به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، واشنگتن پست در مطلبی نوشت: دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، از هنگامی که وارد کاخ سفید شده است، از تحریمهای اقتصادی (و اکنون از تعرفه‌های گمرکی) به منظور به زانو درآوردن دیگر کشورها در مقابل خود استفاده کرده است. دولت کنونی آمریکا ادعا می‌کند تحریمهای سختگیرانه موجب بازگشت کره شمالی به پای میز مذاکره شده است.
اکنون ترامپ قصد دارد تحریمهای اقتصادی علیه ایران را اجرا کند تا به این صورت بتواند به توافق هسته‌ای جدیدی دست یابد.
واشنگتن پست در این مطلب نوشت: اما شواهد کارآمد بودن این تحریم‌ها به عنوان ابزاری برای سیاست خارجی، متقاعد کننده نیست. نگرانی بسیاری درباره این وجود دارد که دولت ترامپ در حال استفاده بیش از حد از این ابزار است و جنبه‌های دیگر سیاست خارجی، از جمله مذاکرات ساده و همکاری با متحدان خود را نادیده گرفته است.
چندی پیش، مقاله‌ای در واشنگتن پست منتشر شد که نشان می‌داد در دولت ترامپ، وضع تحریم‌ها به چه اندازه افزایش یافته است. در این مقاله آمده بود تنها طی یک ماه (فوریه 2018)، آمریکا نه تنها علیه کره شمالی، بلکه علیه افراد حقیقی و حقوقی در کلمبیا، لیبی، کنگو، پاکستان، سومالی، فیلیپین، لبنان و چند کشور دیگر تحریم وضع کرده است.
با اینکه تعداد وضع تحریم‌ها رو به افزایش است، ایده استفاده از این روش مسئله تازه‌ای نیست و به صدها سال گذشته و شاید بیشتر باز می‌گردد. این در حالی است که تحقیقات دانشگاهی نشان می‌دهد تحریم‌ها نتیجه مورد انتظار را به همراه ندارد. نتایج یک تحقیق که 200 مورد تحریم از سال 1914 تا 2008 میلادی را مورد بررسی قرار داده است، نشان می‌دهد تنها 13 مورد تحریم هدف تحریم‌کنندگان را محقق کرده است.
مسئله اصلی این نیست که تحریم‌ها نمی‌توانند شرایط اقتصادی برای کشور مقابل را دشوار کنند، مسئله این است که این دشواری، همیشه به سیاست خارجی منطقی ختم نمی‌شود. این موضوع می‌تواند به طور خاص برای دولت ترامپ مشکل‌ساز باشد؛ زیرا که دولت کنونی آمریکا از تحریم به عنوان جایگزینی برای سیاست خارجی استفاده می‌کند و نه روشی برای دستیابی به این سیاست.
نگارنده این مطلب، با اشاره به تحریمهای کره شمالی نوشت: آمریکا با تحریمهای خود علیه پیونگ یانگ، خواستار خلع سلاح هسته‌ای این کشور بود. اما حتی پس از برگزاری نشست کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، و ترامپ، خلع سلاح هسته‌ای کره شمالی همچنان دور از انتظار است.
تنها کمتر از 2 ماه پس از برگزاری این نشست بار دیگر جنگ لفظی میان دو طرف آغاز شده است. اکنون نیز کارشناسان بر این باورند که ممکن است خلع سلاح هسته‌ای هرگز صورت نگیرد.
واشنگتن پست در ادامه افزود: با این حال، به نظر می‌رسد ترامپ قصد دارد از مدل کره شمالی برای ایران نیز استفاده کند. رئیس جمهور آمریکا از توافق هسته‌ای 2015 ایران خارج شد و از روز دوشنبه، به طور رسمی تحریم‌ها علیه تهران را اجرایی کرد. وی در هفته گذشته گفت آماده است «هر زمان» و «بدون پیش‌شرط» با حسن روحانی، رئیس جمهور ایران، دیدار کند. برای بسیاری از ناظران، این اقدام وی، تکرار تاکتیک نخ‌نمای «بترسان، تحریم کن و در نهایت نشست برگزار کن» بود که نتیجه دادن آن دور از انتظار است.
در ادامه این مطلب آمده است: در حال حاضر، حتی تحریمهای آمریکا نیز دچار مشکلات بسیاری است. به عنوان مثال، شرایط بین‌المللی بسیار متفاوت است؛ زیرا که متحدان بزرگ اروپایی آمریکا مخالف تصمیم ترامپ مبنی بر خروج از توافق هسته‌ای هستند. برخی از این کشورها همچنین اشاره کرده اند ممکن است به طور مستقیم با صدور فرمان به بانک‌ها و شرکت‌های خود برای همکاری با ایران، با تحریمهای آمریکا مقابله کنند. مسئله دیگر، چین است که اکنون وارد جنگی تجاری با آمریکا شده است.
ساده‌ترین مسئله درباره تحریمهای سختگیرانه و بدون استراتژی سیاسی ترامپ، تنها تلاش‌های هدررفته آن است. با این حال، تحریم‌ها می‌توانند تاثیرات کوچکتری داشته باشند که در نهایت به ضرر آمریکا تمام خواهد شد. به عنوان مثال، تحریمهای کره شمالی موجب نارضایتی سئول شده است؛ زیرا این تحریم‌ها بهبود روابط اقتصادی دو کره را تحت‌الشعاع قرار داده است. این مسئله می‌تواند به نفع رقبای آمریکا (چین و روسیه) تمام شود.
موضوع قابل توجه دیگر که باید به آن اشاره کرد این است که یکی از دلایلی که آمریکا می‌تواند اقدام به وضع تحریم کند، قدرت هژمونیک آن بر نظام سرمایه جهانی است. ممکن است از آنجایی که تعداد روز افزونی از قدرت‌های خارجی از سیاست‌های مالی آمریکا آزرده می‌شوند، این قدرت واشنگتن در بلندمدت تضعیف شود.
نگارنده این مطلب در پایان نوشت: در حال حاضر، به نظر می‌رسد رویای ترامپ درباره اثرپذیری تحریم‌ها محقق نخواهد شد. همانگونه که دنیل لایسون، سردبیر ارشد مجله «امریکن کانسروتیو»، به طور کنایی در پاسخ به توییت اخیر ترامپ درباره تحریمهای ایران نوشته است: «هیچ چیز مانند جنگ‌افزار اقتصادی با جهان، صلح جهانی به همراه نمی‌آورد!»
انتهای پیام/