ایتالیایی‌ها سال 56 این کشتی را به جای بدهی‌شان به کشورمان دادند؛ کشتی پر زرق و برق و مجهزی که به طول 270 متر، توان حمل هزار و 800 مسافر را داشت و دارای 750 کابین بود.
این کشتی در ساحل بوشهر لنگر انداخت.
کسی برای استفاده از آن برنامه ای نداشت تا این‌که روزهای پیروزی انقلاب اسلامی فرا رسید و خدمه این کشتی به کشور خود بازگشتند.
آبان 62 بود که با حمله رژیم بعث عراق این کشتی کم کم در آب فرو رفت و جایگاهی شد برای زندگی آبزیان. 30 سال بعد یعنی سال 92، تصمیم گرفته شد که رافائل را از آب بیرون بکشند هر چند محیط زیست مخالف بود.
این مخالفت را مدیرکل حفاظت محیط زیست استان بوشهر بارها اعلام کرد.
اوایل شهریور تصویری در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که نشان می‌داد پروانه رافائل از آب بیرون آورده شده و در حال حمل به سمت آهن فروشی‌های بوشهر است.
این موضوع واکنش‌های زیادی به دنبال داشت و مردم که از نحوه مالکیت پروانه و لنگر این کشتی به یک فرد تعجب کرده بودند از مسوولان خواستند که نمادهای این خاطره جمعی را نگه دارند.
علیرضا آماره سخنگوی شورای شهر بوشهر از اهدا لنگر کشتی تاریخی رافائل به شورا و شهرداری خبر داد و گفت : با توجه به ارتباطاتی که با مالک این کشتی داشتم با وی مذاکراتی صورت گرفته و او این لنگر را که 200تا 250میلیون تومان قیمت دارد به شورا و شهرداری هبه کرده است.
وی ادامه داد: قرار است این لنگر به صورت نماد در یکی از بوستان‌های بوشهر نصب شود.
یادآور می‌شود، مدیرکل حفاظت محیط زیست استان بوشهر نهم شهریور گفت: دادستان عمومی و انقلاب مرکز استان بوشهر به درخواست این اداره کل حفاظت محیط زیست استان بوشهر دستور توقف و خروج هرگونه قطعات لاشه کشتی رافائل از دل خلیج فارس به دلیل اهمیت زیستگاهی و زیست محیطی آن را صادر کرده است.
انتهای پیام/ ش