ایمانی جاجرمی گفت:مسئله حاشیه‌نشینی یک آسیب جهانی است که به زاغه‌نشینی شهرت دارد و این موضوع خاص ایران نیست و این مشکل بیشتر در شهرهای بزرگ یا کلان شهرها به چشم می‌خورد هر چند حاشیه‌نشینی میتواند در مرکز شهر هم اتفاق بیفتد.
وی افزود: تعریف دیگر حاشیه‌نشینی این است که تمام کسانی که در محدوده اقتصاد شهری ساکن هستند اما جذب اقتصاد شهری نشده اند، حاشیه نشین محسوب می‌شوند.
ایمانی جاجرمی ادامه داد: با ورود ایران به نظام سرمایه‌داری در زمان حکومت پهلوی بحث حاشیه نشینی در کشور شکل گرفت و پس از آن ما دچار از هم گسیختگی فرهنگی، تاریخی و تمدنی شدیم و یک تقلید ناشیانه از غرب صورت گرفت.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت: حاشیه‌نشینان فقط محدود به مهاجران فقیر روستایی نیست بلکه فقیران شهری نیز این آسیب را به وجود آورده‌اند و فقرا در یک بازار سرمایه داری مسکن نمی توانند چیزی تهیه کنند و برای خودشان مسکن غیر رسمی فراهم می کنند.
وی افزود: البته تصور غلطی که وجود دارد این است که حاشیه‌نشینی را با خلافکاری و بزهکاری یکی می داند در حالی‌که اینطور نیست و فردی که برای خود خانه و محله ساخته، می خواهد زندگی آبرومندی داشته باشد.
انتهای پیام/