روانشناسی در ورزش اگر بیشتر از تلاش و تمرین اهمیت نداشته باشد کمتر از آن هم نیست. ما همواره در خانواده و یا جامعه افراد زیادی را دیده ایم که به دلیل مسائل روانی که از بی توجهی به روان شناسی ورزشی سرچشمه می گیرد، ورزش را کنار گذاشته اند و یا این که نمی توانند به صورت مستمر آن را پیگیری کنند. مباحث روانشناسی ورزشی بسیار گسترده است و توجه به تمامی این مباحث از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ البته در این گزارش به یکی از مشکلات عمده ای که بیشتر ورزشکاران حرفه ای و نیمه حرفه ای با آن درگیرند می پردازیم.
احمد قاضی‌عسگر، دانش‌آموخته روانشناسی ورزش از دانشگاه تهران ،مربی و مدرس مهارت‌های روانی در ورزش 12 باور غلط ورزشکاران بازنده را این گونه معرفی کرده است:
1. همه افراد تیم باید من را دوست داشته باشند و تائیدم کنند.
2. برای این‌که ورزشکاری ارزشمند و محبوب باشم، باید در تمام حوزه‌ها توانمند و بالیاقت باشم و در همه مسابقات دست‌آوردهای قابل توجهی کسب کنم.
3. محیط ورزش باید جایگاه عدل و انصاف باشدو همیشه باید با من خوب رفتار شود.
4. باورها و ارزش‌های مربی و هم تیمی‌هایم باید مشابه باورها و ارزش‌های من باشد. آنها باید کارها را همان‌طوری انجام دهند که من می‌خواهم و انجام می‌دهم.
5. افراد خاصی در تیم و محیط ورزش هستند که بد ذات و شرورند. آنها باید برای رفتارهای زشت خود به‌شدت مورد مجازات قرار بگیرند.
6. من وقتی از عهده مسابقه یا تمرینی به خوبی برنیایم، نمایانگر این است که آدم بدی هستم؛ یک شکست‌خورده.
7. روزگار باید آن‌چه را من برای قهرمانی لازم دارم برایم فراهم سازد. قهرمانی باید آسوده و راحت باشد. من نباید سختی بکشم یا رنج ببرم.
8. اگر امور و اتفاقات مسابقه و تمرین آن‌طور نباشد که من می‌خواهم، موجب نهایت بدبختی می‌شود و فاجعه‌انگیز خواهد بود. وقتی امور بر وفق مراد نباشد، احساس شادمانی و خرسندی در زندگی محال است.
9. اجتناب کردن از مشکلات، آسان‌تر از روبرو شدن و حل و فصل نمودن آن‌هاست.
10. شکست‌های من به‌وسیله عوامل بیرونی (مربی، داور، هم‌تیمی‌ها و …) به وجود آمده است.
11. برای هر مشکل و مسئله‌ای همواره یک راه‌حل کامل و درست وجود دارد. اگر من نتوانم به آن راه‌حل دست یابم، بسیار وحشتناک و فاجعه‌آمیز خواهد بود.
12. تجارب و وقایع گذشته و تاریخچه زندگی‌ام تعیین‌کننده مطلق رفتارها و خصوصیات کنونی من هستند. اثر گذشته را در تعیین رفتارهای کنونی‌ام نمی‌توانم نادیده بگیرم.
این باورهای غلط نیاز به تغییر دارد تا عملکرد ورزشکار به طور قابل ملاحظه ای تغییر کند. بسیاری از ورزشکاران به خصوص در سنین نوجوانانی و جوانی در زمانی که با کوچکترین مشکل رو به رو می شوند دیگر نمی توانند به ورزش بازگردند و یا تا مدت زیادی کیفیت خود را از دست می دهند. بدون شک ورزشکاران بهتر است همان طور که هر از چند گاهی برنامه های تمرینی و یا برنامه غذایی خود را با مراجعه به یک مربی تغییر می دهند با مراجعه به روانشناسان ورزشی هم افکار خود را تغییر دهند و باور های غلط را کنار بگذارند تا به شرایط خوبی برسند.
انتهای پیام /