی‌ها و سن برف بر نحوه حرکت امواج صوتی در آن تاثیر گذار است و می‌تواند بسته به شرایط، آن را افزایش و یا در اصلاح خفه کند. به عنوان مثال، مردم عمدتا اشاره می‌کنند که چرا صوت پس از بارش باران دچار تغییراتی می‌شود. هنگامی که لایه‌ای ضخیم و پف کرده از برف بر روی زمین می‌نشیند، امواج صوتی به راحتی جذب سطح برف می‌شوند و صدا آهسته و آهسته‌تر، اما زمان و شرایط جوی می‌تواند سطح لایه برف را تغییر دهد. اگر سطح لایه ذوب و مجددا یخ بزند، برف سخت‌تر و لطیف‌تر می‌شود. در این حالت امواج صوتی بهتر منعکس می‌شود و یا به عبارت دیگر واضح‌تر به نظر می‌رسد و می‌تواند تحت این شرایط مسافت طولانی‌تری را بپیماید.
این مطلب را از دست ندهید: عجایب هفت گانه جدید دنیا
لایه برف همچنین ممکن است بشکند و دچار خلل و فرج شود. هنگامی که شما بر روی یک لایه برف که از تعداد زیادی دانه‌های یخی زیر تشکیل شده است، پا می‌گذارید، در واقع باعث متراکم شدن این دانه‌ها می‌شوید. با افزایش تراکم، دانه‌های برف با یکدیگر اصطکاک خواهند داشت. در این حالت هرچه دما کمتر باشد، اصطکاک بیشتری میان دانه‌های برف خواهیم داشت. در نهایت شکستگی ناگهانی لایه برف منجر به تولید صدای آشنایی از شکستن برف خواهد شد.
برف عایق بسیار خوبی است. به همین دلیل است که بسیاری از حیوانات برای گذران خواب زمستانی خود گودالی در برف حفر می‌کنند. در میان کریستال‌های انباشته شده برف درصد بسیار بالایی از هوا وجود دارد و از آنجایی که هوا به سختی در آن‌ها جابجا می‌شود، امکان انتقال گرما به طرز چشمگیری کاهش می‌یابد. لایه‌های برفِ تازه و فشرده نشده، معمولا ۹۰ تا ۹۵ درصد هوا در خود جای داده‌اند. بسیاری از حیوانات از این قابلیت عایق بودن به نفع خود استفاده می‌کنند؛ به طوری که درون آن نقب می‌زنند و زمستان خود را آنجا سپری می‌کنند.
انتهای پیام/