امیر لطفی حقیقت روان شناس و مدرس دانشگاه در گفتگو با خبرنگار
گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار داشت: والدین و فرزندان به تناسب نقش ها در خانواده با یکدیگر دارای اتصالات عاطفی هستند اغلب عمر این تعلقات از تولد فرزند و حتی قبل از آن تا پایان عمر به طول می انجامد.
وی افزود: تعامل پدر و مادر با فرزندان در راستای تربیت آن ها در قالب خاصی قرار دارد که گاهی ممکن است دچار افراط و تفریط شود.
لطفی حقیقت گفت: این تعلقات برای رشد فرزندان بسیار حائز اهمیت و لازم است اما پیشروی در هرکدام از مولفه های آن مانند قاطعیت، توجه، تشویق و یا محبت تا حد بسیاری مشکل آفرین است به این معنی که زیاده روی در هر کدام از آن ها همان قدر ایجاد مشکل می کند که نبود آن می تواند آسیب زا باشد.
لطفی حقیقت در ادامه بیان داشت: ضعف عزت نفس، خود شیفتگی، پایین آمدن هوش هیجانی، ترس از تنهایی، روبه رو شدن با مشکلات و نیاز افراطی به پذیرفته شدن توسط دیگران تا سنین بزرگسالی از جمله آسیب ها و معضلات وابستگی فرزندان به والدین که ممکن است گریبان گیر فرد شود.
این روان شناس اضافه کرد: در بزرگسالی و در مراحل مهم زندگی مانند تشکیل خانواده آثار این تعلقات روحی به شکل دو پیامد عمده نمود پیدا می کند به این معنا که فرد نیاز دارد جایگاه ملول و وابسته خود به والدین و یا همسر را حفظ کرده و در حالتی دیگر جایگاه فرماندهی و مدیریت را به دست بگیرد.
این مدرس دانشگاه با بیان اینکه وابستگی افراطی و یا رفتار تحکم آمیز در زندگی مشترک می تواند برای هر فردی آزار دهنده باشد، افزود: این رفتارها سهمی مهلک برای زندگی زناشویی محسوب می شوند که از ضعف درونی فرد ناشی شده است و می تواند در برخوردهای اجتماعی و روابط شغلی بروز پیدا کند و موجب مشکلات بیشتری شود.
وی در پایان گفت: بهتر است برای جلوگیری از چنین معضلاتی و دفع آسیب های جدی جوانان، والدین جهت تعادل را در اعمال تشویق، توجه، مهرورزی و قاطعیت در فرزند پروری خود به کار بگیرند و بدانند هر ضعفی هرچند کوچک در پارامترهای تریتی می تواند در دراز مدت موجب صدمات روحی و رفتاری فرزندان شود.
انتهای پیام/