وی افزود: از آنجا که دولت به لحاظ بودجه کمک های قابل تاملی نکرده و دستش در این زمینه بسته بوده و بودجه‌ای که امسال برای سینما تعیین کرده ناچیز است؛ رئیس سازمان سینمایی هم نمی تواند نقش ویژه‌ای را ایفا کند.
این کارگردان بیان کرد: وقتی دست دولت بسته می‌شود، بار سینما بر دوش بخش خصوصی می‌افتد که خود آنها هم با مسائل و مشکلات عدیده‌ای روبرو هستند. طبیعتاً با این شرایط عدالت از بین می‌رود و بیشتر بحث رانت و رابطه در انجام کارها پیش می‌آید.
وی تصریح کرد: به عنوان نمونه یکی از خروجی‌های ناتوانی دولت در حمایت واقعی و کافی از سینما، ناعدالتی در انجام امور شورای صنفی نمایش است که امسال به اوج خود رسید؛ این شورا چتر حمایتی خود را بیشتر روی خود و افراد نزدیک به خود باز کرده است.
محسنی‌نسب در پایان خاطرنشان کرد: بديهی است وقتی كسانی كه ذی نفع هستند و به عنوان تصميم گير در رأس نمايش فيلم در سينما قرار دارند، منافع شخصی خودشان را به منافع كل سينما ارجح می‌دانند؛ طبعاً حق اهالی سينما ضايع می‌شود. برای برقراری حق و عدالت، بهتر است دولت و سازمان سينمايی، تصميم گير نمايش فيلم در سينماها باشد.
انتهای پیام/