به گزارش خبرنگار
تکیه حسینی باشگاه خبرنگاران جوان؛ راهپیمایی اربعین، امسال نیز همچون سال های گذشته پر شور و با اشتیاقی مثال زدنی برگزار شد. سرزمین ضریح شش گوشه در روزهای آخر آبان ماه امسال پذیرای اجتماعی میلیونی از ملیت های مختلف جهان شد. این راهپیمایی که در سال های اخیر به یکی از سنت ها و مراسم ملی مذهبی ما تبدیل شده است، هر ساله چشم جهانیان را به سوی سرزمین رنج های تاریخ سازان عاشورا می کشاند. به راستی انگیزه مردم از شرکت این راهپیمایی چیست؟ چه فلسفه ای در میان است که رنج جسمانی پیاده روی در برابر آن هیچ است؟ آیا این تنها یک مراسم مذهبی برای بزرگداشت حادثه ای از تاریخ در میان شیعیان است؟ برای بسیاری که صحنه ی اجتماع عظیم مردم در کربلا را می بینند، سوالاتی این چنین در ذهن پیش می آید. بی شک عناصر بسیاری در کنار هم، این جاذبه و کشش را ایجاد کرده اند. عناصری چون:
نشان دادن اسلام واقعی در شرایطی که بسیاری از رسانه‌ها، تکفیری‌ها و دشمنان سعی در تخریب چهره اسلام ناب دارند، این راه، حرکتی نمادین برای برافراشتن پرچم اسلام واقعی است. اسلامی که سرشار از عشق، عدالت و حقیقت است. این کشش از اسلامی است که خشونت در آن جایی ندارد و هرچه در میان مهمانان امام حسین می بینیم یکدلی و همبستگی است. اسلامی که قدرت واقعی آن را می توان در قدم های میلیونها مسلمان عاشق دید. چه بسا غیر مسلمانانی از کشورهای اروپایی و آسیایی که با دیدن این همبستگی عظیم مسلمانان قدم در راه جستجوی حقیقت نهاده و سرانجام، اسلام را به عنوان آیین همیشگی خود انتخاب می کنند.
محبت جای جای این سفر معنوی سرشار از محبت است. محبتی که زائران به اهل بیت، امام حسین و یارانش دارند، مهری است که از کودکی در ذهن و دلهایشان جای دارد. عشق به امام حسین از تکیه های کودکانه محرم و از شرکت در مجالس عزاداری با بزرگتر ها برای کودکان شیعه آغاز می‌شود و تا پایان عمر همراه آنان باقی می ماند. محبت امام مظلوم، سرآغازی می شود برای محبت به همگان. پذیرایی از زائرین امام حسین توسط هر میزبانی به قدر وسع خود، کودکی با جرعه آبی، پیرمردی با آیاتی از قرآن و همسفری با کمک به ناتوانان در این مسیر، نشان از مهر می دهد. مهر و محبتی که از اسلام راستین نشات می گیرد.
مرور تاریخ به نقل از بعضی منابع حضرت زینب (س) و اسرا، چهل روز پس از عاشورا از شام به کربلا بازگشتند و برای شهیدان سوگواری کردند. از طرفی دیگر جابربن عبدالله انصاری در روز اربعین برای زیارت امام حسین (ع) از مدینه به کربلا رفت. برای بخاطر سپردن و یادآوری همیشگی رنج هایی که اباعبدالله و یاران ایشان کشیدند و برای هم عهدی دوباره با امام محبوب و مظلوم شیعیان ، محبان او در هر فرصتی ارادت خود را به او نشان می دهند. چه در دسته های عزاداری محرم و چه در اربعین و راهپیمایی که به نشانه ارادت به آن حضرت است.
فریاد برای آزادگی یکی از پیام های امام حسین در قیام عاشورا آزادگی بود. آزادگی به معنای زیر بار ظلم نرفتن و با باورها و اصول خود زندگی کردن است. امروز با وجود پافشاری های غیر مستقیم و همه جانبه دشمنان برای استعمار مسلمانان جهان، این حرکت، فریادی نمادین برای مسلمانان است که ما نیز با مولایمان هم عهدیم و زیر بار ظلم و ستم استکبار نخواهیم رفت، که بندگی فقط برای خداست و لاغیر. امام حسین با عاشورا پیام آزادگی را زنده کرد و پیروان او از این طریق فریاد آزادگی او را به گوش جهانیان می رسانند.
تلاش برای بودن در جبهه حق و عشق و ارادت به امام حسین و یاران مظلومشان مسئله ای است که نه تنها در ایران و عراق بلکه در تمام نقاط جهان در قلب پیروان خاندان مطهر پیامبر اکرم به چشم می خورد. اینکه مرد و زن، پیر و جوان همراه با هم و دست در دست هم اربعین هر سال را به رویدادی بزرگ تبدیل می کنند، نشان از همبستگی و هوشیاری آنها دارد. مردمی که در عصر خود خالصانه، به ندای «هل من ناصر ینصرنی» مولایشان لبیک گفته و از این طریق صدای مسلمانان را به گوش جهانیان می رسانند.
گزارش از فریده قهرمانی
انتهای پیام/