به گزارش خبرنگار
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ میلاد عرفانپور متولد ۱۳۶۷یکی از شاعران جوان و نام آشنای کشور است. از آثار وی می‌توان به پاییز بهاریست که عاشق شده است، پادشهر، جشن فراموشی ها، ناخوانده،بی خبری ها و از آخر مجلس اشاره کرد. با او درباره بهار و عید نوروز گفتگویی داشتیم.
**اولین عیدی زندگی تان را از چه کسی گرفتید؟ از پدر یا مادرم اسکناس لای قرآن که معمولا سال تحویل به بچه‌ها می‌دادند.
**سال گذشته برای شما چگونه گذشت؟
سال گذشته نه فقط برای من، که فکر می‌کنم برای تمام مردم ایران از جهاتی تلخ بود. اتفاقات تلخی را تجربه کردیم که آخرین آنها واقعه پلاسکو و شهادت آتش نشان‌ها و از دست دادن هموطنانمان بود. ولی خب بالاخره می‌گذرد و همیشه جای امیدواری باقی است. انشالله امسال همه مردم ایران اخبار خوش، امیدوارکننده و دلگرم کننده بشنوند.
**نوروز برای شما تداعی چه چیزی است؟
نوروز تداعی زندگی دوباره و شکوفایی مجدد است. به تعبیری نوروز به معاد تشبیه شده و زنده شدن دوباره طبیعت، اشاره به انسان دارد که باید با رویش نو، دوباره به زندگی و آینده نگاه کند.
**خانواده خوشبخت از نظر شما چه ویژگی‌هایی دارد؟
خانواده‌ای که به آنچه که خداوند برای آنها مقدر فرموده، راضی و قانع باشد و تلاش کند تا ناامیدی و یاس و کدورت در آن جایی نداشته باشد. فرقی نمی‌کند که در دورافتاده ترین روستا و یا یکی از ثروتمندترین خانواده ها باشد، همین که آرامش و امید در یک خانواده وجود داشته باشد، خوشبخت است.
**خانواده شما چند نفره است؟
ما یک خانواده 4 نفری هستیم. یک دختر و یک پسر دارم.
**تعريف شما از شاعری چیست؟
شاعری یک ودیعه ناب الهی است که موجب می‌شود انسان دریافت‌های متفاوتی از عالم داشته باشد. دریافتی که ممکن است موجب آرامش و تعالی سایر انسان ها شود.
**چقدر اهل دید و بازدید ایام عید هستید؟
اگر شرایط فراهم باشد، علاقه زیادی به دید و بازدید و مهمانی‌های عید دارم. اما ممکن است شرایطی پیش بیاید که این امکان فراهم نشود.
**از کدام سین هفت سین بیشتر خوشتان می آید؟
سمنو . دلیل خاصی ندارد شاید به خاطر خوشمزگی آن است! البته اعتبار سفره هفت سین به قرآن آن است.
**بزرگ‌ترین آرزوی شما در سال جدید چیست؟
اولین آرزویم تعجیل در فرج آقا امام زمان(عج) است. برای خودم نیز آرزو دارم امسال بیشتر به خود بپردازم. خودشناسی و خودسازی و نزدیک تر شدن به انسانی که باید باشم و خداوند از من توقع دارد، آرزوی قلبی من است.
**در لحظه تحویل سال مهمترین دعای شما چیست؟
عاقبت به خیری، فکر می‌کنم مهمترین دعا عاقبت بخیری است. هم برای خودمان هم برای پدر و مادر و اطرافیان که بر گردن ما حق دارند. برای شفای بیماران و پیروزی مسلمانان جهان بخصوص مسلمانانی که تحت ظلم و سیطره طاغوت هستند، نیز دعا می کنم.
**شما فکر می‌کنید شعر و بطور خاص شعر ارزشی پیشرفت کرده است؟
بله قطعا همینطور است. شعر کشور و شعر انقلاب اسلامی محدود به اشعار مقاومتی نیست و می‌تواند شامل اشعار عاشقانه، اجتماعی و حماسی باشد. جریان شاعران انقلاب در طی سالهای گذشته، هم رشد کمی و هم کیفی داشته است.
**دوست دارید تا چه سنی فعالیت کنید؟
تا هر زمانی که عمری باقی باشد و خداوند این نعمت را نصیب من کند، برای بجا آوردن شکر نعمت فعالیت می‌کنم. چون هر لحظه ممکن است این فرصت عمر گرفته شود. دعا می‌کنم این نعمت از من و امثال من گرفته نشود .
**در زندگی شخصی و کاری، آیا آرزویی داشته‌اید که به آن نرسیده باشید؟
نه. الحمدلله به هرچه از خدا خواسته ام، رسیده ام. البته سعی کرده ام آرزوهای بلند نداشته باشم و البته به آرزوهای بلندی رسیده ام. به لطف خدا و یاری اهل بیت علیه السلام به هرچه خواستم رسیدم.
**در دوران کاریتان کدام فرد تاثیر زیادی در پیشرفت شما داشتند؟
بجز پدر، مادر و برادر که خیلی در زندگی ام تاثیرگذار بودند، مدیون صحبت ها، راهنمایی های حجت الاسلام والمسلمین انجوی نژاد هستم. که مسئول کانون فرهنگی رهپویان هستند.فضای فکری کنونی ام را مدیون او هستم و از کودکی پای صحبت هایش بوده ام.
**بهترین شاعر در سال گذشته از نظر شما کیست؟
البته تعداد شاعران خوب زیاد است ولی می توانم مرتضی امیری اسفندقه، محمدمهدی سیار و علی محمد مودب را نام ببرم.
**مهم ترین اتفاق سال گذشته برای شما چه بود؟
حدود هفت یا هشت سال پیش برای واقعه بمب گذاری مسجد شیراز که 14 نفر شهید شدند، رباعی با مصرع پایانی «از آخر مجلس شهدا را چیدند» را سرودم. اتفاق شگفت سال گذشته برای من این بود که رهبر معظم انقلاب این رباعی را بالای عکس شهیدی دیدند و خواندند و متاثر شدند. این تاثیر را از لطف خدا و نگاه شهدا می دانم و فکر می کنم مظلومیت شهدای واقعه موجب این اتفاق شد.
**یک پیام عیدانه برای خوانندگان ما دارید؟
بیایید همراه با بهار، شاخه‌های خشکیده وجود خودمان و برگ های پژمرده خودمان را از نو شکوفا کنیم. با نگاهی دوباره به عالم نگاه کنیم مانند درختی که بعد از بهار با شکل نو به عالم می‌نگرد گویا پیش از آن زمستانی نبوده است.
گفتگو از فریده قهرمانی
انتهای پیام/