انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
اصلا خوب نبود
شهید اکبرزاده كه در یک خانواده مذهبی سیاسی بزرگ شده بود، بلافاصله جذب انقلاب اسلامی گردید و با یک تشكل دانش‌آموزی، فعالانه با رژیم پهلوی به مبارزه پرداخت و چندین بار به طور معجزه‌آسا از محاصره مأموران رژیم نجات یافته بود.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، بانی تشكیل انجمن اسلامی مدرسه شد و اولین اقدام آن تعویض نام دبیرستان بود. او از همان آغاز خط نفاق را شناخته و رسواگر منافقین بود.
با شروع تابستان، در زمره اولین جهادگران قرار گرفت. قیافه مصمم او را محرومین روستایی، آنهایی كه زمین‌شان را درو كرده بود بهتر می‌شناختند.
با سپاه، كه او عاشق آن بود، صمیمانه همكاری داشت و شب‌ها به كمک پاسداران جان بر كف می‌شتافت. در اغلب درگیری‌ها و به خصوص در حمله دمكرات‌های منافق در 19 مهر ماه سال 1359 به طور مستقیم حضور داشت و به همراه شهید پادار، در جلوگیری از نفوذ ضدانقلاب به شهر شركت داشت.
بعد از مدتی در امتحانات تربیت معلم، در رشته امور تربیتی و پرورشی قبول شد و فرصتی به دست آورد تا به غنی‌تر نمودن مبانی و ایدئولوژی اسلامی خود بپردازد.
بعد از اتمام سال اول تربیت معلم، برای گذراندن تعطیلات، به شهر خود بازگشت و راه خود را به سوی جبهه‌های جنگ تحمیلی انتخاب کرد و داوطلبانه عازم میدان آزمایش وفای به عهد شد. بعد از حدود دو ماه نبرد در عملیات مسلم ابن عقیل، به خصم زبون یورش برد و حماسه آفرید و همچون مرادش عباس، در حالی كه دست راستش از كتف قطع شده بود، به میدان نبرد رفت و به شهادت و فیض ابدی رسید.
از خصوصیات بارز شهید نادر اكبرزاده، اعتقاد بی‌چون و چرای او به رهبری امام خمینی (ره) و خط سازش‌ناپذیر ایشان بود. صداقت در گفتار و عمل، وفای به عهد و مهربانی و احترام به خانواده از مشخصات بارز ایشان بود. بارها به دیدار امام (ره) رفت و بعد از بازگشت، تشنه‌تر از پیش مشتاق دیدار ایشان بود. بالاخره، در تاریخ 1361.7.12 به شهادت رسید و به خیل شهیدان كربلا پیوست. روحش شاد و راهش پررهرو باد. باشد كه ما هم بتوانیم ادامه‌دهندگان راه شهدا باشیم.
انتهای پیام/