این شهر هزار رنگ پیش از مولود نبوی و رسول مهربانی (ص) در دوره جاهلیت به سر می‌برد و بعد از میلاد ایشان متحول شد، ولیکن این تحول عمر چندانی نداشت و تا علنی کردن دین اسلام کسی از مبعوث شدن حضرت محمد (ص) خبری نداشت. شهر مدینه و مکه در ادوار تاریخی مختلف در هر فصل و سال به نوعی هم و غم خاندان الهی را افزایش دادند و پس از فوت رسول اکرم (ص) به سیاستی پلید از حکومت ابوسفیان رسیدند.
آن چیزی که همیشه از حکومت فاسد ابوسفیان ماندگار شده مظلومیت شیعه و خاندان اهل بیت (ع) است که در ادوار مختلف تاریخی و دوره امامت، ائمه معصوم کاملا مشهود است. بقیع نیز یکی از آثار و بقعه‌های متبرکی است که از نگاه و تفکر ظالمان وهابیان جا نمانده و این مکان مطهر که محل دفن چهار امام معصوم؛ امام حسن مجتبی (ع)، امام سجاد (ع)، امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) در سال ۱۳۴۴ هجری قمری توسط وهابیان تخریب شده است.
آرامگاه چهار امام معصوم قبل از تخریب
امامانحسن بن علی بن ابی طالب دومین امام شیعه و فرزند امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) است که در ۳۷ سالگی به امامت و خلافت رسید و در سال ۴۱ ه. ق. با معاویه صلح کرد. دوره حکومت وی شش ماه و سه روز بود. پس از صلح، به مدینه رفت و ده سال در آنجا بود تا اینکه به شهادت رسید و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.
علی بن حسین بن علی بن ابی طالب (ع) معروف به امام سجاد و زین العابدین، چهارمین امام شیعیان است. مدت امامت وی ۳۴ سال بوده است. وی در واقعه کربلا حاضر بود و همراه اسیران کربلا به کوفه و شام برده شد. بنا بر روایات شیعه، امام سجاد (ع) به دستور ولید بن عبدالملک با سم به شهادت رسید. وی در قبرستان بقیع کنار قبر عمویش امام حسن مجتبی (ع) دفن شد.
محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب مشهور به امام باقر (ع)، امام پنجم شیعیان که حدود ۱۹ سال امامت شیعیان را بر عهده داشت و در سال ۱۱۴ قمری به دستور هشام بن عبدالملک مسموم و شهید شد، او در قبرستان بقیع، کنار مرقد پدرش امام سجاد (ع) و عموی پدرش حسن بن علی (ع) دفن گردید.
جعفر بن محمد بن علی بن حسین (ع) معروف به امام صادق، امام ششم شیعیان، که ۳۴ سال امامت کرد. امام صادق (ع) در ۶۵ سالگی درگذشت و در کنار پدرش، امام باقر (ع) و دو امام دیگر در قبرستان بقیع دفن شد.
قبرستان بقیع در حال حاضر
تخریب بقعه
گنبد‌ها و بناهایی که در ۱۲۲۱ ه. ق. نخستین دسته‌های وهابی ویران کردند، به دستور عبدالحمید دوم سلطان عثمانی مرمت گردید، اما در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ ه. ق. مصادف با ۱۳۰۴ ش. ه. دوباره به دست امیرمحمد حاکم مدینه و به دستور پدرش عبدالعزیز آل سعود ویران شد.
انتهای پیام/
((تو امروز شادى مى کنى و چنین مى پندارى که چون فراخناى جهان را بر ما تنگ کرده اى و کرانه هاى آسمان را بر ما بسته اى و ما را همچون اسیران از این دیار به آن دیار مى برى ، نشانه قدرت تو است ، و یا در پیشگاه خدا قدرت و منزلتى دارى و ما را در درگاه او راهى نیست ! اشتباه مى کنى ، این فرصت و آزادى را خداوند به خاطر این به تو داده تا پشتت از بار گناه ، سنگین گردد و عذاب دردناک در انتظار تو است ...
***به خدا سوگند، اگر مسیر حوادث زندگى ، مرا همچون زن اسیر، در پاى تخت تو آورد، تصور نکنى که در نظر من کمترین شخصیت و ارزش دارى ، من تو را کوچک و پست و درخور هرگونه تحقیر و ملامت و توبیخ مى شمرم ... هر کار از دستت ساخته است انجام ده ، به خدا سوگند هرگز نور ما را خاموش نتوانى ساخت و وحى جاودانه و آئین حق ما را محو نخواهى کرد، تو نابود مى شوى ، و این اختر تابناک همچنان خواهد درخشید.***))