به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهدی افشار از مترجمان کشورمان است که کتاب هایی را از نویسندگان مطرح دنیا به زبان فارسی ترجمه می کند. از جمله آثار وی می توان به برگزیده آثار راسل، سوپ جو برای ترمیم روح، مجموعه داستان های چخوف، وداع با اسلحه ارنست همینگوی، مسخ اثر کافکا، لئوناردو داوینچی اثر فروید، چرا آدم های خوب کار بد می کنند اثر رودی فورد و دلقک اثر هایریس اولا اشاره کرد. به مناسبت فرا رسیدن سال جدید و نوروز 97 با وی گفتگو کردیم که در بخش زیر می خوانید:
آقای افشار سال 96 برای شما چگونه بود؟
دردناک بود. به غیر از حوادث طبیعی مثل زلزله، سانچی و سقوط هواپیما که در سال 96 اتفاق افتاد و برای جامعه ایرانی بسیار تلخ بود، یک حادثه دیگر هم اتفاق افتاد و آن رکود بازار نشر بود. بازار نشر در سال 96 غیرفعال بود. ناشران توان به پا خواستن نداشتند، اثری تولید نمی کردند و تلخ تر از همه اینها برخورد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. متاسفانه کتاب ها را پیش از چاپ به مدت طولانی نگه می دارند و بعد از حدود سه ماه با دید منفی به ناشران پاسخ می دهند.
به نظر شما مهمترین اتفاق ادبی در حوزه کاریتان در سال 96 چه بود؟
کتابی به نام «گزیده آثار راسل» که در زمان وزیر سابق ارشاد مجوز انتشار گرفته بود، یک ماه پیش منتشر شد. این کتاب برای من بسیار به دلیل حرف های تامل برانگیزش ارزشمند است. صرف نظر از اثبات و نفی حرف هایش، باید روی آنها فکر کرد. امیدوارم این کتاب در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران با استقبال خوبی روبرو شود.
عید نوروز برای شما به عنوان یک مترجم چگونه است؟
من عید را خیلی دوست دارم. زمانی که فرامی رسد همان احساس کودکی خودم را دارم. همانطور که طبیعت نو می شود، من هم سعی می کنم نو شوم. نگاهی به عملکرد سال گذشته ام می کنم تا نقاط ضعف را برطرف و نقاط قوت را تقویت کنم. همانطور که در پایان سال هر سازمانی بیلان عملکرد خودش را می گیرد به عنوان یک انسان می توانیم عملکرد یکساله مان را ببینیم که کجاها خطا کردیم تا آنها را تکرار نکنیم. ببینیم کجاها در جامعه و فرهنگمان مورد تایید بودیم، آنها را ادامه بدهیم و تقویت کنیم. اعتقاد من این است ه نوروز در واقع زمان حسابرسی به رفتارها و فرهنگمان است.
دوست دارید در سال 97 چه اتفاقی در حوزه ادبیات بیافتد؟
یکی از بهترین اتفاقاتی که می تواند بیافتد، این است که یک نگاه مثبت به ادبیات باشد نه نگاه منفی. ببینید در روزگاری که این همه رسانه های اجتماعی وجود دارد و این همه صور قبیحه تولید می شود، سخت گرفتن یک واژه در رمان و متوقف کردنش به جهت یک کلمه کار عبث و بیهوده ای است. عملا کاری را انجام می دهند که هیچ اثری ندارد. از طرف دیگر به طور پیوسته همان کتاب های ممنوعه به صورت تکثیر شده در خیابان انقلاب و مقابل دانشگاه تهران به فروش می روند.
نگاه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نشر باید تغییر کند و باید به نوعی از ناشران حمایت کند. مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هنگام خرید کتاب های ناشران برای کتابخانه های عمومی، کتاب هایی را می خرند که گاهی در طول یک سال امانت گرفته نمی شوند. در حالی که بسیاری از مردم قادر نیستند یک رمان 150 هزار تومانی را بخرند. بنابر این پول مردم به جای خرید کتاب در حوزه دیگری صرف می شود. اگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بودجه خرید کتاب را به کتابهای جذاب و ارزشمند اختصاص دهد، هزینه حروف چینی و ترجمه کتاب در می آید و ناشر جرات می کند کتاب جدید منتشر کند. اما متاسفانه نه تنها حمایت نمی کنند، بلکه بیشتر حالت ممانعت و بازدارندگی دارد.
برای سال 97 برنامه خاصی دارید؟ می خواهید کتاب خاصی منتشر کنید؟
یک کتاب دارم که در دست ترجمه است. دوست ندارم آثار ترجمه شده را مجدد ترجمه کنم، اما متاسفانه ناشران ما به جهت اینکه بیم دارند کتاب جدیدی را معرفی کنند که مجوز چاپ نگیرد، غالبا به سراغ کتاب هایی می روند که در گذشته مجوز گرفته است و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نسبت به آن حساسیت ندارد. به همین جهت دو سه کتاب به من پیشنهاد شده که من خیلی رغبت ندارم آن ها را ترجمه کنم.چرا که این کتاب ها قبلا ترجمه شده و مترجمان خوبی هم داشته است. اگرچه از سویی دیگر هر پنجاه سال یکبار آثار ارزشمند باید دوباره ترجمه شوند تا با زبان روز همگون باشد و نسل جوان با زبان امروز آنها را بخواند و درک کند. زبان پنجاه سال پیش برای بسیاری از خوانندگان جوان ما زبان دشواری است و آنها با بسیاری از واژه ها بیگانه هستند. به همین جهت برخی آثار باید دوباره ترجمه شوند. البته من ترجیح می دهم آثاری را که تاکنون ترجمه نشده و نویسندگان ناشناس را به جامعه فرهنگی ایران معرفی کنم.
انتهای پیام/