به گزارش
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، یعقوبی در توصیف «لبخند با مغز اضافه» این اثر را تألیف یك استاد دانشگاه به نام دكتر دانیل كلاین، كه در رشتة فلسفه و زبان‌شناسی دكترا دارد، دانست و گفت: در ترجمه این اثر متوجه شدم جای یك سری مفاهیم در این كتاب خالی است، بنابراین، از منابع دیگر و همچنین قدری از نظریات شخصی خودم به این اثر منتقل كردم. می‌توان گفت هفتاد درصد كتاب ترجمه و سی درصد آن تألیف است.
این پژوهشگر طنز همچنین هدف خود از ترجمه این اثر را این‌گونه توضیح داد: به نظر من در این حوزه تا به حال كار نشده است. می‌خواستم به خواننده بگویم كه كوچك‌ترین مطالب می‌تواند عمیق‌ترین مفاهیم را داشته باشد. جای این كتاب بالاخص در حوزه پژوهش طنز خالی بود.
وی در ادامه گفت‌وگو با مجله مهر گفت: به نظر من طنز ادبیات كلاسیك ما قوی‌تر از طنز ادبیات معاصر ماست. كارهای عبید زاكانی را ملاحظه كنید. «اخلاق‌الاشراف» دقیقاً برابری می‌كند با آثار طنز ادبیات غرب. ادبیات امروز امریكا عموماً با رگه‌های طنز همراه است. در ایران بیشتر نویسندگان به كمیك‌نویسی علاقه دارند. چندی پیش یكی از نویسندگان در سرای اهل قلم كاركرد طنز را خنداندن مردم توصیف كرده بود. این مثل آن است كه بگوییم كاركرد اصل تراژدی گریاندن مردم است. یا اینكه بگویم تراژدی فیلم هندی «سنگام» از «هملت» شكسپیر قوی‌تر است. چون بیشتر مردم را به گریه می‌اندازد.
او ادامه داد: طنز امكان دارد باعث خنده بشود یا نشود. طنز سیاه هم داریم؛ كه در آثار كافكا مشهود است. در این نوع طنز شما نمی‌خندید. اما امكان دارد بر اساس خوانش این نوع آثار لبخندی بر لبان آدمی جاری شود. تفاوتی باید قائل شد بین فكاهی و طنز. به نظر من رویكردی كه صرفاً برای خنده است در رده فكاهی و رویكردی كه شخص را مجبور به تأمل می‌كند در ردیف طنز قرار می‌گیرد.
یعقوبی درباره انتخاب نام كتابش نیز گفت: این نام به‌گونه‌ای تداعی‌كننده فكر كردن و تبسم ذهنی است. من به طنز به این چشم نگاه می‌كنم كه طنز باید بتواند باعث تبسم ذهن و تبسم روح شود. لبخندی كه پشت آن تفكر نباشد می‌تواند با یك قلقلك نیز به وجود بیاید.
وی همچنین در خصوص ورود طنز به دنیای سیاست تصریح كرد: طنزپرداز باید خود قدرت را، كه باعث فساد می‌شود، نقد كند. طنزنویس‌های غربی برای چه موفق‌ترند؟ برای اینكه مفاهیم كلی را نقد می‌كنند. زمانی، به قول زرویی، موج‌سواری در طنز شكل گرفت؛ مثلاً عامه مردم از یك شخصیت بدشان می‌آمد و طنز‌نویس سراغ آن فرد می‌رفت. این در قضیه در فضای مجازی بسیار مبتلابه است. این باعث می‌شود خرد لازم شكل نگیرد. در واقع طنز‌نویس به جای اینكه سواد مخاطب را ارتقا دهد سواد خودش را در سطح مخاطب قرار می‌دهد.
انتهای پیام/