مناقشات سالهای اخیر در کمیته ملی المپیک و اختلاف وزارت و کمیته در برخی موارد از جمله اساسنامهها با روی کار آمدن محمود گودرزی در وزارت ورزش و کیومرث هاشمی در کمیته ملی المپیک فروکش کرد، اما براستی کمیته ملی المپیک جایی است که در ورزش نمیتوان براحتی از کنار آن گذشت.
موازی کاری با وزارت ورزش در برخی موارد باعث شده تا دولت در نقش وزارت ورزش و جوانان همیشه نگاهی جدی به ریاست این کمیته داشته باشد.
همشهریهای وزارت و کمیته یعنی محمود گودرزی و کیومرث هاشمی اگر چه در برخی از موارد اختلاف نظر داشتند، اما با این موضوع به صورت تلویحی کنار آمدند تا روزهای آرامی در کمیته ملی المپیک سپری شود.
روز گذشته با نزدیک شدن به انتخابات کمیته ملی المپیک اعضای خبرگان ورزش معرفی شدند و جالب اینکه در این لیست که مورد اعتراض یکی از مدیران کمیته ملی المپیک نیز قرار گرفت نفراتی حضور دارند که خواسته یا ناخواسته وزن دولتیها را برای تصدی صندلی ریاست سنگینتر میکند.
کیومرث هاشمی شاید در دوران حضورش در ورزش فقط یکبار ماهیت غیرورزشی اش را بروز داد و تا همین انتخابات ریاست جمهوری اخیر با تمامی دولتها همکاری تنگاتنگ داشت، اما فقط یک اشتباه کافی بود تا هاشمی در اندیشه خداحافظی با صندلی ریاست کمیته ملی المپیک باشد. هفتادوپنجمین نشست هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک با حضور کیومرث هاشمی، رئیس، علیرضا دبیر و شهریان، نواب رئیس کمیته، محمد پولادگر، رسول خادم، علی کفاشیان، محمود مشحون و فضلالله باقرزاده در محل کمیته ملی المپیک برگزار شد.
محمود مشحون، علی کفاشیان و رضا صالحی امیری و همچنین طاهره طاهریان و عاطفه اسلامیان
سعید آذری، مدیرعامل باشگاه ذوبآهن بهعنوان نماینده باشگاهها و پیمان فخری بهعنوان نماینده داوران و مربیان المپیکی برای حضور در مجمع انتخاباتی کمیته ملی المپیک مشخص و معرفی شدند.
اصغر رحیمی، رئیس مرکز نظارت بر تیمهای ملی کمیته نیز در پایان به عنوان سرپرست کاروان اعزانی به رقابتهای آسیایی اندونزی ۲۰۱۸ معرفی شد که البته در مصاحبه روز گذشته به دلیل اجحاف در حق وی و غیبت در لیست خبرگان ورزش کناره گیری ضمنی خود را اعلام کرد.
در نگاه اولیه براحتی می توان دریافت که در فهرست خبرگان ورزش تنها کسی که میتواند بر صندلی ریاست تکیه بزند رضا صالحی امیری است.
صالحی امیری مدتی را به سرپرستی وزارت ورزش مشغول بود و فردی از بدنه دولت است.
علی کفاشیان و محمود مشحون نیز از بازنشستههایی هستند که بدشان نمیآید با هر سمتی به جز دبیر کلی و ریاست در خدمت مجموعه کمیته ملی المپیک باشند.
عاطفیان و طاهریان هم به همین خبره بودن قناعت خواهند کرد و حدی بالاتر از آن برای آنها پیش بینی نمیشود.
کیومرث هاشمی میداند روزهای آخری است در کمیته ملی المپیک را میگذراند و راهی در این جنگ نابرابر ندارد و با توجه به خصوصیاتی که از او میشناسیم اهل ریسک نیست و مدیریت در فضای بدون تنش و آسیب را به دعواهایی که هر دو سرش باخت است ترجیح میدهد.
راههایی که برای کیومرث هاشمی باقی میماند:
اول اینکه با ائتلاف سریع و صریح با صالحی امیری کنار بیاید و دبیر کلی کمیته ملی المپیک را قبول کند و خیلی محترمانه از انتخابات ریاست کنار بکشد.
دوم اینکه در رقابت باقی بماند و همه عواقب را به جان بخرد.
کیومرث هاشمی فردی هوشمند است که در این مواقع بسیار محتاط عمل میکند و پیش بینی ائتلاف با صالحی امیری از همه جهات به خصوصیات کیومرث هاشمی نزدیکتر است.
باید دید در دوم دی ماه چه کسانی خود را برای زور آزمایی و تصاحب صندلی ریاست مهیا میکنند، اما آنچه مسلم است صندلی ریاست کمیته تسخیر شده است و دولت بدون رقیب در انتخابات کمیته یکدستی ورزش را رقم میزند.
شنیدهها در مورد داورزنی و تمایل او برای صندلی کمیته ملی المپیک با توجه به رویدادهای اخیر کمی کمرنگتر شده و البته عقل سلیم هم نمیپذیرد که معاونت قهرمانی وزارت ورزش که دست به نقدتر است را باد ریاستی که در گرو یک انتخابات است عوض کرد.
انتهای پیام/