به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،بوتان کشوری کوچک به اندازه سوییس است و بخش زیادی از آن را کوهستان تشکیل می دهد و از لحاظ جغرافیایی یک منطقه دوردست به شمار می آید. در جنوب، بوتان با هند مرز کوهستانی دارد و در شمال نیز با رشته کوه سر به فلک کشیده هیمالیا محصور شده است. قبل از سال ۱۹۷۴ بوتان کاملاً به روی شهروندان خارجی بسته بود و حتی امروز نیز تنها با پرداخت هزینه هایی خاص می توان از این کشور دیدن کرد. بوتان یکی از معدود کشورهای باقیمانده در جهان است که هنوز تنوع زیستی سابق خود را حفظ کرده است. در حدود ۷۲ درصد از این سرزمین کوچک را جنگل ها تشکیل داده اند و دولت این کشور بر اساس قانون اساسی باید ۶۰ درصد از این جنگل ها را برای همیشه حفظ کند.
علیرغم محافظت شدیدی که در این کشور از محیط زیست به عمل می آید اما یخچال های یخی این کشور در حال عقب نشینی و ذوب شدن بوده که سیل های ویرانگر و کمبود منابع آبی را در پی دارد. این کشور کوچک پادشاهی، خانه فرهنگی غنی و باستانی و طبیعتی بسیار بکر و زیباست. بسیاری بر این باورند که بلندترین قله این کشور، گانکخار پونسوم، با ارتفاع ۲۵٫۰۰۰ پا (۷٫۶۲۰ متر) که سر در ابرها دارد تنها قله بلند فتح نشده جهان باشد. بدون یک جیب پر پول یا حس ماجراجویی دیوانه گونه، تنها افراد معدودی موفق به دیدار از این کشور پادشاهی منحصر به فرد خواهند شد.
یک عکاس اسلوونیایی به نام سیریل جازبک یکی از معدود افراد خوش شانس خارجی است که از بوتان دیدن کرده است. وی اخیراً سراسر این کشور را گشته و از روستاهای کوچک و جنگل های انبوه این کشور دیده کرده و با مردم آن همکلام شده است. نتیجه سفر او تصاویری از درون این کشور دورافتاده است که تنها افراد معدود خارجی تصوری واقعی از آن دارند. این کشور عمدتاً بودایی که در سراسر آن نشانه های باستانی و نوآوری مدرن دیده می شود و شادترین مردم جهان را همراه با انبوه ترین جنگل های دست نخورده در خود جای داده است.
در اواخر دهه ۱۹۹۰، دولت بوتان نمایه اجتماعی-اقتصادی جدیدی با عنوان نمایه شادی ملی را به جامعه بین المللی پیشنهاد کرد که درست مانند یک معیار اجتماعی برای اطمینان از وقوع رشد اقتصادی بدون دور انداختن روش های زندگی سنتی عمل می کرد و به خاطر نو بودن و جامعیت آن مورد پذیرش جامعه بین المللی قرار گرفت. البته این نمایه تمامی مشکلات کشور را حل نکرده است زیرا در نمایه بین المللی شادی تهیه شده در سازمان ملل، مردم کشور بوتان در رتبه ۹۷ جهانی قرار دارند. فاکتورهایی مانند شکاف درآمدی و بیکاری نقش مهمی در پایین آمدن رتبه بوتان در این رده بندی داشته اند. نگرانی دیگر این است که تغییرات آب و هوایی به شدت اکوسیستم حساس این کشور را تهدید می کند.
یخچال های یخی بوتان در حال آب شده بوده که به سیلاب های خشن منجر می شوند. بارش باران در فصل باران نیز تغییر محسوسی یافته است که کمبود آب در فصول خشک سال را در پی داشته است. اما مردم این کشور کوچک ترین نقشی در بحران تولید گازهای گلخانه ای ندارند و دولت این کشور قوانین و محدودیت ها در این زمینه را دو برابر سخت تر از قبل کرده است. بیش از ۶۰ درصد از جنگل های دست نخورده این کشور حفاظت شده هستند و زیرساخت ها باید طوری ساخته شوند که از دوام بالایی برخوردار بوده و با محیط زیست سازگار باشند. برای مثال به جای استفاده از خودورهای بنزینی بر استفاده از خودروهای الکتریکی و حمل و نقل عمومی تاکید می شود.
این درواندیشی ها نه تنها به بوتان امکان داده که کوچک ترین سهمی در تولید دی اکسید کربن جهان نداشته باشد بلکه مقداری از دی اکسید کربن تولید شده در کشورهای دیگر نیز در این کشور مصرف شود. جنگل های انبوه و فراوان این کشور مقدار بسیاری بیشتری از دی اکسید کربن تولیدی در این کشور را مصرف می کنند. به گفته جازبک وی تاکنون مردمی تا به این حساس و علاقمند به محیط زیست ندیده است. وی می گوید یک راهنما در تمام طول سفر او را به روستاهای بوتان برده و او را همراهی می کرده است . یک روز که جازبک می خواسته شب پره ای که روی لپ تاپش نشسته را با تکان دادن دست دور کند، راهنمای او ناراحت شده و با او برخورد کرده است.
وی در این باره چنین گفته است:” او به من گفت که به باور او تمامی موجودات زنده روح دارند. او این حقیقت را پذیرفته بود که حیوانات نیاز به محیط و فضای مختص به خود دارند”. شاید این حس نزدکی با طبیعت از دین اکثریت مردم این کشور که بودایی است نشأت بگیرد. جازبک می گوید که از رفتار و احترام مردم این کشور نسبت به زمین و حیواناتشان حیرت زده شده است. اگر چه وی تصاویر زیادی از طبیعت و مردم این کشور تهیه کرده اما می گوید که نمی تواند هر آنچه که در بوتان دیده و درک کرده را در قالب این عکس ها بیان کند.
منبع:روزیاتو
انتهای پیام/