محمدرضا طاهری، شاعر در گفتگو با خبرنگار
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با اشاره به آنکه حکمت را باید معنا کرد، گفت: به طور مسلم حکمت‌هایی که در انسان امروز وجود دارد با آنچه لقمان حکیم در هزاران سال پیش داشته است، باید متفاوت باشد. حکمت چیزی نیست که مربوط به زمان قدیم باشد بلکه باید یک عمقی در بینش افراد وجود داشته باشد. نویسندگان باید مسائل را دقیق‌تر نگاه کنند. وجود این مسئله در شعر امروز بسیار خوب است و هیچ ربطی به گذشته و امروز شعر ندارد.
وی افزود: بخش زیادی از حکمت یک هدیه الهی است؛ به طور مسلم یک انسان حکیم در درجه اول فردی باسواد است. گرچه بسیاری از این موهبت به فرد اعطا می‌شود. خداوند به بعضی آدم‌ها حکمت می دهد و آن هم درجاتی دارد. این مسئله در یکی کمتر و در یکی بیشتر دیده می شود. اینگونه نیست که شاعری یک شبه حکیم شود.
این شاعر با اشاره به پیش نیازهای حکیم شدن افراد اظهار داشت: اولین پیش نیاز حکیم بودن این است که فرد احاطه خوبی به علوم از جمله علوم انسانی، ادبیات، تاریخ و فلسفه داشته باشد. بتواند علوم دینی و انسانی را بشناسد و بر علوم زمان خود، جامعه خود و شرایط سیاسی اش به همراه جغرافیا واقف باشد. به طور مسلم شاعر می تواند با مطالعه ای عمیق و همه سویه حکمت را به شعر خود وارد کند.
طاهری ادامه داد: دلیل کم بودن حکمت در شعر امروز مانند بسیاری از مسائل دیگر به فضای جامعه امروز بازمی‌گردد. جامعه امروز سطحی شده است. هنگامی که جامعه ای سطحی شد، میزان مطالعه و سواد افراد آن پایین می آید و افراد در مسائل غور نمی کنند و مسائل به طور سطحی بررسی می شود. خیلی طبیعی است معنایی که در گذشته و آثار بزرگانمان وجود داشت، در شعر امروز کمتر دیده شود.