به گزارش
حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، هفته جاری در نیویورک آمریکا برگزار می‌شود. این مجمع هر ساله یک بار برگزار شده و در آن به طور معمول روسای دولت‌های عضو سازمان ملل متحد یا هم رییسان حکومت‌ها شرکت می‌کنند.
این بار از افغانستان سرور دانش معاون دوم رییس‌جمهور رییس هیات شرکت‌کننده در نشست مجمع عمومی می‌باشد. آقای دانش قرار است امروز برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به آمریکا برود.
در حالی که در نظام سیاسی افغانستان هم رییس اجرایی که جایگاه نخست‌وزیر را به نحوی تمثیل می‌کند حضور دارد و هم معاون اول رییس‌جمهور است، فرستادن معاون دوم رییس‌جمهور قدری سوال برانگیز است.
عده‌ای دلیل آن را مصروف‌بودن رییس‌جمهور در برنامه‌های آمادگی برای کنفرانس بروکسل، مساله میثاق شهروندی و حتی امضای توافقنامه صلح با حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار می‌دانند. عده‌ای دیگر هم عدم دیدار اوباما و جو بایدن معاونش با رییس‌جمهور غنی در نشست‌های حاشیه‌ای مجمع عمومی سازمان ملل را علت دل‌سردی و عدم تمایل رییس‌جمهور برای رفتن به مجمع عمومی می‌گویند.
احتمال قوی‌تر را برخی هم در فرا رسیدن دوسالگی حکومت وحدت ملی و نگرانی‌ها از تهدیدهای سیاست‌مداران بیرون از حکومت می‌دانند، زیرا به باور این سیاست‌مداران عمر حکومت وحدت ملی با تکمیل دوسالگی‌اش به پایان رسیده است و رهبران حکومت وحدت ملی از تهدیدهای سیاست‌مداران بیرون از حکومت در هراس‌اند.
دفتر مطبوعاتی ریاست‌جمهوری در این رابطه حرفی نزده است. تماس با مسوول دفتر آقای دانش هم سودی نبخشید، زیرا آنان گفتند که طی ساعاتی از امروز در این رابطه اظهار نظر می‌کنند و اعلامیه مطبوعاتی نشر می‌کنند، ولی فعلا حاضر نیستند در این رابطه چیزی بگویند. اما کارشناسان در این رابطه نظرات مختلفی دارند.
8صبح نوشت: احمدسعید حقیقی، روزنامه‌نگار و آگاه مسایل سیاسی می‌گوید سفر معاون دوم ریاست‌جمهوری افغانستان به امریکا به هدف شرکت در نشست سازمان ملل که معمولا رییس‌جمهورها دعوت می‌شوند، شاید در نظر اول حیرت‌آور به نظر برسد ولی به دلیل برخی عوامل، چنین اتفاقی دور از انتظار نمی‌نماید.
حقیقی می‌گوید لااقل رییس‌جمهور غنی در بیشتر از هشت ماه گذشته، به گونه‌های متفاوت درگیر گفتگوهای صلح با حزب اسلامی به رهبری حکمتیار بوده و از قراین بر می‌آید که قرار است توافقنامه صلح با این حزب امروز به امضا برسد.
به گفته سعید حقیقی، یک بار این توافقنامه جنجالی در آستانه عید قربان به دلایل مرموزی به تاخیر افتاد و شاید یکی از دلایلی که آقای غنی ترجیح داد که به جای خود، معاون دومش در نشست سازمان ملل شرکت ورزد، حضور در هنگام امضای این توافقنامه باشد. شاید توافقنامه صلح با حزب اسلامی نتیجه خاصی در راه تامین صلح و امنیت حداقل به صورت آنی نداشته باشد، ولی این مزیت را دارد که برای آقای غنی یک برگ برنده در گفتگوهای همواره ناکام صلح پنداشته شود.
سعید حقیقی هم‌چنان می‌گوید که گویا رییس‌جمهور امریکا و معاونش، ظاهرا نخواسته‌اند که دیداری با رییس‌جمهور افغانستان در حاشیه نشست سازمان ملل داشته باشند و بدون شک این مساله هم در تغییر تصمیم آقای غنی بی‌تاثیر نبوده است، حالا این که به چه دلایلی چنین دیداری در آجندا نبوده، یک مساله است، ولی می‌تواند برای آقای غنی که در وضعیت چندان مطلوب سیاسی قرار ندارد، آن هم در آستانه برگزاری کنفرانس مهم بروکسل، مهم بوده باشد.
