وی عنوان کرد: تا زمانی که شهروندان و سرمایه‌گذاران ما تصویر ذهنی نامناسبی از محله‌های دارای بافت‌های فرسوده در ذهن خود دارند و برنامه‌ریزی موثری برای تغییر عوامل ایجاد کننده این ذهنیت منفی وجود نداشته باشد، مشارکت واقعی در نوسازی این بافت‌ها از سوی شهروندان اتفاق نخواهد افتاد و جریان سرمایه‌گذاری بخش خصوصی برای پشتیبانی از بهبود شاخص‌های زیست‌پذیری به این بافت ها راه نخواهد یافت.
نگاهداری افزود: براین اساس مطالعات جامعی برای شناسایی عوامل و مؤلفه‌های مؤثر بر تصویر ذهنی از این بافت‌ها و بر اساس داده های میدانی سه محله شاخص شوش، محله قیام و محله هفت چنار در این مرکز طراحی و به اجرا درآمد.
وی در تشریح نتایج مطالعات صورت گرفته گفت: در بیشتر موارد پاسخگویی به فقر امکانات و مسائل محیطی، ازجمله نتایج نوسازی کالبدی بافت‌های فرسوده در نظر گرفته می شوند، درحالی‌که بررسی تجارب مداخله در بافت‌های فرسوده نشان می‌دهد سیاست‌های تجمیع و نوسازی و استحکام‌بخشی بناها و حتی تعریض و مناسب‌سازی معابر، نه تنها به‌تنهایی، قادر به پاسخگویی به مسائل فقر خدمات و امکانات و مشکل فاضلاب و آلودگی محیطی در بافت‌های فرسوده و حل مسائل اجتماعی این بافت‌ها نیستند؛ بلکه می‌توان گفت با افزایش تراکم ساختمانی، افزایش جمعیت ساکن و افزایش نفوذپذیری سواره و همچنین افزایش جریان‌های مهاجرتی، باعث تشدید مسائل و مشکلات بافت‌های فرسوده می‌شوند.
رئیس مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران ضمن اشاره به طراحی دستورالعمل‌های اجرایی به عنوان کاربست عملی مطالعات صورت گرفته افزود: در نهایت براساس مطالعه صورت گرفته چارچوب و ساختار مدیریتی - اجرایی برای رفع ضعف برنامه‌ریزی های معمول نوسازی بافت فرسوده و درنظر گرفتن همزمان مولفه های فرهنگی و اجتماعی، طراحی و تدوین شده است و امید می‌رود با عملیاتی شدن این مجموعه شاهد بهبود محسوس اثربخشی اقدامات آتی در حوزه نوسازی بافت فرسوده در پایتخت باشیم.
انتهای پیام/