وی ادامه داد: این بخش از خاطرات محسن رفیق‌دوست به دهه سوم انقلاب اختصاص دارد. وی در این جلد به بیان خاطرات سال‌های 78 تا 88 می‌پردازد به همین دلیل بخشی از این اثر به خاطرات راوی درباره اتفاقات سال 88 اختصاص دارد.
نویسنده کتاب اضافه کرد: راویان و بازیگران خاطرات شفاهی در حال حاضر پا به سن گذاشته و گاه کهنسال هستند. از سوی دیگر هرچه زمان می‌گذرد، حافظه‌ها علیه خاطره‌گویی عمل می‌کنند؛ به همین خاطر به خاطره‌گویی لطمه وارد می‌شود.
علامیان تاکید کرد: خاطرات شفاهی، خود تاریخ نیست اما از مواد اولیه تاریخ است و نویسندگان و پژوهشگران می‌توانند بعداً با استفاده از این مواد و منابع کتابخانه‌ای و پژوهش، تاریخ را بنویسند. از سوی دیگر، این خاطرات می‌توانند مواد اولیه برای خلق آثار هنری مانند فیلم و رمان باشند. اگر امروز این خاطرات نوشته نشود، فردا امکان دارد دیر باشد و زمان را از دست بدهیم.
وی به شخصیت مهم روایتگر خاطرات اشاره کرد و در این‌باره گفت: محسن رفیق‌دوست بعد از انقلاب اولین و آخرین وزیر سپاه در سه دهه انقلاب بود که چندسالی مسئولیت تدارکات جنگ را برعهده داشت. وی در دهه 70 رئیس بنیاد مستضعفین بود. خاطرات وی از دوران جنگ به دلیل اهمیت نقش او در تشکیل سپاه پاسداران و همچنین فعالیت‌هایش در زمینه تأمین ابزار جنگی در این ایام حائز اهمیت است.
شايان ذكر است؛ کتاب خاطرات محسن رفیق‌دوست با عنوان «برای تاریخ می‌گویم» نوشته سعید علامیان از تولیدات دفتر ادبیات انقلاب اسلامی حوزه هنری است که از مقطع ورود حضرت امام (ره) در 12 بهمن که محسن رفیق‌دوست راننده بلیزر امام (ره) بود آغاز می شود. جلد دوم خاطرات محسن رفیق‌دوست از سال ۶۸ آغاز می‌شود و تا سال ۷۸ که مأموریت وی در بنیاد مستضعفان امام خمینی(ره) به پایان می‌رسد، ادامه دارد.
انتهای پیام/