انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
من از خدامه کفش تبریز بخرم واقعا کیفیتش عالیه ولی گرونه
یکی از این صنایع که برند جهانی بوده و سال‌هاست به همراه فرش دستباف این خطه در چمدان گردشگران جا باز کرده، صنعت اصیل کیف و کفش تبریز است؛ صنعتی که در سایه تلاش شبانه روزی تولیدکنندگان، این شهر را به قطب اصلی تولید کفش در کشور تبدیل کرده است، طوری که کیفیت و اصالت آن نه‌تن‌ها در ایران بلکه در کل دنیا حرف اول را زده و شهره عام و خاص است. این صنعت چند سالی است در تبریز حال و روز خوشی نداشته و از وضعیت نامطلوبی رنج می‌برد، گرچه مسئولان آذربایجان شرقی در صددند در بستر مهم «تبریز ۲۰۱۸»، شرایط بهترین را برای این صنعت رقم بزنند.
بیشتر بخوانید:کدام کشورها پا در صنعت کفش ایران می‌کنند؟
ضرورت نشان سازی برای کفش تبریز
اشتغال ۴۰ هزار نفر در صنعت کفش استان و وجود ۳۰۰۰ واحد تولیدی و ۱۵۰۰ واحد فروش کفش در شهر تبریز، صنعت کفش را به یکی از صنایع مهم آذربایجان شرقی تبدیل کرده، از همین روست که مجید خدابخش، استاندار آذربایجان شرقی به این ظرفیت بزرگ اشتغال‌زایی اشاره کرده و می‌گوید: وظیفه ماست با تمام قوا این ظرفیت را تقویت کنیم.
خدابخش تاکید می‌کند صنعت کفش نیز مانند صنایع دیگر نباید در گذشته متوقف شود و ایجاد تنوع و خلاقیت در تولید و استفاده از تجارب روز دنیا در این صنعت ضروری است.
به عقیده وی، نشان‌سازی در صنعت کفش می‌تواند این مهم را برآورده سازد که آن هم کار بخش خصوصی است و نیازمند کیفیت تولید.
استاندار آذربایجان به وجود چندین نمونه موفق در استان اشاره می‌کند که باید توسعه یابند و درکنار آن نیز زنجیره تولید در صنعت کفش باید تکمیل شود تا با کاهش قیمت تمام‌شده محصولات، بتواند در فضای رقابتی دنیا حضور داشته باشد.
همه کار‌هایی که برای بقای این صنعت شد
بیش از ۸۰ تا ۹۰ میلیون جفت کفش سالانه در تبریز تولید می‌شود که این میزان ۶۰ درصد تولید کفش کشور و ۹۰ درصد تولید کفش دست‌دوز تمام چرم کشور است؛ این‌ها آماری است که علیرضا جباریان فام، رئیس اتحادیه تولیدکنندگان کفش تبریز می‌گوید: حضور رقبای منطقه‌ای و جهانی، بازار مصرف داخلی را با چالش جدی مواجه کرده است، با این حال به منظور ارتقای جایگاه کفش تبریز در طول سه سال گذشته، اقدامات بسیاری از سوی اتحادیه کفاشان انجام شده که از جمله آن‌ها می‌توان به راه‌اندازی نخستین کمپین خرید کالای ایرانی در تبریز، راه‌اندازی نخستین موزه کفش ایرانی در کلان شهر تبریز، راه‌اندازی اولین پاویون ایران در حوزه کفش در مسکو، تشکیل اولین کنسرسیوم صادرات کیف و کفش، حضور در نمایشگاه کشور کنیا، اعزام اولین هیات تجاری از سوی اتحادیه کفش تبریز به کشور‌های روسیه و تاتارستان و سرانجام به کارگیری استاد ایتالیایی در اولین کلاس آموزش طراحی پیشرفته به بیش از ۶۰ واحد تولیدی اشاره کرد.
جباریان‌فام به مشکلات صنعت کفش تبریز هم اشاره می‌کند و می‌گوید: مالیات بر ارزش افزوده، نبود نقدینگی، کمبود سرمایه در گردش، فرسوده بودن ماشین‌آلات، نبود مواد اولیه مرغوب داخلی و نبود شرکت‌های بازرگانی تأمین مواد اولیه، بالا بودن نرخ تسهیلات بانکی صنعت کفش، پراکنده بودن واحد‌های تولیدی کفش در شهر و نبود امکان برای توسعه واحد‌های کفش، نبود شهرک‌های تخصصی صنعت کفش، نبود طراح، پایین بودن دانش و نبود هنرستان و مراکز فنی و حرفه‌ای و دانشگاه از جمله مشکلات این صنعت است.
