در هیچ کشوری و اکیداً کشورهای جهان اول، هنرمند، شاعر، سیاست مدار، نظریه پرداز، فعال مدنی، فعال حقوق زن و خصوصا آواز خوان به فراوانی افغانستان نیست.
درواقع به این گونه هنرمند و فعال مدنی و فعال حقوق زن و… که هیچ گونه دانش و آگاهی عمیق از فعالیت هایشان ندارند نیاز نیست.
در سال گذشته، تنها هفت میلیون افغانی برای دو نفر فاینلست ستاره افغان رای فرستاده شده که اگر با رای همه دوازده نفر ستاره و مصارف جانبی محاسبه کنیم از صد میلیون اضافه تر می شود.
بعد عده ای از همین مدعیان طرفدار ستاره افغان چنان به مراسم های دینی-مذهبی دهن کجی می کنند که گویا تمام سرمایه ملی به باد فنا داده شده و اینها حق و میراث پدری خود را مطالبه میکنند.
حالا اگر انسانی بیندیشیم، آیا به این گونه برنامه ها نیاز داریم؟
انتهای پیام/