شهرام گیل آبادی در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص هدف خود از اجرای نمایش «یک دقیقه و سیزده ثانیه» گفت: تئاتر، معرفت و حرف فکری من است. ترجیحم این است اثری خلق کنم و در آن از زاویه دید خود درباره مشکلات جامعه حرف بزنم. سه گروه در برطرف کردن مشکلات جامعه نقش دارند؛ در ابتدا، مسئولان، گروه دوم، مردم و اجتماع که باید به یکدیگر کمک کنند و گروه سوم، خود فرد که باید اتفاقات زندگی‌اش را کنترل کند.
وی درباره موضوع نمایش خود اظهار داشت: امروز کارتن‌خوابی و مسئله کودکان کار، از معضلات جامعه است. با این شرایط، توجه به موضوع زنان کارتن خواب از اهداف ما برای اجرای این نمایش بود.
گیل‌آبادی در خصوص ملاک انتخاب بازیگران اظهار داشت: ما نمایشنامه را بعد از بررسی زندگی 53 نفر از زنان کارتن خواب نوشتیم. ما تنها زندگی 4 نفر از این زنان را بر صحنه بردیم و براساس شخصیت‌ها، بازیگران کار را انتخاب کردیم. ویژگی‌هایی که برای ما بسیار اهمیت داشت، به این شرح است؛ قدرت و توان بالای بازیگر در ایفای نقش، جذابیت این بازیگران در میان مردم، سازگاری با ماهیت نقش و یعنی در اوج قدرت با مردم ارتباط برقرار کردن، خیرخواهی این بازیگران برای جامعه.
این کارگردان درباره رضایت از سالن اجرای نمایش تصریح کرد: در سال های اخیر حدود 32 سالن به سالن های تئاتر افزوده شد، ولی سالنی که برای اجرای ما مناسب باشد، بسیار محدود است؛ چرا که تئاتر ما یک تئاتر تعاملی است.
وی در خصوص تعاملی بودن نمایش «یک دقیقه و سیزده ثانیه» خاطرنشان کرد: این سبک، یک گونه از تئاتر است که رویکرد بسیاری نسبت به آن وجود دارد. در این سبک از تئاتر، ما از نظرات مخاطب در نمایش استفاده می کنیم. مخاطب در حین نمایش حتی می‌تواند کاری را که می خواهد انجام دهد. به طور مثال سلفی بگیرد. این فرم از نمایش یعنی فهم پیام و تعامل مثبت برای رسیدن به هدف.
کارگردان نمایش «یک دقیقه و سیزده ثانیه» درباره تاثیر حضور ستاره‌های تلویزیون و سینما بر تقویت تئاتر و فروش بلیت بیان کرد: نخبگان و چهره‌ها برای مردم، جذابیت دارند. یکی از ارکان ارتباطات در عالم هنر، استفاده از جاذبه‌ها برای بیان حرف هایی است که ارزش هنری دارند. بدون شک یکی از اهداف اولیه اثر هنری، تاثیر ذهنی و روحی بر مخاطب است که فرد را مجاب می کند، به تماشای هنر بنشیند.
گیل آبادی در پایان گفت: تئاتر برای ما، حرف و بن مایه فکری است. من امیدوارم برای تئاتر ایران، هم از لحاظ فرم و هم از لحاظ معنی، اتفاقات خوبی بیفتد.
انتهای پیام/