وی با اشاره به‌غفلت بین مقسوم‌علیه و مقسوم در بین مفسران قرآن کریم افزود: در قرآن کریم بیش از 40 مرتبه قسم یادشده که باید رابطه بین مقسوم‌علیه و مقسوم در این زمینه به‌درستی در بین مفسران تبیین و تعریف شود.
مرجع تقلید شیعیان با تأکید بر نخستین آیات نازل‌شده قرآن بر پیامبر اکرم(ص) گفت: نخستین آیاتی که بر رسول خدا نازل شد دربردارنده قسم بر قلم و علم و دانش بود در حالی‌که در زمان نزول این آیات تنها 17 نفر در مکه مکرمه توانایی خواندن و نوشتن داشتن که این مسئله نشان می‌دهد که قرآن از جهان دیگری نازل‌شده است.
آیت‌الله سبحانی قداست قلم را مورد توجه قرار داد و عنوان کرد: بر اساس روایات و منابع دینی علاوه بر قداست واژه قلم، صدای قلم نیز برای خداوند متعال محبوب است، آثار علمی باقی‌مانده از نویسندگان می‌تواند در روز قیامت چاره‌ساز افراد شود که شایسته است نوشتن آثار مکتوب در بین حوزویان مورد اهتمام بیشتری شود.
وی با تأکید بر بار محتوایی غنی و پربار حدیث شیعه ابراز کرد: شیعیان از همان ابتدا و پس از رحلت رسول گرامی اسلام(ص) احادیث ایشان را ثبت و ضبط کردند که بسیار امری ارزنده است.
این مرجع تقلید شیعه با اشاره به اهمیت نگارش پایان‌نامه‌های حوزوی در راستای نیازهای جامعه، تصریح کرد: پایان‌نامه‌های حوزویان باید در راستای پاسخگویی به نیازها و شبهات جامعه تدوین‌شده و پاسخی در برابر نیازهای مستمر جامعه باشد چراکه در طول تاریخ نیز همیشه رویه علمای دین بر همین منوال بوده است.
آیت‌الله سبحانی ادامه داد: حجم شبهاتی که در فضای مجازی مطرح می‌شود بسیار زیاد بوده که نیازمند دادن پاسخ‌های درخور است، همچنین پایان‌نامه‌های حوزوی باید برای چاپ و در اختیار گذاشتن در بین مراکز علمی به مؤسسات تخصصی ارجاع داده شود.
وی تأکید کرد: فقه و شیعه پیوند بسیار عمیقی با یکدیگر داشته و در کتاب سال حوزه نیز آثار فقهی فراوانی به چشم می‌خورد که باید به نحوی این کتب تدوین شود که در جامعه قابل‌عرضه باشد.
آیت الله سبحانی با اشاره به اهمیت نوآوری در آثار حوزوی عنوان کرد: نوآوری باید در بین آثار حوزوی نمایان باشد و نباید این آثار صرفاً به جمع‌آوری روایات و احادیث خلاصه شود همچنین باید آثار شیعی را به‌درستی حفظ و مراقبت کرد تا مبادا غارتگران دست چپاول بر آن‌ها بگذارند.
مرجع تقلید شیعیان خاطرنشان کرد: یکی از مهم‌ترین اموری که باید در زمینهٔ کتاب موردتوجه باشد حفظ آثار خطی و ارزشمند تاریخی است که با توجه به عنصر فرهنگی و دینی بودن نظام جمهوری اسلامی امری شایسته و به‌جایی است.
انتهای پیام/ش