به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ خواب عمیق چند تن از سران کشورهای عربی از جمله رئیس جمهور مستعفی یمن و رئیس تشکیلات خود گردان فلسطین در کنفرانس بحر المیت این روزها موجی از سوال‌ها و انتقادات را به همراه داشته است.
روزنامه رأی الیوم نیز در سرمقاله خود به این موضوع پرداخته و نوشته است: خواب عمیق سه تن از سران عرب در زمان برگزاری کنفرانس بحر المیت توجه همگان را به خود جلب کرد. به ویژه اینکه دو تن از آنان یعنی عبد ربه منصور هادی، رئیس جمهور (مستعفی) یمن و محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین مسئولان مستقیم دو موضوع محوری در این تلاش مشترک کشورهای عربی بودند و بیش از سایرین نیاز به حمایت سران عرب داشتند.
در این که سخنرانی بیشتر سران عرب در جلسات علنی این کنفرانس تکراری، خشک و کسالت آور بود و سبب خمیازه کشیدن می شد بحثی نیست، اما تحمل ساعات کوتاه دو جلسه این کنفرانس و مقاومت در برابر چرت زدن و خواب عمیق کار دشواری نبود.
ما نمی دانیم اقدام تلویزیون به نشان دادن تصاویری از سران عرب در حالی که غرق در خوابند، عمدی بوده است یا اینکه این اقدام از سوی تصویربردارانی صورت گرفته است که به دنبال تصاویر جدیدی بودند تا پوشش دهی تصویری جلسات را از یکنواختی درآورند.
اما مطمئنا مسئولان ارشد پوشش خبری، چنین چیزی را نمی خواستند. علت هر چه که باشد این تصویربرداران و کارگردانان که واقعیت ها را منعکس کردند سزاوار دریافت جایزه اسکار هستند. چون در مستندسازی واقعیت سقوط اجلاس سران عرب، اتحادیه عرب و به طور کلی (ناکامی) تلاش مشترک کشورهای عربی نوآوری داشتند.
یقینا در نشست بعدی که سال بعد در همین زمان برگزار خواهد شد یکی از برجسته ترین و بزرگترین بنرها این خواهد بود: لطفا نخوابید! حتی عجیب نیست اگر به شرکت کنندگان در این نشست و به ویژه افراد کهنسال، که اکثریت آنان را تشکیل می دهند، قرص ضد خواب داده شود.
تشکیلات رسمی کشورهای عربی پیر و فرتوت شده است و در شرایط بحرانی بسر می برد و حتی اگر سقوط هنوز به مرحله عمل نرسیده باشد اما نزدیک است و آنچه که در سالن رسمی نشست‌های سران عرب در کنفرانس بحر المیت اتفاق افتاد دلیل قاطعی بر این مسئله است.
روزنامه رای الیوم در پایان نوشت: ما آن دسته از سران عرب را که از حضور در این نشست‌ها پرهیز می کنند، یا کسانی که از قبول میزبانی آن شانه خالی می کنند را سرزنش نمی کنیم. نشست‌های کشورهای عربی ارزش و اهمیت خود را از دست داده است و عامل اتلاف وقت و پول‌های زیادی است که برای آن هزینه می شود و حق فقرا و گرسنگان است که تعداد آنها در کشورهای ما زیاد است.
انتهای پیام/