حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ همچنان که همه می‌دانند، هشتاد و نهمین مراسم سینمایی اسکار پیش از شروعش به یکی از جنجالی‌ترین اتفاقات دنیا تبدیل شد و دلیل چنین وضعی، روی کار آمدن رئیس جمهوری در این کشور بود که اگرچه در هالیوود سرمایه‌گذاری و حتی بازی هم کرده و اگرچه حتی بعضی از اعضای اقتصادی و امنیتی کابینه‌اش جزو تهیه‌کنندگان سینمای تجاری آمریکا بوده‌اند، اما از زمان شروع فعالیت‌های تبلیغاتی برای انتخابات، مرتب به طاغوت رسانه‌ای در غرب حمله می‌کرد و سینما را هم جزوی از بدنه آن می‌دانست.
دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری پیروز شد و این یعنی هواداران زیادی دارد اما مخالفان او در داخل خود آمریکا هم کم نیستند. ترامپ علاوه بر این‌ها، افکار عمومی دنیا را تا حدود زیادی علیه خودش شورانده و این در حالی است که هالیوود، درست در نقطه عکس آن، حدود صد سال است که سعی می‌کند تصویر مناسبی از آمریکا به دنیا نشان دهد.
هالیوود حالا بیش از آنکه می‌شد فکرش را هم کرد، با ترامپ سر لج افتاده و حتی بین نامزدهای مراسم امسال، خبری از کلینت ایستوود نیست که جزو رکوردداران اسکار در رشته کارگردانی و یکی از اسطوره‌های سینمای آمریکاست.ایستوود در هشتاد و شش سالگی فیلم بسیار قابل توجهی ساخته و حتی در افتتاحیه آن هم رئیس آکادمی اسکار شرکت داشت. آقای رئیس در آن مراسم حتی ژست بی‌طرفی را کنار گذاشت و دهان به تمجید از فیلم «سالی» باز کرد و در ادامه هم بسیاری از منتقدان امید داشتند جایزه‌ای که تام هنکس، سال گذشته برای بازی در «پل جاسوس‌ها» برنده نشد را این بار برای بازی در نقش کاپیتان سالی دریافت کند.
چنین اتفاقاتی اما در حالی ممکن بود واقع شوند که ایستوود جزو معدود هنرمندان حامی ترامپ در دوران انتخابات قرار نمی‌گرفت و هالیوود تمام‌قد علیه ترامپ نمی‌ایستاد. از طرف دیگر عده‌ای بخت فیلم «فروشنده» را که نماینده ایران در این مراسم است، با توجه به اتفاقات پیش آمده رو به افزایش دیده‌اند و اگر قضیه همینطور پیش برود، ملاک‌های هنری جای‌شان را به صف‌کشی‌های سیاسی خواهند داد که این اتفاق می‌تواند به اعتبار هنری اسکار ضربه بزند و آن‌ها این را نمی‌خواهند. به علاوه این‌ها، به نظر نمی‌رسد اهالی هالیوود اجازه بدهند که ولایت نقد از دولت و حاکمیت خودشان، به دست یک خارجی، آن‌هم از کشوری مثل ایران که لاجرم به عنوان دشمن آمریکا جا افتاده است بیفتد. اهالی هالیوود نخواهند خواست که انگ بیگانه‌پرستی روی پیشانی مجسمه اسکار بیفتد و روی همین حساب، نهایت راه آمدن‌شان با فرهادی و فیلم او، همدلی‌های گسترده است نه شارژ قضیه تا حد در نظر گرفتن علنی معیارهای هنری و جایزه دادن به اثری که کارگردانش جزو ممانعت‌شدگان از حضور در آمریکاست، فقط به همین دلیل که کارگردانان اثر جزو ممانعت‌شدگان از حضور در آمریکاست!
البته در فضای غیر سیاسی و پالوده از حواشی برون‌متنی، فیلم اصغر فرهادی هم می‌توانست در بوته داوری‌های کاملا فنی قرار بگیرد و ممکن بود اگر بهتر از بقیه به نظر می‌رسید، اعضای آکادمی آن را برنده اسکار کنند؛ اما امروز فضا کاملا مُشوّه و غبارآلود شده و بهتر است برای انتخاب فیلمی که دوست داریم ببینیم، کمتر به نتایج اسکار و حتی نقدهای منتشر شده راجع به آثار حاضر در آن توجه کنیم.
یادداشت از میلاد جلیل زاده
انتهای پیام/