دیدار وزرای خارجه ایران، روسیه و ترکیه در آخرین نشست آستانه که به ارزیابی عملکرد مصوبات آستانه در کاهش تنش در مناطق سوریه پرداخت و محورهای مقدماتی برای نشست سران سه کشور را آماده کرد، به دلیل بده و بستان روسیه با ترک‌ها در مسئله کردهای عفرین و قراردادهای سایت هسته‌ای برای ترکیه و فروش اس 400 و منافع استراتژیک روسیه از جداسازی ترکیه از غرب، آنکارا را به محل ملاقات تبدیل کرد.
اردوغان به خوبی از چالش خود با امریکا و غرب در بحث کردهای عفرین و شمال سوریه بهره برده و آن را به دلیل تمایلات روسیه برای همکاری با ترکیه، به فرصت بدل کرد. نکته جالب اینکه وزیر خارجه ترکیه برای ایجاد یک «بازی دوسر سود» پیشنهاد مشارکت ماکرون رئیس‌جمهور فرانسه در دیدار سه‌جانبه سران در استانبول را مطرح کرد ولی با مخالفت جدی روسیه و سپس ایران مواجه شد ولی منابع حکومتی ترکیه در آستانه دیدار سران سه کشور در استانبول، دلیل ناکامی خود را مخالفت ایران عنوان و سعی کردند نگاه فرانسوی‌ها را به ایران معطوف و هزینه‌سازی کنند. اردوغان نمی‌خواهد بازی کردی امریکا و غرب به حساب ترکیه و تأثیر بر نقش و جایگاه آن در سوریه انجام شود و پرونده جدیدی به موضوعات تنش ترکیه با غرب افزوده شود و امریکا نیز ادامه همکاری با کردها را، یک هم‌پیمانی سست و آسیب‌پذیر تلقی می‌کند و نیازمند نوعی اجماع‌سازی برای سیاست‌های خود در سوریه است. لذا برای هزینه‌های مالی خود، عربستان را برای پرداخت هزینه‌های خود تشویق می‌کند و برای تلفات انسانی نیروهای نظامی خود، مشارکت انگلیسی و فرانسوی را فعال کرده تا در مرحله پایان تروریست‌ها و کارکرد نیابتی آنها، که مجبورند با حضور علنی و مستقیم در مسیر ثبات‌سازی در سوریه کارشکنی کنند، بتوانند خود را پنهان و کارت چانه‌زنی را متعددالاطراف کنند.
به همین دلیل نشست سران ایران، روسیه و ترکیه و تأکید و تحکیم روند آستانه و یا مسیرهای قابل مدیریت حائز اهمیت است ولی طرف‌های غربی حامی تروریسم در سوریه، مسیرهای ژنو و مدیریت قیمومیتی سازمان ملل را ترجیح می‌دهند. پاکسازی کامل غوطه شرقی و آماده‌سازی خروج تروریست‌ها از غوطه غربی و سپس قلمون شرقی، ابزارهای نیابتی غرب را به شدت فرسوده کرده و قادر نیستند بیش از این، پشت سر تروریست‌ها پنهان شوند. مرحله بعدی در سوریه، ضریب برخوردهای مستقیم با حامیان غربی تروریسم را افزایش می‌دهد و عملیات کمیته‌های مردمی در شرق فرات علیه پایگاه‌های امریکایی، غربی‌ها را که آماده قبول هزینه‌های غیرقابل تحمل نیستند، دچار سردرگمی راهبردی برای ماندن یا خروج از سوریه کرده است. تغییر ادبیات دیپلماسی ایران برای تبدیل دغدغه‌ها به منافع و امنیت ملی و منطقه‌ای، اولویت این مرحله از بحران سوریه است.
منبع: روزنامه جوان
انتهای پیام/