۲۲ بهمن ۱۳۵۷، تاریخ نهضت اسلامی مردم ایران به رهبری امام خمینی (ره) به نقطه عطف خود رسید و با پایان ظلم و استبداد بیش از ۵۰ ساله رژیم پهلوی در ایران، به خواست الهی حکومت جمهوری اسلامی تاسیس شد.
پس از این اتفاق خوشایند برای مردم، اهالی ورزش هم از خاطرات شیرین انقلاب میگویند و نکاتی را اظهار میکنند که جالب است. زمانیکه ورزشکاران در مسابقاتی مهم زورشان به حریف نمیرسد، تلاش میکنند تا با همکاری و هم فکری به پیروزی برسند و مقتدرانه برد را بدست آورند، دقیق مانند ملت ایران که در سال ۵۷ با همدیگر ظلم و استبداد را پایان دادند.
بر همین اساس، گفتگویی کردیم با اهالی ورزش کشور که در زیر میخوانید:
روزی که امام خمینی (ره) به ایران بازگشتند، ما از صبح زود بیدار شدیم و به خیابانها رفتیم، البته حکومت نظامی بود و ما از کوچهها و جویها رد میشدیم تا تانکها و نظامیها ما را نبینند. در کل خاطرات شیرینی از انقلاب دارم و امیدوارم همیشه مردم ایران در سلامتی باشند. وقتی کلانتری ۹ بهارستان را مردم انقلابی گرفتند، من هم در آنجا حضور داشتم و با اسلحه یوزی (مسلسل دستی) در درگیریها بودم و تمام تلاشم را میکردم تا به همراه مردم به ظلم و استبداد پایان دهیم.
۱۵ یا ۱۶ ساله بودم که جمهوری اسلامی ایران تشکیل شد و تمام مردم سر تا پا در شور و هیجان قرار داشتند. خیلی از اتفاقات در دروان پیروزی انقلاب رخ داد و امیدوارم بتوانیم از انقلاب اسلامی دفاع کنیم. در آن زمان ما وظیفه درگیری و نابودی رژیم ظلم و استبداد را برعهده داشتیم و خانه مان نیز در خیابان پیروزی بود و بیشتر در گیریها هم در آن منطقه انجام میشد.
او افزود: خاطرهای که از زمان انقلاب به یاد دارم، مربوط به زمان ورود امام خمینی (ره) به ایران میشود. زمانیکه امام به بهشت زهرا (س) رفتند، جمعیت فوق العادهای در آنجا بود و همین موضوع سبب شد تا من کفش هایم را پیدا نکنم و با پای برهنه به خانه بازگردم. تا ۲۲ بهمن ما وظیفه پیروزی انقلاب بر ظلم و استبداد را داشتیم و حالا نوبت جوانان است تا از آن محافظت کنند.
خاطرات زیادی از دوران پیروزی انقلاب به یاد دارم و مردم هدف شان این بود تا رژیم را تغییر دهند. هوای آن موقع ایران هم مانند اکنون زیاد سرد نبود و در درگیریها تلاش میکردیم تا بتوانیم پیروزی انقلاب اسلامی را به ارمغان آوریم.
او افزود: خاطرهای که از آن زمان به یاد دارم، مربوط به اردوهای تیم ملی فوتبال ایران به سال ۱۳۵۷ برمی گردد که در درگیریهای مردم با ظلم و استبداد، ما درحال تمرین کردن بودیم تا به مسابقات المپیاد آسیایی ۱۳۵۷ تایلند برویم، اما چند روز پیش از مسابقات، مسئولان تیم به ما گفتند، بروید و برای حضور در مسابقات به شما اطلاع میدهیم که اکنون پس از گذشت ۳۹ سال منتظر خبر کادرفنی تیم ملی هستیم (با خنده)
فریاد شیران ادامه داد: خداراشکر با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، ۴ سال بعد تیم ملی فوتبال کشورمان در بازیهای آسیایی دهلی نو حضور یافت و به جمع ۸ تیم برتر رسید، اما متاسفانه از کویت شکست خوردیم و حذف شدیم.
دروازه بان سابق تیم ملی ایران درباره دیدار با امام خمینی (ره) در حسینیه جماران خاطرنشان کرد: زمانیکه یک فرد به دیدار رهبر میرود، به طور معمول او باید چند دقیقه یا چند ساعت در جایی منتظر بماند تا امام خمینی (ره) پیش او برود و با یکدیگر صحبت کنند، اما زمانیکه ما به جماران رفتیم امام روی مبل نشسته بودند و منتظر فوتبالیستها بودند. امام با عطوفت و مهربانی با ما صحبت کرد و ما هم خیلی خوشحال بودیم که با رهبر دیدار کردیم.
روزهای شلوغ و پر التهابی داشتیم و خوشبختانه در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ انقلاب پیروز شد و رژیم ظلم و استبداد به پایان رسید. جامعه ورزش کشور در زمان پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران حضور پرشوری داشتند و امیدواریم این روند تا پایان ادامه داشته باشد. حضور پرشور مردم در عرصه انقلاب و پیروزی بر رژیم ظلم، حیاتی بود و خیلی خوشحالم که این اتفاق رخ داد.
او افزود: مردم ایران همیشه به ارزشهای اسلامی ارج مینهند و استقلال کشور خود را بیش از هر چیز دیگری دوست دارند. مردم به آزادی علاقه دارند و در روزهای منتهی به انقلاب اسلامی نشان دادند که برای رسیدن به این هدف تلاش زیادی میکنند. ورزشکاران ما همواره ارزشهای انقلاب اسلامی را پاس داشتهاند و همواره نشان دادند که اخلاق و اسلام را در این حوزه پاس میدارند و من هم از این موضوع بسیار خوشحال هستم.
زمانیکه امام خمینی (ره) به من بیان کردند، با این جثه کوچکت، چطور قهرمان جهان هستید، امام حرف حق را زده بودند و من نمیتوانستم چیزی بگویم و در آن لحظه لبخندی زدند که فکر نمی کنم دیگر تاریح لبخندی به آن زیبایی را ببیند.
او افزود: ۲ ساعتی که در بیت امام نشستیم، واقعا لحظات شیرینی بود و زمانیکه امام را بوسیدم، بهترین لحظه عمرم بود و پس از آن هرکسی در هر کجای ایران من را میدید یاد امام میافتاد. در زمانیکه در حسینیه جماران بودیم، بنیان گذار کبیر انقلاب وسایل پذیرایی را فراهم میکردند و آن لحظات برای من باورنکردنی بود.
انتهای پیام/