برای سخنرانی درکنگره بزرگ سرداران و شهیدان رفسنجان ایشان را دعوت کردم، به اتفاق که وارد آن مراسم باشکوه باحضور هزاران نفر شدیم یک لحظه احساس نگرانی کردم که چه بسا تحت تأثیر فضای دوم خرداد و دیگر سخنران مراسم که خواهر رئیس دولت اصلاحات بود و برخی شیطنت‌ها، ایشان نتواند فضا رابه سمت آرمان مهم شهیدان یعنی ولایت‌پذیری سوق دهد و افراد افراطی از این اجتماع بزرگ بهره‌برداری سیاسی و جناحی کنند و چهره نورانی ولایت فقیه را خدشه دار سازند.
بهرحال نوبت به سخنرانی مرحوم ابوترابی رسید برای اولین بار شاهد سخنرانی ایشان در چنین اجتماعی بودم،برخلاف دغدغه‌ای که داشتم، پشت تریبون که قرار گرفت آن چنان حماسی و کوبنده سخن گوفت که همه نگاه‌ها وگوش‌ها رابه خود معطوف ساخت و نفس‌ها را درسینه‌ها حبس کرد.
آن بیانات منطقی، معنوی، عاطفی و انقلابی چنان تاثیر شگرف و سازنده‌ای داشت که سخنان دیگر سخنران و حواشی مورد نظرعده‌ای به کلی رنگ باخت و همه مجذوب سخنان این سید شجاع و وارسته شدند.
پس از حمد وسپاس به درگاه الهی به یاد سخنان مولا علی(ع)در وصف یکی ازبرادران دینی اش افتادم که درباره‌اش فرمود: کان لي فیما مَضیٰ أخٌ فًِی اللهِ کان یُعظِمُهُ في عیني صِغَرُ الدنیا في عینِهِ تا اینکه می رسد به این فراز: کانَ أکثَرَ دَهرِهِ صامتاً فَإن قالَ بَذَّ القائِلینَ و نَقَعَ غَلیلَ السّائِلین وکانَ ضعیفاً مستضعفا فإنْ جاءَ الجِدُّ فهُوَ لَیثُ غابٍ و صِلُّ وادٍ...
یعنی غالبا ساکت وآرام بود وآن گاه که سخن می‌گفت بر گویندگان غلبه می‌کرد وعطش سؤال‌کنندگان را فرو می‌نشاندوبه(ظاهر) ضعیف بود وهرگاه با امری جدی مواجه می شد همچون شیربیشه و ماربیابان بود.
امید که آن بزرگوار و دیگر آزادگانِ به لقای دوست شتافته، درجوار مرادشان امام راحل “ عندَ مَلیکٍ مُقتَدِر” متنعم ازالطاف بیکران الهی باشند و فردای قیامت، ما جاماندگان شرمنده آن عزیزان نباشیم.
سیدمحمدحسینی ۹۷/۵/۲۶
انتهای پیام/