گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان - «این 5 سال هر ثانیه‌اش به اندازه یک عمر گذشت، آقای خبرنگار، به مسئولان و مردم بگویید اینکه جگر گوشه ات، روی ویلچر گوشه اتاق باشد و تو حتی برای خرج های معمولی‌اش مشکل داشته باشی، آیا سخت نیست؟».
بغض اجازه صحبت کردن بیشتر را به مادر نمی‌دهد؛ پشت تلفن شروع به گریه می‌کند، صدایی لرزانی به گوش می‌رسد «مامان گریه نکن، تو رو خدا گریه نکن، جان علی گریه نکن».
*از تشک کشتی تا تخت بیمارستانبیبی زهرا حسینی صحبت کردن برایش سخت است، اتفاق تلخ اولین روز تابستان سال 90 برایش زنده شده است و پشت تلفن اشک می‌ریزد. روزی که پسر 16 ساله‌اش «علی مخنگی» بعد از فراغت از امتحانات مدرسه، تمام دغدغه‌اش تشک کشتی، فن و بارانداز بود و سودای قهرمانی و حضور در تیم ملی در سر داشت.
مادر علی در خصوص آن روز تلخ می‌گوید: «اولین روز تابستان بود که علی ساعت 4 بعدازظهر برای شرکت در مسابقه‌های سراسری کشتی استان خراسان رضوی به باشگاه سید رضی رفت اما چند ساعت از رفتنش نگذشته بود که با من تماس گرفتند و گفتند، دفترچه بیمه‌اش را به بیمارستان ببرم».
وی ادامه می‌دهد: «زمانی که به بیمارستان رفتم علی روی تخت دراز کشیده بود که بعد از امضا گرفتن از من، کم کم فهمیدم علی در حین مسابقه قطع نخاع شده است».
*روایت مادر از تمام قول‌های مسئولان برای درمان علیمادر علی از مشکلات و سختی‌هایش در این پنج سال گفت، از خرج بالای درمان، از قول‌ها و مساعدت‌های مسئولان آموزش و پرورش و تربیت‌بدنی، از تمام وعده و وعیدها برای پیگیری درمان فرزندش، از دیدار ورزشکاران و بازیگران در آن سال‌ها با پسر معلولش و از اینکه اکنون نزدیک به 2 سال است که هیچ‌کس یک احوال پرسی ساده هم از آنها نکرده است.
*علی میراث‌دار یک فن اشتباهعلی مخنگی اکنون 21 ساله شده و تا پایان عمر میراث‌دار یک فن اشتباه در کشتی است، اشتباهی که به جای مدال و افتخار، برایش ضایعه نخاعی، ویلچر و فراموش شدن به همراه آورده است و حال پرسش اینجاست که کدام نهاد و یا مسئولی باید به یاری این خانواده محروم بشتابد که حتی برای حداقل‌ترین داروها و وسایل پزشکی با مشکلات عدیده ای همراه هستند و با وجود کار کردن بیرون از خانه مادرش و ترک تحصیل برادر دیگرش، باز از خرج بالای دارو و درمان این جوان بر نمی‌آیند.
این روزها، علی حال دلش خوب نیست؛ این روزها، علی قصه ما افسرده و گوشه گیر شده است؛ این روها علی پهلوان، دلگرمی می خواهد، شاید اگر هر فرد دیگری هم خودش را جای او بگذارد، دلش بخواهد از او حمایت شود و فراموشش نکنند.
منبع: خبرگزاری فارس
انتهای پیام/
حمایتت میکنیم حتی با دعای از صمیم قلب