وی در سال 1336 به تهران رفت و در دبیرستان علوی مشغول شد . در طول عمر پر برکت خویش منشا خدمات بسیاری گشت که با همکاری مرحوم روزبه در جهت خدمت به فرهنگ اسلامی و فرا گرفتن علوم صرف ونحو اقدام به تالیف کتاب عربی آسان نمود .
شهید موسوی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان مشاور شهید رجایی مشغول شد و سپس مسئولیت معاونت پژوهشی وزارت آموزش و پرورش را به عهده گرفت . این روحانی جلیل القدر در هفتم تیر ماه 1360 در فاجعه انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی به همراه دیگر یاران با وفای امام به فیض شهادت نائل آمد . مزار مطهرش در بهشت زهرا و در قطعه شهدای هفتم تیر زیارتگاه دلسوخته گان و عارفان است .
او عاشق امام خمینی(ره) بود و ایشان را پناهگاه مستضعفان و یاور محرومان در برابر قدرت‌های پوشالی شرق و غرب می‌دانست. شهید محمدعلی رجائی در آئین یادبودشهید موسوی در این خصوص چنین نقل کرده است: « ما سخنان امام را گوش می‌دادیم و بعد منتظر می‌ماندیم که آقای موسوی با برداشت‌های خاص خود به اداره بیاید و ضمن بازگو کردن آن‌ها ما را به وجد بیاورد».
شهید رجائی هم چنین درباره‌ی روحیات کاری شهید موسوی گفته است: « در هر یک از استان‌ها که مشکلی داشتیم ، ابتدا با ایشان مشورت می‌کردیم و خود ایشان داوطلب و در اندک مدتی جهت رفع آن اشکال عازم سفر به آن منطقه می‌گردید. هر روز با یادداشت‌های حاوی مطالب لازم‌التوجه و پیشنهادات مؤثر به وزارت‌خانه می‌آمد و به ما رهنمود می‌داد».
وصیت نامه شهید سید کاظم موسوی
یکی از محاسن هجرت این است که آدمی درک می‌کند آنچه را قبلاً درک نمی‌کرد. تفاوت در حیات را درمی‌یابد و صفات خوب و بد را تشخیص می‌دهد و این شناخت است که به شما امکان می‌دهد که خوبی‌ها را بگیرید و از بدی‌ها دور شوید. این لطف صنع الهی است که در جهان این همه اختلاف و تنوع در اشخاص و اشیاء دیده می‌شود تا سبب اطلاع و آگاهی بیشتر گردد.
روحش شاد و یادش گرامی
انتهای پیام/