امیر پورکیان تهیهکننده و کارگردان سینما در خصوص اکران نشدن فیلم سینمایی «دریا و ماهی پرنده» به خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛گفت: اکران نشدن این فیلم جنایتی در حق فیلمهای ارزشی است، مگر میشود فیلمی در بیش از بیست جشنواره الف و ب داخلی و خارجی حضور پیدا کرده و جوایز متعددی کسب کند و به خوبی به بررسی و آسیبشناسی جوانان بپردازد، اما از اکران در کشور خودش باز بماند؟!
وی افزود: خجالتآور است چون باید ارگانهای دولتی برای این فیلم اهمیت قائل شوند که نمیشوند، چون ظاهرا باید از فیلمهای سخیف حمایت کنند و از آثار ارزشی غافل شوند.
این تهیهکننده اظهار داشت: قرار بود در تولید و اکران بخش فیلمهای کودک و نوجوان حمایتهای خوبی صورت بگیرد اما در حال حاضر شاهد پیشرفت قابل توجهی در این زمینه نیستیم. در گذشته با پشتیبانی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شاهد خروجیهای مثبتی بودیم که از آن جمله میتوان به فیلمسازانی چون زندهیاد عباس کیارستمی، محمدعلی طالبی و... اشاره کرد.
این کارگردان ادامه داد: زمانی که تهیهکنندگان و کارگردانها سرنوشت افرادی چون من و مهرداد غفارزاده را میبینند که هیچ اتفاقی برای فیلممان نمیافتد و شعارهای دوستان حوزه هنری در خصوص حمایت از فیلمهای ارزشی خروجی ندارد و باید زمانهای طولانی پشت در اتاقهای آنها منتظر ماند؛ ناامید خواهند شد و این اتفاق خوبی را رقم نمیزند.
پورکیان اضافه کرد: این شرایط سینماگران را به جایی میرساند که وقتی اسم سینمای کودک و نوجوان میآید به فکر دلقکبازی در آن میافتند، به امید اینکه از فیلمشان حمایت شودو به اکران دربیاید که ظاهرا با این ترفند میتوان رنگ اکران را دید. البته در این میان به احترام بعضی فیلمهای ارزشی نیز کلاه از سر برمیداریم که البته کمتر از انگشتان دست هستند.
این کارگردان گفت: با بیاعتنایی که فیلم «دریا و ماهی پرنده» با آن مواجه شد نشان میدهد سیستم نظارتی سینمایی دولتی در مسیری قرار گرفته تا دیگر کسی به دنبال ساخت چنین فیلمهایی نباشد چون خدای ناکرده زبانم لال نوجوانی ثانیه یا دقیقهای از آن را میبیند و به تأمل و واکاوی زندگی دست میزند!!(با کنایه)
این تهیهکننده اذعان داشت: سینمای نوجوان ما ظاهرا باید کاملا سفارشی و از همه قابل تأملتر، صرفا برای سرگرمی و تفریحی باشد و لاغیر.
پورکیان خاطرنشان کرد: معلوم است که با این شرایط پخشکننده خصوصی اکران فیلم «دریا و ماهی پرنده» نفعی برای خود متصور نیست، پس نقش ارگانهای حمایتی چیست؟
انتهای پیام/