وی ادامه داد: وقتی از دوستان شناخته‌شده ترانه سرا علت این امر را جویا می‌شویم، می‌گویند که در ابتدا شعر ترانه شکل دیگری داشته ولی به صرف اینکه کارشان خوانده شود، به سلیقه خواننده و آهنگساز شعر را تغییر داده‌اند و با خواننده و آهنگسازی هم مسیر شده‌اند که از شعر چیزی نمی داند.
این ترانه سرا با بیان اینکه علت‌های زیادی برای این معضل وجود دارد، گفت: بسیاری از خواننده‌ها و آهنگسازها تصور می‌کنند، شاعر هم هستند. به طور مثال آهنگساز همان زمانی که آهنگی می‌سازد، کلامی روی آن می‌گذارد. یا خواننده کلامی را می گوید واز آهنگساز می خواهد روی اثر او آهنگ بگذارد. دلیل این امر این است که آنها فرق کار ضعیف و قوی را نمی‌دانند و تصور می‌کنند کاری که خودشان ساخته‌اند، فرقی با کار حرفه ای ندارد. ضمن اینکه ترجیح می دهند هزینه ای را صرف تهیه ترانه نکنند.
لاری‌پور تصریح کرد: بیشتر شاعرانی که کار حرفه‌ای می‌کنند، به مرور زمان کنار رفته‌اند و فضا برای کسانی که علم این کار را ندارند باز شده. اما اینها در بازار کار می‌چرخند و از این جلسه شعر به جلسه شعر دیگر می‌روند و این ترانه‌های ضعیف و غلط مثل یک ویروس بیماری مسری منتشر می شود. به این ترتیب سلیقه شنیداری مردم هم نازل می‌شود؛ چون چیز دیگری پیش رویشان نیست و مجبورند بین چیزهایی که می شنوند، انتخاب کنند.
انتهای پیام/