این نشریه در مقدمه‌ی این مصاحبه نوشت: فقط دو مربی تیم ملی هستند که جایگاه تیم‌شان را در مرحله پایانی مسابقات جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه تضمین کرده‌اند. پس از اینکه تیته برزیل را به روسیه رساند، کارلوس کی‌روش پرتغالی هم ایران را بدون شکست در مرحله انتخابی جام جهانی در منطقه آسیا، برای دومین بار پیاپی به این رقابت‌ها هدایت کرد.
راز این نتایج چیست؟
راز موفقیت ما ایستادگی و مقاومت زیاد و همچنین صبوری است. ایران همیشه با مشکلات و موانع بزرگی در زمینه مالی، زیرساخت و تجهیزات مواجه بوده است. لازم می‌دانم از یک چیز عجیب که من آن را «ارتباط کورینتیانسی» می‌نامم، صحبت کنم. ما پیش از آغاز جام جهانی ۲۰۱۴ در این باشگاه تمرین کردیم، آنجا از ما خیلی حمایت شد. جالب این جا است که چهار سال بعد تیته و اِدو گاسپار (بازیکنان سابق کورینتیانس) کادر فنی اولین تیمی را که به جام جهانی ۲۰۱۸ راه یافته، تشکیل داده اند و ایران هم تیم دوم صعود کننده به این رقابت‌ها است. دو تیم اولی که به مرحله پایانی جام جهانی روسیه صعود کرده اند، آن ارتباط کورینتیانسی را تشکیل داده اند.
حضور در باشگاه کورینتیانس چگونه به شما کمک کرد؟
ما این فرصت را داشتیم که در خانه قهرمانان باشیم. هر کسی که به این باشگاه رفته، سعی کرده است تا بهترین بهره را از آن ببرد. این باعث افتخار کورینتیانس و فوتبال برزیل است که دو عضو کادر فنی که برزیل را به جام جهانی ۲۰۱۸ رسانده‌اند، عضو این باشگاه بوده اند.
شش سال است که شما در تیم ملی ایران هستید. سخت‌ترین مسئله شما چه چیزی بوده است؟
در طول این سال‌ها، ایران در زمینی تمرین کرده که فقط ۶۰ متر طول داشته است. ما برای آماده سازی تیم باید تخیل و خلاقیت را با هم ترکیب کنیم. نکته کلیدی در موفقیت ما مربیان سازگاری نامیده می‌شود. کاری که ما کردیم این بود که سعی کردیم با حضور در کمپ‌های خارج از کشور تمرین کنیم تا شرایط بهتری داشته باشیم. زمانی که شش سال پیش هدایت تیم ملی را به‌عهده گرفتم، این تیم فقط یک لژیونر در اسپانیا داشت، اما امروز ۴۵ درصد بازیکنان تیم ملی در اروپا بازی می‌کنند.
آیا توانستید این مشکل را حل کنید؟
دولت تقریباً به‌طور انحصاری بودجه ورزش را تامین میکند، بنابراین بدون حق مشارکت بخش خصوصی و تنها با سرمایه‌گذاران بخش دولتی، ورزش به اراده سیاسی و مالی دولت متکی است. زمانی که ما در اردوی کورینتیانس بودیم، چنان تاثیر مثبتی داشت که بازیکنان ما فکر می‌کردند که واقعاً خواب هستند و من چند روزی با زنگ ساعت بازیکنان را بیدار می‌کردم.
هدف ایران در جام جهانی روسیه چیست؟
هدف تیم این است که برای اولین بار از مرحله گروهی صعود کند. تیم ملی ایران به جایگاهی رسیده که دیگر نمی‌توان گفت که تیم ملی چه‌کاری می‌تواند برای کشور بکند، بلکه حالا باید گفت که کشور چه‌کاری می‌تواند برای تیم ملی بکند. ما به درجه‌ای از تکامل رسیده ایم که فقط با زیرساخت‌ها و امکانات بهتر، می‌توانیم رشد کنیم.
انتهای پیام/
دژاگه و قوچان نژاد هم لژیونر بودن اونایی هم که در قطر بازی میکند لژیونر درجه یک حساب نمیاد شجاعی هم لژیونر بود
نمیدونم چه نقشی داشته خدا میدونه
محمدی هم لژیونر شد بعد دعوت شد