به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛قرآن سراسر اعجاز در زندگی مادی و معنوی است. اگر ما آن را با معرفت تلاوت کنیم، حتماً اثرات آن را خواهیم دید. برای آگاهی و فهم بهتر و بیشتر آیات قرآن کریم هر شب تفسیر آیاتی از این معجزه الهی را برای شما آماده می‌کنیم.
اعراف، نام دیگرش «المص» هفتمین سوره قرآن است که مکی و دارای ۲۰۶ آیه است. در فضیلت این سوره مبارکه از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده است: هر کس سوره «اعراف» را قرائت کند خداوند بین او و ابلیس پرده‌ای بیفکند تا از شر ابلیس در امان بماند، او در زمره کسانی است که حضرت آدم علیه السلام در بهشت او را زیارت می‌کند و در بهشت به تعداد همه یهودیان و مسیحیان به او درجات داده خواهد شد.
امام صادق علیه السلام هم فرموده است: هر که این سوره را در هر ماه یک بار قرائت کند، در روز قیامت از جمله کسانی است که هیچ خوف و ترسی و هیچ حزن و اندوهی ندارد و هر کس در روز‌های جمعه این سوره را بخواند، در زمره کسانی است که خداوند از آن‌ها حسابرسی نمی‌کند، بدانید در آن آیات محکمی است؛ پس آن را فرو نگذارید، زیرا آن‌ها در روز قیامت به سود قاریان خود شهادت می‌دهند.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
إِنَّ وَلِیِّیَ اللَّهُ الَّذِی نَزَّلَ الْکِتَابَ وَهُوَ یَتَوَلَّى الصَّالِحِینَ ﴿۱۹۶﴾
بى تردید سرور من آن خدایى است که قرآن را فرو فرستاده و همو دوستدار شایستگان است (۱۹۶)
وَالَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَکُمْ وَلَا أَنْفُسَهُمْ یَنْصُرُونَ﴿۱۹۷﴾
و کسانى را که به جاى او مى خوانید نمى توانند شما را یارى کنند و نه خویشتن را یارى دهند (۱۹۷)
وَإِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَى لَا یَسْمَعُوا وَتَرَاهُمْ یَنْظُرُونَ إِلَیْکَ وَهُمْ لَا یُبْصِرُونَ ﴿۱۹۸﴾
و اگر آن‌ها را به [راه]هدایت فرا خوانید نمى شنوند و آن‌ها را مى بینى که به سوى تو مى نگرند در حالى که نمى بینند (۱۹۸)
تفسیر:معبودهاى بى ارزش
در تعقیب آیه گذشته که به مشرکان مى گفت: شما و بتهایتان نمى توانید کوچک‌ترین زیانى به من برسانید، در نخستین آیه مورد بحث به دلیل آن اشاره کرده، مى گوید: (ولى و سرپرست و تکیه گاه من خدایى است که این کتاب آسمانى را بر من نازل کرده است) (ان ولیى الله الذى نزل الکتاب).
نه تنها من، (او همه صالحان و شایستگانرا حمایت و سرپرستى مى کند و مشمول لطف و عنایتش قرار مى دهد) (و هو یتولى الصالحین).
سپس بار دیگر به تاکید روى دلائل بطلان بت پرستى پرداخته مى گوید: (معبودهایى را که غیر از خدا مى خوانید کارى از آن‌ها ساخته نیست، نمى توانند شما را یارى کنند و نه خودشان را) (و الذین تدعون من دونه لا یستطیعون نصرکم و لا انفسهم ینصرون)؛ و از این بالاتر اگر از آن‌ها هدایت خویشتن را در مشکلات بخواهید، آن‌ها حتى حرف شما را نمى شنوند! (و ان تدعوهم الى الهدى لا یسمعوا)
و حتى با چشمهاى مصنوعیشان که دارند، گویا به تو نگاه مى کنند، ولى در حقیقت نمى بینند (و تراهم ینظرون الیک و هم لا یبصرون).
چنانکه سابقا هم اشاره کردیم آیه اخیر ممکن است اشاره به بت‌ها یا بت پرستان باشد، در صورت اول مفهومش همانست که گفته شد، و در صورت دوم تفسیرش چنین است: اگر شما مسلمان‌ها این بت پرستان و مشرکان لجوج را به راه صحیح توحید دعوت نمائید از شما نمى پذیرند آن‌ها با چشمهاى خود به سوى تو مى نگرند و نشانه هاى صدق و درستى را در تو مشاهده مى کنند، اما واقعیت‌ها را نمى بینند.
مضمون دو آیه اخیر در آیات گذشته نیز آمده بود، و این تکرار به خاطر تاکید هر چه بیشتر روى مسئله مبارزه با بت پرستى و ریشه کن کردن نفوذ آن در روح و فکر مشرکان از طریق تلقین مکرر است.
انتهای پیام/