مواد اولیه داخلی بی‌کیفیت است
یکی از تولیدکنندگان کفش تبریز، اما از مواد اولیه بی کیفیت کفش در بازار داخل شکایت دارد و به جام‌جم می‌گوید: مواد اولیه در تولید هر محصول حرف اول را می‌زند، اما متاسفانه مواد اولیه مورد نیاز کفش از جمله زیره، چسب، میخ و یراق‌آلات تهیه شده در داخل، کیفیت چندانی نداشته و ما مجبوریم این مواد بخصوص زیره را از کشور‌های دیگر وارد کنیم.
به گفته علی مولایی، این باعث می‌شود در عرصه رقابت با کشور‌های دیگر حرفی برای گفتن نداشته باشیم و متقاضیان خارجی استقبال چندانی از کفش‌های تولید ایرانی نداشته باشند.
وی بالا بودن تعرفه مواد اولیه و کهنه و فرسوده بودن ماشین‌آلات را مشکلات دیگر تولیدکنندگان دانسته و می‌گوید: فقط با کاهش تعرفه مواد اولیه و همچنین اعطای تسهیلات کم‌بهره برای به‌روز‌رسانی ماشین آلات می‌توان از تولیدکنندگان حمایت و به بازار جهانی ورود کرد.
این تولیدکننده، بازاریابی نامناسب، تبلیغات ناکافی و عدم توجه به سلیقه مشتریان را از حوزه‌های فراموش‌شده صنعت کفش تبریز می‌داند و می‌افزاید:گرچه کفش تبریز از کیفیت و مرغوبیت مطلوبی برخوردار است، اما متاسفانه تبلیغات این صنعت به اندازه سایر نماد‌ها و کالا‌های شهر از جمله آجیل و خشکبار، فرش و صنایع دستی، مواد غذایی و صنعت شکلات و شیرینی نبوده است.
جای خالی یک شهرک صنعتی تخصصی
سماواتی یکی دیگر از فعالان صنعت کفش، اما بر لزوم ایجاد و راه‌اندازی شهرک صنعتی و تخصصی تولید کفش تبریز تاکید کرده و می‌گوید: با راه‌اندازی شهرک صنعتی کفش تبریز می‌توانیم به رونق و پویایی این صنعت و نیز به بازار از دست رفته داخلی و خارجی خود دست یابیم.
وی با اشاره به این‌که سال گذشته تصمیماتی از سوی دولت و استانداری در این باره اتخاذ شد، اما خروجی قابل‌ملموسی نداشته، خواستار رسیدگی هرچه سریع‌تر به این امر مهم از جانب مسئولان ذی‌ربط می‌شود، زیرا معتقد است فعالیت در چنین شهرکی علاوه بر مزیت‌های خاص اقتصادی و کاهش هزینه‌های تولید، موجب هم‌افزایی تولیدکنندگان این عرصه و بهبود فضای کسب و کار در کنار ایجاد همکاری با کشور‌های صاحب سبک از جمله ایتالیا می‌شود.
این تولیدکننده، قاچاق و واردات بی‌رویه و ضعف آموزش را از دیگر مشکلات سدراه توسعه صنعت کفش کشور و به تبع آن کفش تبریز عنوان و اذعان می‌کند که واردات بی‌رویه و قاچاق مصنوعات چرم‌و‌کیف و کفش لطمات جبران‌ناپذیری به این صنعت وارد کرده است.
حمایت آذری‌ها از کفش تبریز
البته علیرضا جباریان فام، رئیس اتحادیه تولیدکنندگان کفش تبریز در رابطه با قاچاق و واردات بی رویه کفش نظر دیگری دارد و می‌گوید، هرچند اخیرا نوسانات قیمت ارز به نفع تولیدکنندگان صنایع چرمی نبوده، اما در مقوله قاچاق کفش به جرات می‌توان ادعا کرد بعد از اجرای کمپین مردمی حمایت از کالای ایرانی از سال ۹۵، ورود کالای قاچاق حداقل در سطح استان آذربایجان شرقی ۵۰ درصد کاهش یافته و این نشانگر حمایت همه‌جانبه تبریزی‌ها و آذری‌ها از تولید داخلی و کفش تبریز است. بااین حال رواج پدیده قاچاق در سایر استان‌ها، میزان متقاضیان کفش چرم تبریز در این استان‌ها را نیز کاهش داده است.
جباریان‌فام همچنین ضمن اشاره به پیگیری‌های انجام شده برای ثبت ملی کفش دست دوز تبریز در سال جاری، از تلاش برای فراهم ساختن زمینه ثبت جهانی این برند معروف در آینده نه‌چندان دور خبر می‌دهد.
منبع:جام جم
انتهای پیام/