اشکانی زاده تصریح کرد: پدر و مادر، به دلیل نداشتن تجربه قبلی در زمینه فرزندآوری و تربیت فرزند ممکن است در آموزش و تربیت کودک خود سهوا کوتاهی کنند یا به طور کل به اشتباه بیافتند.
وی افزود: در واقع فرزند اول چیزی جز چکیده تربیت والدین نیست.
این روان‌شناس گفت: فرزند اول نیز به دلیل نداشتن خواهر یا برادر مجبور است آموزش‌های دیده را به تنهایی بررسی کند، به همین دلیل ممکن است تصمیم‌گیری صحیحی نداشته باشد.
وی همچنین اشاره کرد: وقتی فرزندان بعدی به خانواده اضافه می‌شوند، فرزند ارشد می‌تواند نقش بسیار پر رنگ و موثری در تربیت آن‌ها داشته باشد. او از این پس برای خواهر و برادر کوچکتر خود سرمشق و الگو است و این تجربه‌ای که فرزند اول در اختیار فرزندان بعدی یا همان خواهر و برادرش، می‌گذارد از میزان اشتباه کردن آن‌ها می‌کاهد و تا اندازه‌ای انتخاب‌های نادرست را به حداقل می‌رساند.
اشکانی زاده در پایان گفت: فرزندی که تازه متولد می‌شود همانند یک لوح سفید است و این والدین او هستند که به این لوح نانوشته رنگ و شکل می‌دهند. پس نقش تربیتی والدین بر فرزند اول خانواده بسیار حائز اهمیت است، چرا که تربیت فرزندان بعدی تا اندازه قابل توجهی در گرو تربیت فرزند اول است.
انتهای پیام/