به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ صنایع‌دستی به عنوان نمادی از فرهنگ جوامع همواره در مرکز توجه اقشار مختلف قرار گرفته اند. در این میان افرادی که به لزوم حفظ داشته‌های فرهنگ‌های غنی اعتقاد دارند، بیش از پیش کمر همت بسته و به بقای صنایع‌دستی فکر می‌کنند. آن‌ها باور دارند که صنایع‌دستی یکی از معیار‌های مهم در جذب گردشگر به حساب می‌آیند. بنا بر این گزارش، علی اصغر مونسان، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری به عنوان یکی از دلسوزان عرصه فرهنگ جامعه، معتقد است صنایع‌دستی و میراث فرهنگی دو بال پرواز گردشگری به حساب می‌آیند و گردشگری با اتکا بر این دو معیار به پرواز درمی‌آید.
در ماه‌های اخیر و به دنبال تصویب کلیات طرح تبدیل سازمان میراث فرهنگی به وزارتخانه، بحث در این خصوص بالا گرفت و جلسه‌ای با حضور نمایندگان مجلس و فعالان عرصه گردشگری برگزار شد. حاضران این جلسه به دنبال یافتن جایگاه مناسبی برای گردشگری در طرح تبدیل سازمان میراث فرهنگی به وزارتخانه بودند.
فعالان عرصه صنایع‌دستی نیز پس از کسب اطلاع از برگزاری جلسه مذکور تصمیم گرفتند، جایگاه صنایع‌دستی در طرح تبدیل سازمان میراث فرهنگی به وزارتخانه را پیدا کنند. ما نیز به همین بهانه، سراغ برخی فعالان صنایع‌دستی رفتیم تا از آن‌ها بپرسیم به نظرشان صنایع‌دستی چه جایگاهی در طرح تبدیل سازمان میراث فرهنگی به وزارتخانه دارند؟
بهروز سیف‌اللهی مدرس و آزمونگر رشته نقاشی بر روی چرم، در خصوص جایگاه صنایع‌دستی در طرح تبدیل سازمان میراث فرهنگی به وزارتخانه، اظهار داشت: بر اساس دیده‌ها و شنیده ها، به نظر می‌رسد صحبت فقط از گردشگری و میراث فرهنگی بوده و در انتها میراث فرهنگی نیز تحت تاثیر گردشگری قرار می گیرد. البته ما مشکلی با گردشگری نداریم، اما فکر می‌کنیم که بنا بر شواهد موجود قرار است صنایع‌دستی به نوعی بلعیده شود و ویترینی برای خودنمایی باشد. همان‌گونه که تا امروز بوده و این در صورتی است که بیشتر مواریث فرهنگی حاصل تلاش فعالان صنایع‌دستی بوده اند.
وی افزود: من ردپایی از صنایع‌دستی در طرح تبدیل سازمان میراث فرهنگی به وزارتخانه ندیده ام. امروز دغدغه ما بیشتر نسل جوانی است که بیکار هستند و به صنایع دستی روی آورده‌اند. دغدغه ما در ارتباط با اشتغال‌زایی است.
این مدرس به میزان همگامی سازمان میراث فرهنگی با بحث اشتغال پایدار انتقاد کرد و گفت: امروزه ما در حوزه صنایع‌دستی ۲ میلیون نفر شاغل داریم و به نظر می‌رسد که با توجه به تأکید اشتغال پایدار روی حفظ مشاغل موجود، سازمان میراث فرهنگی آنچنان که باید و شاید همگام با بحث اشتغال پایدار نبوده است. امروز فقط به کارگاه‌هایی که از نظر تولیدات و صادرات توانمند هستند، بها داده می‌شود و توجه به کارگاه‌های دیگر و انگیزه بخشی به جوانان حلقه گمشده‌ای است که باید به آن توجه شود.
سیف‌اللهی ادامه داد: عرصه صنایع‌دستی در اواخر دهه ۱۳۶۰ زیر مجموعه وزارت صنعت، معدن و تجارت بوده و تا حدودی مستقل بود. در آن زمان انبار کرج جایی بود که همه تولیدات صنایع‌دستی در آنجا جمع می‌شدند و سپس در دسترس صادرکنندگان قرار می‌گرفتند، ولی امروزه اداره بازرگانی معاونت صنایع‌دستی سازمان میراث فرهنگی فقط وضعیت را رصد می‌کند و آمار می‌دهد.
وی تصریح کرد:امروز زیرمجموعه وزارتخانه بودن نفعی به حال صنایع‌دستی نخواهد داشت.
همچنین؛ مصطفی مرادی، فعال عرصه صنایع‌دستی با بیان اینکه احتمالا وضعیت صادرات صنایع‌دستی با تبدیل سازمان میراث فرهنگی به وزارتخانه بهتر می‌شود، اظهار داشت: هم اکنون قیمت بالای محصولات، نبود امکانات لازم و ضعف صادرات منجر به رکود بازار شده است. امروزه رکود بازار، نبود امنیت اقتصادی و شغلی مهم‌ترین دغدغه فعالان عرصه صنایع‌دستی است و به نظر می‌رسد اگر کار همینطور پیش برود، از این عرصه خارج شویم.
وی ورود راحت گردشگر به ایران و تأمین امنیت آن‌ها را راهکار بهبود وضعیت عرصه صنایع‌دستی کشور دانست و گفت: جلب اعتماد گردشگران به کیفیت صنایع‌دستی از راهکار‌های دیگر بهبود وضعیت عرصه صنایع‌دستی کشور به حساب می‌آید.
این فعال عرصه صنایع‌دستی ادامه داد: هم اکنون ۸۰ یا ۹۰ درصد بازار صنایع‌دستی اصفهان به محصولات چینی اختصاص پیدا کرده است. البته قیمت صنایع‌دستی اصفهان نیز بالاست و از دلایل آن می‌توان به استیجاری بودن مغازه‌های فعالان صنایع دستی اشاره کرد. نبود نظارت کافی روی اجاره بهای مغازه‌ها نیز از دلایل دیگر این امر به حساب می‌آید. این امر در پایان به بی اعتمادی مشتریان می‌انجامد.
انتهای پیام/