به گزارش خبرنگار
گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از
دامغان ، منطقه شکارممنوع سفید کوه آرسک با مساحت ۶۶۶۰۰ هکتار از شمال به جاده چشمه علی – ساری و از غرب به روستاهای تویه دروار و از شرق به جاده چشمه علی – دامغان ارتباط دارد.
نزدیک ترین فاصله این منطقه از شهر دامغان ۱۵ کیلومتر است که ارتفاعات سفید کوه ، آرسک ، گیو تنگه ، شتر گردن ، لبیر کوه ، کوه میرزا ، مارکو ، شکارکوه ، انجیلو ، گردگوه ، کله کوه ، یخدان ، آهوانو و آستانه را در بر می گیرد.
گفتنی است ؛ اگر چه در داخل محدوده مذکور به جز چند مزرعه فعال، روستائی وجود ندارد اما فعالیت های مختلفی به طور سنتی و فصلی در آن جریان دارد از جمله: دامداری، معدن کاوی ، کشاورزی و سایر فعالیت های دیگر که بر حسب مورد احتمال انجام آن در برخی فصول وجود دارد و به طور دائم صورت نمی گیرد و می توان به مواردی چون زنبورداری ، باریجه گیری ، کتیرا گیری و … اشاره نمود.
نظر به این که محدوده منطقه سفید کوه آرسک در جنوب سلسله جبال البرز و شمال منطقه دشتی دامغان واقع گردیده از آب و هوای سرد و خشک در زمستان و گرم و خشک در تابستان بر خوردار هستند و منطقه غالبا تحت تأثیر بادهای شدید شمالی بوده و دارای زمستان های سرد و تابستان های معتدل است.
منطقه مورد نظر که بخشی از حاشیه جنوبی سلسله جبال البرز در ناحیه شمال غربی دامغان را شامل می شود دارای ۷۰ درصد ارتفاعات و ۳۰ درصد دشت می باشد و بلند ترین نقاط ارتفاعی منطقه قله سفید کوه و پست ترین آن دشت مشرف به جاده تهران – مشهد می باشد.
با توجه به شرایط اقلیمی و آب و هوائی پوشش گیاهی منطقه از تنوع نسبتاً خوبی برخوردار است و اگر چه عمده پوشش گیاهی از گیاهان مرتعی می باشد لکن در ارتفاعات بالاتر گونه های درختی اورس بیش از سایر انواع درختان و درختچه ها خود نمائی می کند و پوشش عمده را در آن مکان ها به وجود می آورد و گیاهانی که در این منطقه اعم از درختی ، درختچه ، بوته ای و علفی عبارتند از :
- زرشک ، اورس ، باریجه ، کما ، جا شیر ، کلامیرزا حسن ، چوبک ، پرند ، فرفیون ، نسترن وحشی ، درمنه دشتی و کوهستانی ، افدرا ، شور ، اسپند ، خار شتر ، قیچ ، تاغ ، گز ، کاروان کش ، کندر ، گون ، شیر خشت ، انواع گرامینه ، کنگر ، کل غر ، آویشن ، دازه ، سیاه بن و نی.
جانورانی که در این منطقه زیست می کنند شامل آهو ، یوزپلنگ ، کل و بز، پلنگ، قوچ و میش، گربه وحشی، خرس، خوک، گرگ، شغال، روباه، خرگوش، تشی، موش، انواع مارها، لاک پشت، جوجه تیغی، مارمولک، سوسمار، بزمجه، کبک، کبک دری، تیهو، کبوتر، قمری ، باقرقره ، کرکس، کلاغ، کلاغ زاغی، زاغچه، سار، هوبره، انواع بازهای شکاری و انواع گنجشک می شود.
آمار و اطلاعات موجود از سال ۱۳۷۰ نشان می دهد دامنه های جنوبی منطقه که مشرف به دشت های وسیع است مأمن و جایگاه اصلی یوزپلنگ آسیایی در این منطقه بوده و همچنین وجود دشت های مناسب و وسیع و وجود گونه های آهو ، خرگوش ، قوچ و میش که غذای اصلی این حیوان را تشکیل می دهد که موجبات پذیرش این حیوان در این منطقه شده است.
همچنین وجود چشمه سار و آب جاری در اطراف این زیستگاه ها از عوامل مهم و مؤثر تجمع جمعیت یوزپلنگ به حساب می آید .