به گفته سعید حقیقی آقای غنی هنوز مشکلات خود را با جناح دیگر قدرت حل نکرده و این مساله هم می‌تواند یکی از عوامل عدم علاقه‌مندی او برای شرکت در نشست سازمان ملل بوده باشد. آقای غنی شاید لازم دیده با چنین باری از مشکلات و نداشتن حرفی برای گفتن از سفر به امریکا خود داری ورزد.
در همین حال، سیدوحید قتالی آگاه سیاسی به این عقیده است که باید نگرانی‌های بیشتری در مورد وضعیت حکومت داشت تا از عدم پذیرش ملاقات با رهبران حکومت افغانستان از سوی رییس‌جمهور آمریکا یا معاونش. آقای قتالی می‌گوید ملاقات نکردن رییس‌جمهور امریکا با آقای غنی به‌دلیل اختلاف‌های که در حکومت وحدت ملی وجود دارد، ابعاد منفی این اختلاف نیست، بلکه ما نگران ابعاد بزرگ‌تر و گسترده‌تر این اختلاف‌ها هستیم. مهم‌ترین نگرانی در این رابطه شکست امید مردم از شکل‌گیری نظامی که حتا با رهبری دو تن شکل بگیرد است.
آقای قتالی می‌گوید اختلاف‌ها و تنش میان رهبران حکومت وحدت ملی به طور کامل بدنه نظام را منفعل می‌سازد و این می‌تواند یک نگرانی بزرگ باشد.
به عقیده آقای قتالی نشست‌های حاشیه‌ای مجمع ملل متحد و دیدار‌های رهبران با یک دیگر، برای افغانستان تا حال نتیجه پر باری نداشته و نتوانسته به‌عنوان دستاوردی برای افغانستان محسوب شود، بنا زیاد این مساله نگران‌کننده نیست. زیرا دیدگاه رییس‌جمهور امریکا درباره حکومت وحدت ملی مشخص است و استراتژی شکل گرفته در این رابطه نیز تغییر‌پذیر نیست و ملاقات‌های حاشیه در مجمع عمومی سازمان ملل، نمی‌تواند روی این استراتژی‌ها تاثیر بگذارد.
اما فردین هاشمی، استاد دانشگاه کابل به این عقیده است که به طور معمول در مجمع عمومی سازمان ملل متحد بلندترین مقام‌های کشوری شرکت می‌کنند، چون به طور عمومی بخش بزرگی از دیپلماسی که در جهان رخ می‌دهد در چنین گردهمایی‌هایی شکل می‌گیرد.
نشست مجمع عمومی سازمان ملل برای برخی کشورها از جمله افغانستان یک فرصت است که در چنین وضعیتی رهبران سیاسی کشور می‌توانند روی تحکیم روابط با کشور‌های دیگر کار کنند. عدم حضور رییس‌جمهور می‌تواند به جایگاه افغانستان ضربه بزند، مگر این که دلیل موجه‌ای داشته باشد.
آقای هاشمی هم‌چنین به این عقیده است که در ملاقات‌های حاشیه‌ای، معمولا عرف این است که رهبران با افراد هم‌سطح خود ملاقات می‌کنند، مگر این که یک کشور پر قدرت با دیپلماسی قوی بتواند از یک موقف ضعیف با موقف بالاتری ملاقات کند. ولی افغانستان این موقف را ندارد و حضور معاون دوم نمی‌تواند آن‌طوری که باید، ممثل جایگاه افغانستان باشد.
نشست عمومی سازمان ملل، از نشست‌های مهم این سازمان جهانی می‌باشد. در این نشست کشورها از کارکردهای حکومت و چالش‌های آن به مجمع گزارش می‌دهند. رییس‌جمهور می‌توانست در این نشست، از سیاست ابزاری پاکستان از گروه‌های تروریستی به مجمع عمومی شکایت کند.
از زمان آغاز به کار حکومت وحدت ملی، رییس‌جمهور از رفتن به مجمع عمومی سازمان ملل متحد خود‌داری کرده است. سال گذشته نیز داکتر عبدالله از آدرس افغانستان به این نشست رفته بود. در دوران حاکمیت نزدیک به چهارده‌سال حامد کرزی رییس‌جمهور سابق، او همه‌ساله در مجمع عمومی اشتراک می‌کرد و ملاقات‌های زیادی نیز با رهبران جهان داشت.