انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
اولین کشوری که امضاء می کند کشورهای مستعمره هستند و از خود اختیاری ندارند و اخرین کشورها کشورهایی هستند که استعمار گرند و ان را امضاء نمی کنند چون خود این قانونها را می نویستند و از جزئیات ان واقفند و جالب است که این قانونها از لحاظ روانی سایر کشورها تصویب می کنند که بتوانند علیه کشورهای زورگو که عضو ان نمی شوند شکایت کنند بر عکس انها که عضو نیستند از کشورها با همین قانونها شکایت می کنند و چقدر دولتها احمق هستند که ان را تصویب می کنند دادگاههایی باید باشد که قانون ان از بطن همه کشور ها وخودجوش بوجود اید نه تعدادی کشور برای دیگران نسخه بپیچند
قدرتهای جهانی با حمایت از شهروندانشان به عضویت هر قانون بین المللی در نمی آیند ولی در ایران کسانی بدون مطالعه هر پیمانی غیر بین المللی را امضاء می کنند و به تبعات آن فکر نمی کنند لازم است کمی یاد بگیرند اینقدر به جهانی سازی کمک نکنند