به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از قم؛حال و روز ناخوش نان سنگک در استان و اعتراض شهروندان ما را راهی نانوایی سنگک در مناطق مختلف شهر کرد تا از حال و روز این نان 650تومانی بپرسیم، نانوایی در منطقه پردیسان کیسه های آرد را یکی یکی باز می کند و از آفت های داخل آن گلایه می کند، کرم هایی که در آرد دولتی جولان می دهند و لولوها را هم همسایه خود کرده اند، وی که محمد آقا صدایش می کردند، می گوید: برخی کیسه ها را به کارخانه آرد پس داده ایم اما ده کیسه آخر را گفته اند بپزید و به مردم بدهید.
این نانوا می گفت: چطور آردی که سوسک و لولو(آفت) و کرم دارد را بپزیم و به مردم بدهیم آن هم با کلی افزودنی های مختلف که بعد از گذشت چند روز خاصیت خود را از دست می دهند و سست می شوند، همین است که صدای مردم هم در می آید.
نانوایی دیگر در خیابان آذر هم مشکل را در همین سستی آرد می دید، و می گفت: ما به کارخانه های آرد اعلام کرده ایم که آردها سست است اما آنها علت را در گندم بی کیفیت می دانند.
به گفته نانوایان، علاوه بر اینکه گندمی که در قم برداشت می شود کیفیت لازم را ندارد، گندم های وارداتی با همین ویژگی است و این بی کیفیتی گندم، آرد را هم مورد تاثیر قرار می دهد و نان ها هم بی کیفیت می شوند و مثل خمیر سفت.
اردوخانی از نانوایان منطقه نیروگاه هم ما را به انبار نانوایی اش برد تا ببینیم، آردهایی را که خمیر شده اند اما قابلیت پخت ندارند و خمیرهایی که نان شده اند اما نمی شود آنها را دست مشتری داد، وی می گوید: امروز از دو خمیر خود یکی را پخت نکردیم و دیگری را بعد از پخت گذاشتیم تا به دامداری ها بدهیم البته اگر دام ها بخورند.
در کنار این اوضاع سراغ دو نانوایی آزاد پز رفتیم، آزاد پزانی که قبلا دولتی پز بودند اما با دیدن این شرایط ترجیج داده اند خودشان آرد تهیه کننده آن هم از استان کرج، همدان و گلستان.
خوش سیما نانوای یکی از این آزادپز هاست که می گفت: زمانی که آرد دولتی استفاده می کردم مشتری ها همه ناراضی بودند اما خداروشکر در حال حاضر همه راضی هستند، خود هم راضی هستم چرا که نان با کیفیت دست مردم می دهم و هم آردی که تهیه می کنم صرفه اقتصادی دارد چون آرد دولتی کیسه ای 47تا48 تومان را با قیمت ده هزار تومان بالاتر به ما می فروختند و این مبلغ برای نانوایی که ماهانه 300کیسه آرد مصرف می کند یعنی 3 میلیون تومان اختلاف.
نانوای آزادپز دیگری هم کیسه ای از آردهایش را آورد و روی ترازو گذاشت و گفت: ببنید چهار کیلو کمبود وزن دارد، و این یعنی این آردها برای من صرفه اقتصادی ندارد.
با شنیدن و دیدن این اوضاع ابتدا به سراغ رئیس شرکت غله رفتم، آقای رادمنش بر خلاف مشاهدات ما کیفیت گندم را استاندارد دانست و گفت: مشکل از نانوایان است آنها آموزش پخت نان ندیده اند، شنیدن این صحبت ها مرا به یاد درددل های نانوایان انداخت آنجایی که می گفتند ما 30سال است که کارمان همین است حالا نمی توانیم نان بپزیم.
و بعد هم راهی یکی از پنج کارخانه آرد استان قم، که البته یکی از آنها همین چند وقت پیش به دلیل آفت هایی که در آردش بود پلمپ شد؛ مدیر کارخانه ای که ما سراغش رفتیم که چند روزی بود مسئولیت را پذیرفته بود، ابتدا ما را به انبار گندم برد، انباری که هر غیر متخصصی با چند بار دیدن گندم ها از بی کیفیت بودن آن ها خبر می داد، مطلبی که مدیر کارخانه هم تایید کرد و علاوه برآن گفت: هر محموله آردی که شرکت غله برای ما میفرستد، حداقل 15 درصد آن خاک، کلوخ و اشغال است.
با وجود این اوضاع هم مسئولان غله دقت لازم برای آمدن گندم مناسب به قم را ندارند، هم نول یا همان مغز گندم _که نانواها می گویند_ به مقدار زیادی در کارخانه های آرد گرفته می شود و تفاله ای بیش برای گندم، آن هم گندم بی کیفیت وارداتی و بومی نمی ماند خود دلیلی بر سستی آرد است، آردی که بهبود دهنده ها به کمکش می آیند و خود حدمجاز دارند اما رعایت نمی شود و حالا این نانوایان هستند که با جوش شیرین و دیگر افزودنی ها می خواهند مشکل را حل کنند که شدنی نیست.
اما در میان این مشاهدات که خود پروژه عظیم علمی به حساب می آید، قطعا آنچه نادیده گرفته شده سلامتی مردم است، مردمی که به متولیان این امر اعتماد دارد، اما گویا این مسئولان هوای مطلوب اتاقشان را به بازرسی های گاه و بی گاه ترجیج می دهند.
انتهای پیام/ش