محمدرضا شهیدی فرد در ابتدای برنامه از سابقه کم نظیر هنرمند جوان گرافیست در عرصه مطبوعات گفت و با اشاره به فعالیت های «دوست محمدی» از او درباره فعالیت ها و مسیر نگاهش پرسید که وی پاسخ داد: هنرمند باید دغدغه کار را داشته باشد و از خدا بخواهد و به نظرم اگر دنبال جواب سوال‌هایمان باشیم، راه باز می شود. من الان در جایگاه مدرس فکر می کنم که دانشجویانم، خواهر و برادرهایم هستند و تلاش می کنم که حرف من را بفهمند. این لحن را اگر بتوانیم حفظ کنیم خیلی چیزها عوض می شود.
میهمان برنامه «چهل چراغ» تصویرسازی امر دینی را مسئله ای دشوار دانست و در این باره گفت: دلیلی ندارد که در حالت ناتوانی سراغ مسئله ای برویم که از عهده اش برنمی آییم.
وی افزود: در مورد تعزیه فکر می کنم که یک افراط و تفریطی وجود دارد. چیزی که نمی توانیم درکش کنیم این است که تعزیه در زمانی اتفاق افتاد که چندان تلویزیون وجود نداشت و آدم ها در مکانی خاص باید حضور پیدا می کردند. کاش این فهم را داشتیم که بدانیم چگونه باید تعزیه را با درک امروز مخاطب امتداد دهیم تا دیگر تعزیه 1396 را داشته باشیم. حالا تنها خاطره ای از گذشته تعزیه باقی مانده که شاید جذاب باشد اما نسل جوان نمی تواند با آن ارتباط برقرار کند.
هنرمند و طراح گرافیست جوان کشورمان که آثاری را در زمینه هنر دینی شکل داده و نیز جوایزی را در رشته های تصویرسازی و کاریکاتور به دست آورده است، درباره تصویرسازی های نامناسب در آثار معنوی گفت: برخی داستان های فانتزی اروپایی و آمریکایی را می دیدیم که خیلی خوشگل بود اما کتابی درباره امامی را می دیدیم که خیلی ضعیف طراحی شده بود. این مساله در زمان نسل من خیلی زیاد بود و الان الحمدالله خیلی بهتر شده است. در نسل من کتاب های خیلی نازیبایی بود و این همان جهل است که خیال می کنیم داریم به یک معنایی خدمت می کنیم اما در بطن خیال خام مان به نظرم داریم خیانت می کنیم.
در بخشی از برنامه «چهل چراغ» در حالی که برخی از آثار طراحی شده «محمدرضا دوست محمدی» در صفحه بزرگ استودیوی برنامه به نمایش درآمد، این هنرمند خلاق عرصه تجسمی درباره آثارش گفت: شعر خیلی به مفاهیم تصویری کمک می کند. یکی از چیزهایی که می توانیم از آن استفاده خوبی کنیم به خصوص در مسائل معنوی شعرها هستند. شعرها به ما تصویر دادند و کار ما را خیلی راحت کردند.
میهمان «چهل چراغ» با اشاره به آثاری چون طراحی تابلوی عظیم میدان ولیعصر(عج) و شهدای مدافع حرم و آثار عاشورایی‌اش درباره لزوم آشنایی هنرمند از فهم دینی گفت: من زمانی قرآن می خواندم و با خود می گفتم خدا چرا از بت ها در قرآن حرف می‌زند؟ حالا فکر می کنم واقعا ما با آدم های 2 هزار سال پیش فرقی نکردیم و هنوز بت خود را داریم. جهل خود را داریم. مثلا ما ایرانی ها می نشینیم و می گوییم عرب ها چقدر جاهل بودند و پیامبر با چه قومی روبرو بود در صورتی که انگار نه انگار خودم هم امروز همان آدم جاهلم!
محمدرضا دوست محمدی درباره برخی طراحی‌های صورت گرفته عنوان کرد: ما در عرصه رسانه و فرهنگ عجولیم. به نظرم راه حل این است که برای کارمان وقت بگذاریم و با ابزارهای مختلف و از راه‌های مختلف و با زبان امروز هنر را به زندگی مردم تزریق کنیم. در حوزه گرافیک این مسائل شکل نگرفته و شاید دغدغه هنرمند نشده و یا هنوز در مرحله شناخت است. البته بعضی از پوسترها هستند که شاید 10 نفر مخاطب داشته باشد و همین 10 نفر آن پوستر را به شکلی عمیق دوست داشته باشند اما مشتری و سفارش دهنده این آثار کم است. به هر حال مسیر سخت است اما دغدغه وجود دارد.
طراح و کارتونیست جوان در برنامه «چهل چراغ» از همسویی نگاه هنرمند با جامعه مخاطب گفت و عنوان داشت: من هنرمند باید ببینم جامعه‌ام به چه چیزی نیاز دارد. به من می گویند چرا طرح هایی نمی‌کشی که فلان کشور آوانگارد انجام می دهد. من می گویم در ایران زندگی می کنم و مردم من نیازی به آن طرح‌ها ندارند و الان خیلی از مردم من به جای پیتزا به نان نیاز دارند و من باید دنبال نان بروم!
وی ادامه داد: باید ببینم مردم اطراف من چه دردی دارند و کدام درد در اولویت برای پرداخت است و به حل ماجرا کمک کنم. مسیر درست این است اما هر روز با دوراهی هایی مواجه می شویم و باید انتخاب کنیم که کدام مسیر را انتخاب کنیم و این معنای هر روز عاشورا بودن است که کار آدم را در عرصه هنر سخت می کند اما لذتی دارد و قولش را خدا به انسان داده که اگر سعی مان را بکنیم، کافی است و ما تلاش می‌کنیم و انشاء الله خدا از تقصیرات ما بگذرد.
انتهای پیام/