اگرچه ریشه کن کردن فقر مطلق، اتفاق و دستاورد برجسته و خوشایندی است، اما حصول آن بدون تلاش مضاعف و تأمین پیش نیازها و الزامات مقتضیِ مربوطه غیرقابل حصول خواهد بود.
ایرج سروری، محقق و پژوهشگر اقتصادی، در گفت و گو با خبرنگار اقتصاد و انرژی، با اشاره به تأکید برخی کارشناسان به افزایش فقر و شکاف طبقاتی در طول سالیان گذشته، اظهار کرد: یکی از پیامدهای مخرب رکود اقتصادی در ظهور و بروز فقر قابل بررسی و ارزیابی است و به واقع نتیجه استمرار رکود در تشدید ضریب فقر نمود پیدا میکند.
وی افزود: در طول سالیان گذشته، بخش قابل توجهی از انرژی دولت در حوزه اقتصادی به کنترل تورم متمرکز شد که امید آن می رود در آینده این تلاش و اهتمام در راستای رفع رکود از اقتصاد مصروف شود.
محقق و پژوهشگر اقتصادی عنوان کرد: در شرایط رکود، زمینه برای توسعه فرصت های شغلی و اشتغال فراهم نخواهد شد و سیاست های مرتبط با اشتغالزایی نیز با انسداد و بن بست مواجه خواهد شد.
سروری گفت: بهبود فضای کسب و کار یکی از مؤلفه های حائز اهمیت در برون رفت از فقر مطلق محسوب میشود و هر آنچه روند ضریب بهبود فضای کسب و کار تسریع شود، به همان میزان شاهد فقرزدایی شایسته تری در صحنه اجتماعی و اقتصادی کشور خواهیم بود.
امین صداقت، محقق و پژوهشگر اقتصادی در گفت و گو با خبرنگار اقتصاد و انرژی، با اشاره به نقش حائز اهمیت و برجسته تولید در فقرزدایی از جامعه،گفت: هر آنچه تولید تقویت شود، به تبع بنیه اقتصادی کشور نیز ارتقاء می یابد و در چنین بستری، ضریب بیکاری در کشور به عنوان یکی از معضلات عدیده اقتصادی و اجتماعی با کاهش بیشتری همراه خواهد شد.
وی افزود: لازمه این امر، به هدایت سرمایه ها به سمت و سوی تولید باز میگردد که پیش نیاز این امر را نیز باید در کاهش سودهای بانکی و ایجاد انگیزه برای سرمایه گذاری در عرصه تولید کشور جستجو کرد.
صداقت عنوان کرد: قطعاً تقویت و توسعه تولید و تحقق شعار فقرزدایی و ریشه کن کردن فقر مطلق، با سخنرانی محقق نخواهد شد و حصول این امر با همت و تلاش مضاعف و ورود جسورانه برای اجرای اقدامات عملیاتی و کاربردی تحقق می یابد.
محقق و پژوهشگر اقتصادی گفت: تلاش برای هدفمندسازی یارانه ها و توزیع عادلانه ثروت، اتخاذ تدابیر هوشمندانه در سیاست های مالیاتی، از دیگر ضروریاتی است که با اتکای به آن میتوان در امر فقرزدایی به توفیقات هر چه بیشتری نائل شد.
وی افزود: ناگفته نماند که متأسفانه شاخصها و معیارهای سنجش فقر در کشور نیز آنچنان که باید علمی، متقن و یکپارچه به نظر نمی رسد و باید با مطالعات دقیق کارشناسی به شاخص و ملاک مشخص و معینی برای سنجش این عارضه نائل شویم که به تبع در این شرایط احصای آمار فقر و با واقعیت ها همخوان و نزدیک تر خواهد شد و طبیعتاً دستورکارها برای رفع فقر نیز بصورت عملیاتی و کاربردی تر تنظیم و طراحی می شود.
پویا رضوانی،کارشناس اقتصاد در گفت و گو با خبرنگار اقتصاد و انرژی، با اشاره به لزوم تقویت بودجه و اعتبارات سازمانها و نهادهای امداد رسان از حیث مالی و اقتصادی گفت: با یک محاسبه کلی از شاخص خط فقر و میزان کمکهایی که از سوی نهادها و سازمان های حمایتی همچون کمیته امداد و بهزیستی انجام می پذیرد به روشنی به روند کُندِ فقرزدایی پی خواهیم برد.
وی افزود: باید اعتبارات و بودجه هر چه بیشتری به این سازمان ها و مجموعه ها اختصاص داده شود در غیر اینصورت نمی توان به فقرزدایی از جامعه امید چندانی داشت.
رضوانی عنوان کرد: نباید مجموعه هایی همچون کمیته امداد یا بهزیستی را مقصر قلمداد کرد، زیرا این مراکز و نهادها نیز بنابر داشته های خود سیاست گذاری میکنند و به تبع با محدودیت ها و مضیقه هایی که با آن مواجه هستند امکان افزایش مؤثرِکمک رسانی ها برای آنها فراهم نخواهد شد.
کارشناس اقتصاد گفت: البته اخیراً تدابیری برای افزایش ضریب حمایت ها و مستمری ها مد نظر قرار گرفته که با بررسی و ارزیابی واقعیت های اقتصادی حاکم بر کشور، به این واقعیت پی میبریم که علیرغم گامهای مثبتی که در این خصوص برداشته شده، همچنان امداد رسانی ها به مثابه مُسکنی خواهد بود که درد را کاهش می دهند و قطعاً درمان قَطعیِ فقر مستلزم تقویت هر چه بیشتر امکانات این سازمان ها و نهادهای دولتی و حاکمیتی خواهد بود.
وی در خاتمه یادآور شد: البته نباید نگاه جامعه صرفاً به پرداخت یا توزیع پول خلاصه شود، بلکه انتظار می رود رویکرد و فرهنگ عمومی نیز در جهت توانمند سازی حرکت کند که قطعاً حصول توفیق در این عرصه، مصداق ضرب المثل یادگیری و آموزش ماهیگیری است که بدون تردید منافع آن پایدارتر و اطمینان بخش تر خواهد بود.
انتهای پیام/