وی ادامه داد: شاید برایتان جالب باشد که بدانید مغز این تصویر را مثل تصویر واقعی تلقی می‌کند و با تحریک اعصاب پاراسمپاتیک که مربوط به قسمت دهانی گوارش است، بزاق دهان تولید می‌شودبرای انجام هر کاری در درجه اول، باید بر آن غلبه ذهنی کنید که این کار به کمک باور داشتن به خود اتفاق میفتد؛ یعنی باور داشته باشید که توانایی رسیدن به خواسته‌تان را دارید. شاید چگونگی موفقیت افراد موفق، یکی از سؤال‌های همیشگی شما باشد...
باقری افزود: قطعاً یکی از راه‌های موفقیت تصویرسازی است افراد موفق آینده ایده آلی را که می‌خواهند به آن برسند به کمک قدرت تخیل با تمام جزئیات و به‌طور شفاف در ذهنشان مرور می‌کنند و تمام تلاششان برای رسیدن به تصویر ذهنی ایده آل است.
عضو کمیته روانشناسی هیئت پزشکی ورزشی استان ادامه می‌دهد: انیشتین قبل از اینکه تئوری «نسبیت» را ارائه دهد تصور می‌کرده که روی نواری از نور بین کرات و سیارات حرکت می‌کند و با این تخیل ذهنی توانست تئوری نسبیت را ارائه دهد.
باقری گفت: بتهوون موسیقی دانی است که در ۳۵ سالگی ناشنوای مطلق می‌شود اما با کمک قوه تخیل به کارش در زمینه موسیقی ادامه می دهد و مشهورترین آثارش را پس از ۳۵ سالگی خلق می کند؛ بتهوون در تصوراتش گروه کنسرتی را می بیند که در حال نواختن نت هاست و اشتباهاتش را با گوش ذهن می‌شنود و اصلاح می‌کند.
وی خاطرنشان کرد : آقای هادی ساعی تکواندو کار مطرح کشورمان قبل از هر مسابقه در ذهنش با حریف آن روز مبارزه می‌کرد و به‌راحتی او را شکست می‌داد و در عمل هم نتیجه غیر از این اتفاق نمی‌افتاد.معجزه تصویرسازی ذهنی مثبت را در راه رسیدن به موفقیت در رشته ورزشی‌تان دست‌کم نگیرید.
این مقام مسوول افزود : سرگرد جیمز نسمت یکی از ورزشکارانی است که از تصویرسازی ذهنی برای رسیدن به موفقیت در رشته ورزشی‌اش استفاده کرد، او یک بازیکن متوسط بود و تصویر ایده آلش پیشرفت در بازی گلف بود؛ سرگرد نسمت به دلیل اسارت در ویتنام، به مدت هفت سال از زمین گلف دور بود و تمام زندگی‌اش در زندان می‌گذشت او در چند ماه نخست اسارت، فقط در حال دعا برای آزادی‌اش بود و بعد به این نتیجه رسید که اگر همین‌طور ادامه دهد دیوانه خواهد شد و به همین خاطر تنها راهی که پیش روی او بود زندگی کردن با تصویرسازی ذهنی بود.
وی با بیان اینکه سرگرد نسمت پس از هفت سال به رویایش که پیشرفت در گلف بود رسید و رکورد شگفت‌انگیزی کسب کرد گفت: او همه‌چیز را با جزئیات کامل به تصویر می‌کشید و هرروز یک بازی کامل 18 مرحله‌ای را در تخیل خود انجام می‌داد او گرفتن چوب گلف را در میان مشت‌هایش احساس می‌کرد و با این تصورات خود را آموزش می‌داد.
عضو کمیته روانشناسی هیئت پزشکی ورزشی استان گفت: تصویرسازی کاری به هوش افراد ندارد؛ تمام افراد بشر باهوش نیستند ولی همگی خلاق هستند و قدرت تخیل دارند و کافیست از قدرت تخیل و خلاقیت خود برای تصور کردن به شکلی هدفمند استفاده کنید.
باقری ادامه داد: در صورتی که از تصویر پردازی به عنوان وسیله‌ای برای تمرین استفاده شود، به آن تمرین ذهنی گفته می‌شود و در تمرین ذهنی اجرای یک مهارت حرکتی بدون تمرین بدنی در ذهن تصور می‌شود و ورزشکارانی که از این روش در کنار تمرینات فیزیکی استفاده می‌کنند رکورد‌های به‌مراتب بالاتری را ثبت می‌کنند.
وی یاداور شد: درباره تصویر ذهنی نظریه‌های مختلفی وجود دارد؛ یکی از نظریه ها نظریه روانی عصبی-عضلانی است که الگوی فعالیت در هنگام تصور همانند اجرای واقعی است. فرمان‌ها و تکانه‌های عصبی ناشی از تصور حرکت، مشابه با تکانه‌های حرکت واقعی، اما با فرکانس‌های پایین‌تر و با شدت کمتر است که منجر به حرکت آشکار نمی‌شود. یعنی راه عصبی یکی است، اما نیرو برای ایجاد حرکت کافی نیست. بنا براین فرصت تمرین الگو حرکتی را می‌یابد بی آنکه عضله واقعا در گیر حرکت شود.
باقری به نظریه یادگیری نمادین اشاره کرد و گفت: فرد از طریق تصویرسازی اقدامات آتی خود را طرح ریزی می‌کند. بنا بر این نظریه،بی آنکه حرکتی صورت گیرد، هدف‌ها و راه حل‌های محتمل بررسی می‌شوند. مجری با آنچه برای اجرای موفقیت آمیز لازم است آشنا می‌شود.
این مقام مسئول به نظریه تنظیم توجه و انگیختگی نیز اشاره کرد و افزود: تصویر سازی از دو راه موجب بهبود عملکرد می‌شود یک از طریق دیدگاه فیزولوژیکی تصویر سازی به ورزشکار در تنظیم میزان انگیختگی (فعال سازی عصبی) کمک می‌کند و دوم از دیدگاه شناختی توجه فرد به صورت گزینه‌ای به تکالیف جاری معطوف می‌کندو اگر ورزشکار در تصویر سازی به تصویری مرتبط با تکلیف توجه کند، کمتر احتمال دارد که محرک‌های نامرتبط با عملکرد، توجه او را بر هم بزند.
انتهای پیام/
ممنون