به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از شبکه تلویزیونی الاخباریه سوریه؛ نماینده دائم روسیه در سازمان ملل متحد از معیارهای دوگانه کشور‌های غربی درباره اقدامات بشردوستانه در سوریه به شدت انتقاد کرد.
واسیلی نبنزیا در جلسه شورای امنیت سازمان ملل متحد درباره اوضاع انسانی سوریه گفت: ما برای اجرای قطعنامه ۲۴۰۱ شورای امنیت تلاش می‌کنیم، اجرای این قطعنامه خوشایند برخی نیست و هم اکنون ما تنها عضوی هستیم که تدابیر ملموسی برای اجرای قطعنامه ۲۴۰۱ اتخاذ کرده است.
از زمانی که آتش بس‌های انسانی در سوریه با مشارکت طرف‌های درگیر، روسیه، دولت و هلال احمراین کشور برقرار شده است صد و بیست و یک هزار نفر از مناطق درگیری تخلیه شده‌اند.
وی افزود: فرایند تخلیه این مناطق به صورت داوطلبانه صورت گرفته است. برخی از افرادی که از این مناطق خارج شده اند شرایط دشواری را که گروه‌های مسلح برای آن‌ها رقم زده بودند شرح دادند. غیرنظامیان از طریق گذرگاه‌های ویژه از غوطه شرقی می‌گریزند. پایگاه اینترنتی رسمی وزارت دفاع روسیه برخی تصاویر را به صورت مستقیم پخش می‌کند که نشان می‌دهد بیش از صد و بیست هزار شهروند سوری از منطقه غوطه شرقی گریخته اند. طرف روس غذای گرم، آب نوشیدنی و بسته‌های غذایی برای کسانی که از این مناطق گریخته اند فراهم کرده است. پزشکان روس نیز به افرادی که از غوطه خارج شده اند کمک می‌کنند. در همین حال مرکز بازیابی نیز بازگشت آوارگان به خانه و کاشانه شان را تسهیل می‌کند.
نماینده روسیه در سازمان ملل گفت: ما به انعقاد توافق‌های آشتی با سران گروه‌های مسلح اقدام کردیم و این مساله باعث گشوده شدن گذرگاه‌های جدیدی شد که این امکان را برای جنگجویان و خانواده‌های شان فراهم می‌آورد که از حرستا، عین ترما و جوبر خارج شوند. در سال‌های اخیر این گذرگاه‌ها موجب تخلیه جنگجویان از دیگر مناطق نیز شده است. جنگجویان سوار بر اتوبوس مناطقی که در آنجا‌ها مستقر بوده اند ترک کرده و به ادلب رفته اند. در روز‌های گذشته بیش از سیزده هزار نفر تخلیه شدند و بقیه نیز تصمیم به باقی ماندن در این مناطق گرفته اند، این‌ها نیز از عفو رئیس جمهور استفاده کرده اند. ما همچنین اقدام به انجام تحقیقاتی در خصوص عملیات بازداشت، شکنجه و اعدام بوسیله گلوله کردیم، و به این نتیجه رسیدیم که تمامی این سخنان دروغ است.
بیش از صد و بیست و شش نظامی و غیرنظامی سوری که در اسارت نیرو‌های فیلق الرحمان قرار داشتند آزاد شدند و این بهترین شاهد بر دشواری‌های بزرگی است که هیئت‌های روسی که به لحاظ میدانی با دولت سوریه و گروه‌های مسلح تعامل می‌کنند با آن رو به رو هستند.
برخی از اعضای شورای امنیت ترجیح می‌دهند که وقت شان را با نوشتن خطابه‌های پر طمطراق برای وارد کردن اتهام‌های ناروا به کشور من، هدر بدهند. این اقدام برای آن صورت می‌گیرد که این کشور‌ها بر بی میلی شان جهت اتخاذ تدابیر سازنده در خصوص قطعنامه ۲۴۰۱ سرپوش بگذارند. از این رو این کشور‌ها به دنبال تامین منافع گروه‌های تروریستی تحت حمایت شان هستند. روز گذشته چهار عدد مین و خمپاره در اطراف دمشق منفجر شد که منجر به مرگ شش نفر و زخمی شدن چهار نفر شد. همچنین یک منطقه مسکونی در پایتخت سوریه هدف حملات موشکی قرار گرفت. یک دختر بچه دوازده ساله نیز بر اثر انفجار مین جان باخت. هفت کودک دیگر نیز در انفجار این مین زخمی شدند.
در دمشق انفجار مین باعث کشته شدن صد‌ها شهروند سوری شده است. جنگجویان با این کار‌ها دارند تمایل شان را به آتش بس نشان می‌دهند و این در حالی است که این گروه‌های مسلح با فرستادن نامه‌ای به دبیر کل سازمان ملل متحد تمایل خود را برای آتش بس ابراز کرده بودند، اما اقدام‌های شان نشانگر اهداف واقعی آن‌ها است.
