امروز سالروز ولادت بزرگ‌مردی است که تمام آن‌ها که او را شناخته‌اند، در مکتب مرام و مسلکش زانوی ادب و خضوع به زمین زده‌اند. یگانه‌ای که جرج جرداق مسیحی او را در قاب یک آرزو چنین وصف می‌کند: «ای روزگار کاش می‌توانستی همه قدرت‌هایت را و‌ای طبیعت، کاش می‌توانستی همه استعدادهایت را در خلق یک انسان بزرگ، نبوغ بزرگ و قهرمان بزرگ، جمع می‌کردی و یک بار دیگر به جهان ما یک علی (ع) دیگر می‌دادی.»
درباره آن بزرگوار، بسیار گفته و بسیار نوشته‌اند؛ اینجا، اما تنها به یک مورد از حکمت‌های او بسنده می‌کنم که همین ما را بس.
مولای متقیان در خطبه دویست نهج‌البلاغه می‌فرماید: «سوگند به خدا، معاویه از من سیاستمدارتر نیست؛ اما او نیرنگ می‌زند و مرتکب انواع گناهان می‌شود. اگر نیرنگ ناپسند نبود، من سیاستمدارترین مردم بودم؛ ولی هر نیرنگی گناه است و هر گناهی، نوعی کفر».
ضمن تبریک فرارسیدن این عید بزرگ و فرخنده، امیدوارم ما هم امروز در قاب آرزوی‌مان بنویسیم؛ لازم است علی (ع) را بیشتر بشناسیم و آن‌گونه بگوییم و عمل کنیم که او به پیروانش آموخت.
انتهای پیام/