تخت جمشید، ایران
تخت جمشید یا پرسپولیس از شهرهای باستانی ایران است که طی سالیان متمادی در زمان امپراتوری هخامنشیان پایتخت باشکوه و تشریفاتی پادشاهی ایران بود. در این شهر باستانی کاخی به نام تخت جمشید وجود دارد که در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشاه و اردشیر اول بنا شده است و به مدت حدود ۲۰۰ سال آباد بوده است. در نخستین روز سال نو، گروه های زیادی از کشورهای گوناگون به نمایندگی از ساتراپی‌ها یا استانداری ها با پیشکش‌هایی مختلف شان در تخت جمشید جمع می‌شدند و هدایای شان را به شاه تقدیم می نمودند.
در سال ۵۱۸ پیش از میلاد بنای تخت جمشید به عنوان پایتخت جدید هخامنشیان در پارسه آغاز شد. داریوش بزرگ بنیانگذار تخت جمشید بود و پس از او، پسرش خشایارشاه و نوه‌اش اردشیر یکم این مجموعه را گسترش دادند. بسیاری از اطلاعات امروز ما در مورد هخامنشیان و فرهنگ آنها از روی سنگ نبشته ها و فلز نوشته هایی است که در این کاخ ها و روی دیواره ها و لوحه های آن حکاکی شده است.
سامنر برآورد کرده است که دشت تخت جمشید که ۳۹ قرارگاه مسکونی در خود داشته است، در دوره هخامنشیان ۴۳٬۶۰۰ نفر جمعیت داشته است. تاریخ دانان اعتقاد دارند که اسکندر مقدونی سردار یونانی ۳۳۰ پیش از میلاد، به ایران حمله کرد، تخت جمشید را به آتش کشید و احتمالاً بخش عظیمی از کتاب ها، فرهنگ و هنر هخامنشی را از بین برد. با این‌حال ویرانه‌های این مکان هنوز پابرجاست و باستان شناسان از روی ویرانه‌های آن، نشانه‌های آتش و هجوم را تأیید می‌کنند. این مکان از سال ۱۹۷۹ یکی از آثار ثبت شده ایران در میراث جهانی یونسکو است.
پادشاهان ساسانی نیز کتیبه‌هایی در تخت جمشید بر جای گذاشته‌اند. پس از ورود اسلام به ایران این مکان همچنان محترم بود و آن را هزار ستون و یا چهل منار می نامیدند.
تخت جمشید در شمال شهرستان مرودشت، شمال استان فارس (شمال شرقی شیراز) قرار دارد. در فاصله ۶ و نیم کیلومتری از تخت جمشید نقش رستم قرار دارد. در نقش رستم آرامگاه شاهنشاهانی چون داریوش بزرگ، خشایارشاه، اردشیر یکم و داریوش دوم قرار گرفته است. آرامگاه پنجمی نیز هست که نیمه کاره باقی مانده و احتمالاً به داریوش سوم تعلق دارد.
استون هنج، انگلستان
واقعا استون هنج دقیقاً چگونه ساخته شده‌است؟ سنگ های بزرگی که تا ۵۰ تن وزن داشتند توسط گروهی از مردان روی غلطک هایی کشیده شده و به محل ساخت بنا منتقل می شد. وقتی سنگها به محل می رسیدند، با استفاده از طناب یا سراشیبی های خاکی، آنها را در حالت ایستاده قرار می‌دادند.
ساخت بناهای بزرگ برای دنیای امروز یک معما هستند. دانشمندان و باستان شناسان تمام اعصار همواره سعی در کشف اسرار ساخت این بناها داشته اند. قراردادن این سنگهای بزرگ در کنار هم و ایجاد یک شکوه عظیم و چشمگیر، برای آنها کار بسیار دشواری محسوب می شد. این بناها می‌توانستند به عنوان محل سکونت، معبد، مقبره و یا حتی تقویم های بزرگ در فضای باز مورد استفاده قرار گیرند.
مردم می‌توانستند با دنبال کردن حرکت اجرام آسمانی، درباره فصلهای سال چیزهایی بیاموزند. مردمان اولیه برای درو کردن محصولات و غذای خود به فصول سال بسیار متکی بودند. آنها فصلها را با مراسم و تشریفات مذهبی جشن می‌گرفتند. احتمال اینکه این مناطق و نواحی برای مردم آن زمان مقدس بوده، بسیار زیاد است.
بسیاری از متخصصان بر این باورند که این حلقه بزرگ سنگی در استون هنج برای نظارت و همچنین به عنوان معبدی برای ستایش به کار می رفته است. آنها به خاطر وضعیت قرار گرفتن سنگ بزرگ به نام «سنگ هیل» (سنگ پاشنه) با ۶ متر ارتفاع و ۳۵ تن وزن، این باور را دارند. هنگامی که در تغییر فصل تابستان یعنی ۲۲ ژوئن، طولانی‌ترین روز سال، خورشید طلوع می‌کند، به سنگ هیل می‌تابد و سایه بلندی بوجود می‌آید که تدریجاً از مرکز بنا عبور می‌کند. این امر ثابت می‌کند که استون هنج بر اساس دستورهای نجومی ساخته شده و اهداف مذهبی داشته است.
میزاورده، آمریکا
پارک ملی میزاورده یک پارکی طبیعی – تاریخی در ایالت کلرادو آمریکا می باشد. این پارک با مساحت ۲۱۱ کیلومتر مربع حاوی بقایای اسکان سرخ پوستان کهن کشور آمریکا می باشد. این مکان یک میراث جهانی یونسکو در آمریکا می‌باشد.
منبع:لست سکند
انتهای پیام/