من در اینجا می‌خواهم ملاحظاتی در خصوص گزارش دبیر کل سازمان ملل درباره اوضاع انسانی سوریه بیان کنم. در این گزارش آمده است که حملات احتمالی تاسیسات زیربنایی غیرنظامی را تهدید می‌کند و غیرنظامیان بر اثر این حملات جان خود را از دست خواهند داد.
سوال این است که این اطلاعات از کجا آمده است؟ گزارش ماه فوریه حاکی از آن است که برخی آژانس‌های سازمان ملل متحد و اداره‌های وابسته به دبیر کلی سازمان ملل متحد و دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، گزارش می‌دهند ولی باید توجه داشت که اعضای دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل هیچگونه حضور میدانی ندارند و از این رو باید این پرسش را مطرح کرد که اطلاعات درباره سوریه را چه کسی در اختیار سازمان ملل متحد قرار می‌دهد؟ آیا این گروه‌های مخالف دولت سوریه یا عوامل شان همچون کلاه سفید‌ها هستند که این اطلاعات را در اختیار سازمان ملل متحد قرار می‌دهند؟ این‌ها که خود یک طرف دعوا هستند و در این زمینه ذی نفع محسوب می‌شوند. بنابراین چرا در گزارش‌های سازمان ملل متحد به اطلاعات و بیانیه‌های آن‌ها تکیه می‌شود. البته همین اطلاعاتی که از مخالفان دولت سوریه گرفته می‌شود نیز به صورت بریده و جزئی ارائه می‌شود. ما از سازمان ملل متحد و هیئت‌های بشردوستانه می‌خواهیم به نیاز مبرم کسانی که از غوطه شرقی گریخته اند پاسخ دهند. ما از سازمان ملل متحد می‌خواهیم که برای این افراد کمک‌های بشردوستانه ارسال کنند چرا که سوری‌ها پیش از بازسازی تاسیسات زیربنایی، نیازمند کمک‌های فوری هستند و این نیاز بویژه در مناطق آزادشده غوطه شرقی احساس می‌شود.
دولت سوریه هم اکنون تلاش‌های خود را برای بازسازی مناطق آزادشده آغاز کرده است. من از آقای لوکوک می‌خواهم که شخصاً بر این مساله نظارت کند. در عین حال ما علاقه مندیم که این هیئت بتواند شرایط لازم را فراهم آورد و برای اعزام هیئت ارزیابی نیازمندی‌ها به رقه تضمین دهد و کاروان‌های حامل کمک‌های بشردوستانه به اردوگاه رکبان بفرستد. مقامات سوری به صورت رسمی با اعزام این کاروان‌ها موافقت کرده اند و آقای لوکوک نیز بر این مساله تاکید کرد.
مطالبی که در خصوص حمله به شهر الرقه و کشته شدن حدود دو هزار غیرنظامی بیان شد ما را شوکه کرد. بار دیگر می‌پرسم، کجاست آن اشک‌هایی که برای شهر الرقه روان شود، کجاست آن فریاد‌های بشردوستانه که برای جنایت‌هایی که در این شهر رخ داده است، سر داده شود.
من همچنین می‌خواهم پیشنهادی ارائه کنم و آن این است که نمایندگان سازمان ملل متحد به مناطقی که به لحاظ امور بشردوستانه از اولویت برخوردارند بروند و از چگونگی ارائه کمک‌های بشردوستانه به این مناطق اطلاع پیدا کنند.
همچنین این مساله سودبخش است که در گزارش سازمان ملل متحد از کمک‌هایی که به مناطق آزادشده سوریه صورت گرفته است نیز نامی به میان آید. با وجود اینکه برای مناطقی که از دست تروریست‌ها آزاد شد این حق وجود دارد که به روال عادی و زندگی طبیعی خود بازگردد و بمب‌ها و مین‌هایی که در این مناطق کار گذاشته شده برچیده شود، اما در گزارشی که ارائه شده توجه چندانی به این مساله نشده است، گویی که کشور‌های کمک کننده توجهی به مناطقی که دولت سوریه آزاد کرده دیگر توجهی ندارند و برخی از کشور‌ها می‌گویند تنها به مناطقی که در دست مخالفان است کمک می‌کنند در حالی که این مساله با اصل بی طرفی توزیع کمک‌های بشردوستانه و عدم جانبداری در این امر منافات دارد. همه ما امیدواریم که اینگونه نباشد و ما اشتباه کرده باشیم، آقای لوکوک نیز وجود چنین گرایشی را رد می‌کند.
چند روز پیش نشستی با مسئولان اوضاع انسانی سوریه تحت نظارت سازمان ملل و اتحادیه اروپا داشتیم، اما در این نشست نمایندگان دولت سوریه حضور نداشتند، بنابراین چگونه می‌توان اوضاع انسانی سوریه را بدون حضور نمایندگان سوریه مورد بررسی قرار داد، آیا این شیوه سودی خواهد داشت.
انتهای پیام/