به گزارش
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ محمود حبیبی‌كسبی، شاعر، با بیان اینكه اربعین حسینی به عنوان یكی از وقایع زیرمجموعه واقعه عاشورا همیشه هم در كتب تاریخی و مقاتل و هم در تاریخ ادبیات عرب و عجم جایگاه داشته است، اظهار كرد: البته اگر در طول تاریخ ادبیات به اربعین اشاره‌ای شده است، اشاره به بازگشت كاروان اسرای كربلا از شام به كربلا بوده است و زبان‌حال‌هایی از مواجهه حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) با مرقد شهدای كربلا بوده است.
وی ادامه داد: بندی از تركیب‌بند نیر تبریزی هست كه از زبان حضرت زینب (س) با پیكر در خاك رفته حضرت اباعبدالله (ع) سخن می‌گوید. اگر هم اشاراتی و یا برداشت‌هایی از واقعه اربعین بوده، این گونه بوده است. اما در چند سال اخیر كه زیارت اربعین به این شكل عمومی شده است و تحول در عرصه زیارت اربعین به لحاظ اجتماعی و آیینی اتفاق افتاده است، دیده می‌شود كه آثار قابل توجهی در این زمینه خلق شده است و به نوعی هم قابل پیش بینی بوده و هست و باز هم پیش بینی می‌شود كه از این بیشتر آثاری خلق شود.
این شاعر خاطرنشان كرد: همان‌طور كه هنرمند بر جامعه خود تاثیر می گذارد، جامعه هم بر هنرمند تاثیرگذار است و به او سفارش تولید اثر می دهد. شاعرانی هم كه مثل باقی اقشار جامعه به این پیاده‌روی می روند، قطعا تحت تاثیر آن حالات و احوال قرار می گیرند و شعرهایی توسط آن ها خلق می‌شود. در چند سال اخیر شعرهایی در این باره خلق شده و انتظار می رود آثار قابل توجه تری خلق شود.
وی همچنین گفت: نگاه به زیارت اربعین، در شعر امروزی تر است. در شعر فاطمی، لزوما شاعر باید به وقایع تاریخی اشاره كند و مدح و مرثیه بگوید. در شعر عاشورایی هم شعرا اغلب سعی می كنند بر اساس مقاتل شعر بگویند. در این واقعه به‌خصوص امروزی و اجتماعی می شود و رابطه شاعر به عنوان زبان جامعه با امام معصوم را می تواند رقم بزند.
حبیبی‌كسبی تصریح كرد: زیارتنامه خانه خدا یا مدینه یا نجف و یا كربلا داشته ایم. اما زیارت نامه با این معنا كه دخیل شدن یك نهضت اجتماعی در زیارت باشد، تا به حال نداشتیم و این می تواند تفاوت زیارت نامه های اربعینی با دیگر زیارت نامه هایی باشد كه در شعر آیینی وجود دارد.
انتهاي پيام/