به گزارش خبرنگار
دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اسرائیل جنگ 33 روزه را علیه یک کشور یا چندین کشور به تنهایی انجام نداد، بلکه علیه یک گروه یا گردان مقاومت در جنوب لبنان به انجام رسانید. از اقدامات ضدبشری اسرائیل در این جنگ کشتار قانا و کشتار مجتمع مسکونی امام حسن(ع) بود.
برخلاف تمام جنگهایی که پیشتر اسرائیل دست به آنها زده بود، جنگ 33 روزه نه تنها زمینه تغییر و تحول اصول و قواعد بازی و قوانین جنگ در منطقه، بلکه زمینه تغییر در استراتژیهای این جنگها را نیز فراهم کرد.
برای اولین بار و با وجود تفاوت بسیار در قدرت نظامی موجود میان رژیم صهیونیستی و حزبالله، اسرائیل نتوانست اولا سرنوشت جنگ را رقم بزند و دوم اینکه نتوانست پایان آن را مشخص کند. همچنین این جنگ موجب شد، تا تئوری امنیتی اسرائیل به طور کامل تغییر کند و به جای مفهوم انتقال نبرد به اراضی دشمن به صورت یک طرفه، که پیش از این در جنگهای سابق اسرائیل شاهد آن بودیم، در جنگ دوم لبنان، در اراضی دو طرف جنگ تا آخرین لحظه ادامه یافت.
پس از رد درخواستهای پیاپی حزبالله لبنان از سوی تلآویو مبنی بر آزادی زندانیان لبنانی دربند در اسرائیل، در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۶ درگیری میان نیروهای حزبالله لبنان در مرز این کشور با رژیم اشغالگر قدس آغاز شد و حزبالله سه سرباز اسرائیلی را به هلاکت رساند و دو سرباز اسرائیلی را اسیر کرد و به خاک لبنان انتقال دادند. حزبالله این عملیات را «وعده صادق» نام گذاشته بود.
ارتش اسرائیل بلافاصله برای نجات جان دو سرباز اسیر شده، اقدام کرد که در نهایت پنج سرباز دیگر اسرائیلی کشته، پنج سرباز دیگر مجروح و پنج شهروند غیرنظامی نیز مجروح شدند. حزبالله لبنان نام این یورش را «پاسخ عادلانه» گذاشت و سیدحسن نصرالله برای بازپس دادن دو سرباز اسیر اسرائیلی پیششرط آزادی چهار عضو حزبالله لبنان از جمله سمیر قنطار، نسیم نصیر، یحیی سخاف و علی فراتن را از زندانهای اسرائیل خواستار شد.
در همین حال ایهود المرت نخست وزیر اسرائیل، عملیات نظامی حزبالله لبنان را اعلام جنگ لبنان به اسرائیل خواند و اعلام کرد که لبنان بهای آن را خواهد پرداخت. اسرائیل دولت لبنان را مسئول تجاوز نیروهای حزبالله لبنان به خاک اسرائیل دانست و با تفسیر شرکت حزبالله لبنان در دولت قانونی لبنان و استقرار گروه نظامی حزبالله در خاک لبنان، این کشور را مسئول تجاوز و حمله نظامی حزبالله به اسرائیل معرفی کرد.
فؤاد سینیوره، نخست وزیر وقت لبنان در واکنش به این موضع اسرائیل، در جلسه فوقالعادهی کابینه اعلام کرد که دولت مرکزی لبنان از این عملیات حزبالله به خاک اسرائیل اطلاعی نداشته و مسئولیت این حمله را به عهده حزبالله گذاشت و نیروی هوائی اسرائیل به جهت مقابله حملاتی به زیرساختهای لبنان یعنی جادهها، پلها و فرودگاه بیروت انجام داد که در طی آن ۴۴ شهروند لبنانی کشته شدند.
در جنگ اسرائیل و لبنان در سراسر جهان واکنشهای متفاوتی به وجود آمد. کشورهای ایالات متحده آمریکا، کانادا، آلمان و استرالیا از حملات اسرائیل حمایت کردند و آن را دفاع از خود نامیدند. رئیس جمهور وقت آمریکا جرج دبلیو بوش جنگ اسرائیل و لبنان را بخشی از جنگ با تروریسم نامید.
در مقابل ایران، سوریه و یمن حمایت قاطع خود را از حزبالله اعلام کردند و اتحادیه عرب، اردن و مصر نیز از پاسخ اسرائیل حمایت کردند و مجامع صلح بینالمللی خواستار آتشبس برای جلوگیری از افزایش شمار تلفات غیرنظامی شدند.
