وَ كانَ مِن دعائِه عليهالسلام فِى الاشتياقِ اِلى طَلَبِ الْمَغْفِرَةِ مِنَ اللَّهِ جَلّ جَلالُه
دعا و نیایش آن حضرت(ع) در شوق به طلب آمرزش از خدای بزرگ
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ صَيِّرْنا اِلى مَحْبُوبِكَ مِنَ التَّوْبَةِ، وَ اَزِلْنا عَنْ مَكْرُوهِكَ مِنَ الْاِصْرارِ.
بارالها! بر محمد و آلش درود فرست، و ما را به سر منزل توبه که محبوب توست برسان، و از پافشارى بر گناه كه نمىپسندى دور‌گردان.
اَللَّهُمَّ وَ مَتى وَقَفْنا . بَيْنَ نَقْصَيْنِ فى دينٍ اَوْدُنْيا، فَاَوْقِعِ النَّقْصَ بِاَسْرَعِهِما فَنآءً، وَاجْعَلِ التَّوْبَةَ فى اَطْوَلِهِما بَقآءً.
بارخدايا، هنگامى كه در دو زیان دین و دنیا قرار مىگيريم كه به ناچار مستحق خسارت در دين يا ضرر در دنيا مىشويم، از شدت زیان که باعث كاهش گناه در دنياىی که زود فانى مىشود وارد ساز، و عفو و بخششت را در دينمان كه بادوامتر است قرار بده.
وَ اِذا هَمَمْنا بِهَمَّيْنِ يُرْضيكَ اَحَدُهُما عَنّا، وَ يُسْخِطُكَ الْاخَرُ عَلَيْنا، فَمِلْ بِنا اِلى ما يُرْضيكَ عَنّا، وَ اَوْهِنْ قُوَّتَنا عَمّا يُسْخِطُكَ عَلَيْنا، وَ لا تُخَلِّ فى ذلِكَ بَيْنَ نُفُوسِنا وَاخْتِيارِها، فَاِنَّها مُخْتارَةٌ لِلْباطِلِ اِلاّ ما وَفَّقْتَ،اَمّارَةٌ بِالسُّوءِ اِلاّ ما رَحِمْتَ.
و چون قصد دو كار كنيم كه يكى از آنها تو را از ما خشنود مىكند و آن ديگرى تو را بر ما خشمگين مىسازد پس به آنچه در معرض رضاى توست ما را متمايل كن، و از قدرتمان بر امرى كه سبب خشم توست بكاه، و در اين امور ما را به خود و به اختيار خويش رها مساز، كه نفسْ انتخاب كننده باطل است مگر آن كه تواَش توفيق دهى، و پيوسته به بدى فرمان دهد مگر آن كه تواَش رحمت آورى.
اَللَّهُمَّ وَ اِنَّكَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنا، وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَيْتَنا، وَ مِنْ مآءٍ مَهينٍ ابْتَدَاْتَنا، فَلا حَوْلَ لَنا اِلاّ بِقُوَّتِكَ، وَ لاقُوَّةَ لَنا اِلاّ بِعَوْنِكَ، فَاَيِّدْنا بِتَوْفيقِكَ، وَ سَدِّدْنا بِتَسْديدِكَ، وَ اَعْمِ اَبْصارَ قُلُوبِنا عَمّا خالَفَ مَحَبَّتَكَ، وَ لاتَجْعَلْ لِشَىْءٍ مِنْ جَوارِحِنا نُفُوذاً فى مَعْصِيَتِكَ.
الهى، ما را از مايه ضعف و ناتوانى به وجود آوردهاى، و اساس آفرينش ما را بر سستى نهادهاى، وآغاز مارا از آبى ناچيز بنا گذاشتهاى، پس ما را جزء به نيروى تو حركتى و جزء به يارى تو قوّتى نيست، پس به توفيق خود نيرومان بخش، و با هدايتت به راه صواب استوارمان دار، و چشم دلمان را از آنچه در مسير غير عشق توست كور ساز، و هيچ كدام از اعضاى ما را در معصيت خود پيشرفت مده.
اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَاجْعَلْ هَمَساتِ قُلُوبِنا، وَ حَرَكاتِ اَعْضآئِنا، وَ لَمَحاتِ اَعْيُنِنا، وَ لَهَجاتِ اَلْسِنَتِنا فى مُوجِباتِ ثَوابِكَ حَتّى لاتَفُوتَنا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِها جَزآءَكَ، وَ لاتَبْقى لَنا سَيِّئَةٌ نَسْتَوْجِبُ بِها عِقابَكَ.
بارالها! پس بر محمد و آلش درود فرست، و رازهاى دلمان، و حركات اعضايمان، و نگاههاى چشممان، و سخنان زبانمان را در برنامههايى قرار ده كه موجب ثواب تو باشد تا كار نيكى كه موجب ثواب توست از دست ما نرود، و كار بدى كه موجب عقاب توست براى ما نماند.
انتهای پیام/