استفاده اسرائیل از سلاحهای نامتعارف
طی این جنگ اسرائیل از بمبهای فسفری و بمبهای خوشهای نیز استفاده کرده است. قابل ذکر است اسرائیل پروتکلهای الحاقی کنوانسیون ۱۹۴۹ ژنو را امضا نکرده؛ این کنوانسیون، حملاتی را که به همه افراد صدمه بزند ممنوع کرده است.
در طول جنگ 33 روزه به ویژه در ۷۲ ساعت پایانی جنگ و پس از توافق دولت اسرائیل با قطعنامه آتشبس شورای امنیت، ارتش اسرائیل حجم زیادی از بمبهای خوشهای را بر شهرها، روستاها و مراتع مختلف لبنان فروریخت که اصابت نکردن آنها به غیر نظامیان غیر قابل کنترل است و با توجه به نوع بمبهای استفاده شده و عمل نکرده بعد از جنگ باعث کشته و زخمی شدن تعداد قابل توجهی کودک و افراد غیر نظامی شده و خواهد شد. همچنین در موشکهای مورد استفاده حزبالله که به مناطق مسکونی حیفا اصابت کرده مواردی یافت شده که از کلاهکهای حامل ساچمههای فلزی (جهت حداکثر کردن تلفات انسانی) استفاده شده است.
نتایج جنگ دوم لبنان به اسرائیل ضربه بزرگی وارد و صهیونیستها را مات و مبهوت کرد، این بهت و حیرت تنها شامل اهداف مشخص شده برای جنگ نبود، بلکه میزان تجهیزات و تدارکات مورد استفاده در این جنگ را نیز شامل میشد؛ به گونهای که معروف بود، فرماندهی جبهه شمالی در روز اول جنگ 33 روزه دو یگان نظامی را برای درگیریها در نظر گرفته بود که به سرعت و در همان روز اول جنگ این دو یگان را با پنج گروه مورد حمایت و پشتیبانی قرار داد و دو گروه پیاده نظام و سه گروه زرهپوش را برای حمایت از این دو یگان در مناطق مختلف مرزی مستقر کرد تا پس از آن ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی 370 تانک مرکاوا را در اختیار فرماندهی جبهه شمالی قرار دهد و 60 هزار نیروی ذخیره را به خدمت فرابخواند و این جدای از این واقعیت است که ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی در این جنگ بخش قابل توجهی از نیروهای دریایی و هوایی و همچنین یگانهای ویژه خود را نیز به خدمت گرفت.
اعتراف دشمنان به پیروزی قاطع حزبالله
اولین بررسی که در مورد جنگ 33 روزه انجام و منتشر شد، تحقیقات آنتونی کوردزمن بود که در روز 17 آگوست 2006 و تنها چند روز بعد از جنگ از مرکز مطالعات راهبردی بینالمللی در آمریکا انتشار پیدا کرد. این گزارش از جنجالیترین گزارشهایی بود که در مورد جنگ 33 روزه منتشر شده بود؛ گزارش با وجود جانبداری مطلق و آشکار از رژیم صهیونیستی در بررسی مفصلی نتیجهگیری کرد که هیچ یک از اهداف پنجگانه اسرائیل از حمله به لبنان محقق نشده است.
دو ماه بعد نشریه آسیا تایمز مجموعهای شامل سه گزارش از 12 تا 14 اکتبر 2006 منتشر کرد که نام آن چگونه حزب الله اسرائیل را شکست داد، بود. آلستر کروک کارشناسی که سابقا مشاور عالی خاویر سولانا مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و مارک پری که مشاور سیاسی کاخ سفید بودند و چندین کتاب در مورد تاریخ آمریکا نگاشته است، در بخش اول این گزارش بعد از تمرکز بر روی گزارش کوردزمن آن را مورد نقد قرار داده و تاکید میکنند که که علاوه بر شکست اسرائیل در این اهداف، حزبالله لبنان پیروزی کامل و قاطعی را در جنگ با اسرائیل به دست آورد. آنها تاکید میکنند که این پیروزی شکست سیاسی مصیبتباری برای آمریکا به شمار میرود که از اسرائیل در این جنگ حمایت کرد و به این ترتیب ضربه سختی به جایگاه آمریکا در منطقه وارد شد.
حزبالله؛ مهره با اهمیت شطرنج غرب آسیا و یکی از عوامل بازدارنده در برابر این طرح بود که بر اساس این راهبرد دراز مدت باید در مرحله اول از میان برداشته میشد، در مراحل بعدی نیز بیشتر رژیمهای عربی در منطقه از جمله عربستان، سوریه، مصر و همچنین ایران، هدف قرار داشتند. البته آمریکا با فریب کشورهای عربی در مورد طرحهای خود، بسیاری از کشورها را با خود همراه کرده بود. از سویی دیگر آمریکا نیاز به شروع یک جنگ در منطقه و پیروزی در آن داشت، زیرا در باتلاق عراق گیر کرده بود و از طرف جوامع بین الملل و حتی مردم خود تحت فشار قرار گرفته بود و پیروزی در جنگ 33 روزه میتوانست قدرت آنها را در منطقه بازآفرینی کند.
روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در گزارشی پیرامون توان نیروی مقاومت حزبالله لبنان در این روزها نوشت: حزبالله اینک یک قدرت نظامی منطقهای با هزاران نیرویی است که با نبرد در میدان جنگ سوریه منسجمتر نیز شدهاند. بر اساس این گزارش، نیروهای حزبالله به مجهزترین تسلیحات هوشمند در دسترس چون نسل چهارم موشکهای هدایت شونده ضدتانک کورنت مجهز هستند. آنها همچنین مجهز به پهپاد، توپخانه و تانک نیز هستند.
الیاس هانا ژنرال بازنشسته لبنان و مدرس دانشگاه آمریکایی بیروت در این زمینه گفت: حزب الله در سال 2006 یک گروه شبه نظامی بود، اما اینک ارتشی کلاسیک است.
این روزنامه با اشاره به درگیریهای حزب الله و اسرائیل نوشت: حزب الله لبنان 10 سال قبل 4000 موشک برد کوتاه را به اسرائیل شلیک کرد اما اینک این گروه 100 هزار راکت چون جنگ افزارهای برد متوسط با کلاهکهای جنگی بزرگتری که قادرند هر نقطه از اسرائیل را هدف قرار دهند، دارد.
فرماندهان ارشد اسرائیلی در این باره گفتند: حزبالله تهدیدی بسیار بزرگتر به نسبت 10 سال قبل علیه اسرائیل است و تهدیدهای حماس در غزه به نسبت حزبالله بیاهمیت است. ژنرال ایزنکوت رییس ستاد مشترک اسرائیل در اوایل سال جاری با توجه به ایجاد تاخیر در برنامههای اتمی ایران به واسطه برجام، حزبالله را دشمن اصلی اسرائیل نام نهاد.
فرماندهان ارشد اسرائیل میگویند، حزب الله دهه گذشته دهکدههای جنوب لبنان را به پایگاههای مخفی همراه با پرتابکننده های موشکی مبدل نموده است که بسیاری از آنها از راه دور هدایت میشوند. یکی از فرماندهان چترباز اسرائیل نیز که در نبرد سال 2006 با حزبالله حضور داشت، گفت: حزبالله یک گروه، سازمان یا جنبش نیست بلکه یک ارتش است. نبرد بعدی با آنها نبرد دشواری و سختی خواهد بود و آنها نیز این را میدانند.
واشنگتن پست در خاتمه این گزارش با اشاره به رجز خوانیهای طرفین به ذکر سخنان سایمون ابو فاضل پرداخت. ابوفاضل تحلیگر لبنانی پیش بینی کرد که در نبرد بعدی حزبالله خسارات سنگینی را بر شهرها، نیروگاهها و فرودگاههای اسرائیل وارد میکند. وی افزود: موشکهای حزبالله در نبرد جدید با اسرائیل، عذابآور خواهند بود. این درگیری، نبرد برد و باخت نیست، بلکه نبردی با بمبارانها و تخریبهای دو طرفه خواهد بود.
نوعم تیفون یکی از فرماندهان ارتش اسرائیل طی سخنرانی درباره آمادگیهای رژیم صهیونیستی برای جنگهای آینده، به احتمال جنگ زمینی با حزب الله اشاره و تاکید کرد که این رژیم نمیتواند روزها و هفتهها حجم فراوان موشکهای حزبالله را تحمل کند. این درحالی است که ژنرال گولان جنگ زمینی با حزبالله را در هر گونه رویارویی درآینده بعید دانسته است.
تیفون با بیان اینکه توان حزبالله از آمادگی مبارزه مستقیم فراتر رفته، گفت: حزبالله گروهی زیرک و شبیه به سپاه پاسداران ایران است؛ این گروه مانند ایران وارد دنیای سایبر شده و در حال استفاده از پهپاد است، و اخیرا هم وارد دنیای فناوریهای پیشرفته شده؛ به همین دلیل حزب الله دشمنی بسیار خطرناک است.
کوبی باراک رئیس بخش فنآوری و لجستیک ارتش رژیم صهیونیستی هم درباره زرادخانه موشکی حزبالله اظهار داشت که این گروه، تجهیزاتی در اختیار دارد که میتواند با دقت اهدافی را مانند پایگاههای نظامی، ایستگاه برق در شهر الخضیره در شمال فلسطین اشغالی، یا ساختمان وزارت جنگ در تلآویو یا فرودگاه بن گوریون، هدف قرار دهد.
گزارش از حمیدرضا قربانی
انتهای پیام/