به گزارش
گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ نیویورک تایمز در مطلبی نوشت: پس از بحران آب در شهر فلینت ایالت میشیگان، روزانه گزارش‌های متعددی از آب‌های آلوده به سرب در شهرهای بزرگ و کوچک و مدارس مختلف آمریکا به گوش می‌رسد. در برخی نقاط آمریکا، مقادیر سرب در خون افراد 3 برابر افزایش یافته است. این مسئله، کودکان -- که مغز آن‌ها در حال رشد است – را در معرض پیامدهای خطرناکی مانند کاهش سطح هوش و یا ناتوانی‌های جدی قرار می‌دهد.
این در حالی است که خارج از آمریکا مشکلات زیست‌محیطی پیچیده‌تر هستند. در کشورهای متوسط و فقیر، آمار مسمومیت ناشی از سرب در سطح بسیار بالایی قرار دارد. بر اساس آمار گزارش شده، نزدیک به 26 میلیون نفر در سراسر جهان در معرض مسمومیت با سرب قرار دارند. برخی از پیامدهای این مسمومیت، آسیب‌های عصبی، کاهش ضریب هوشی، کم خونی، افزایش فشار خون، سردردهای مزمن و ناباروری را شامل می‌شود.
بر اساس گزارش‌های موسسه "معیارهای ارزیابی سلامت"، سالانه 850 هزار نفر در ارتباط با مسمومیت ناشی از سرب جان خود را از دست می‌دهند. با این‌حال، در این آمار مسمومیت‌های شدید محاسبه نشده اند.
در سال 2015، موسسه بین‌المللی "پیور ارت"، بیش از 800 نقطه از جهان که در آن‌ها مسمومیت‌های شدید با سرب رخ می‌دهد را شناسایی کرد. شایع‌ترین دلیل برای این مسمومیت‌ها، بازیافت باتری‌های خودرو به وسیله افراد غیرحرفه‌ای به منظور فروش مجدد چند کیلوگرم سرب موجود در این باتری‌ها است. هزاران مورد از اینگونه بازیافت باتری‌ها در سراسر جهان انجام می‌شوند و کودکان و بزرگسالان را با مسمومیت‌های جدی روبرو می‌کنند. علائم مسمومیت کشنده با سرب، مانند علائم مالاریا است. به همین دلیل این مسئله مهم از دید بسیاری پوشیده باقی می‌ماند.
به عنوان مثال، هنگامی که بهای فلز سرب بازیافت شده در سنگال افزایش یافت، بسیاری از روستایی‌ها به این بازار جذب شدند. مردان باتری خودروها را جمع آوری کرده و سرب داخل آن‌ها را خارج می‌کردند. زنان نیز این سرب‌ها را ذوب کرده و در قالب‌هایی برای فروش آماده می‌کردند. در پی اقدامات غیراصولی این افراد، در یکی از این روستاها 18 کودک جان باختند و صدها نفر دچار مسمومیت‌های شدید شدند. اما این تنها بخشی از اینگونه حوادث در کشورهای فقیر جهان است.
سرب فلزی خطرناک اما گرانبهاست. در کشورهای ثروتمند به دلیل وجود زیرساخت‌های مناسبتر، در بازیافت مواد سربی احتیاط بیشتری به عمل می‌آید. اما در کشورهای فقیرتر، امکانات مناسبی برای بازیافت این فلز وجود ندارد. این کشورها برای دستیابی به زیرساخت‌های کارآمد احتیاج به کمک دارند. کارگران غیررسمی در این کشورها باید در کارگاه‌های امن و مجاز به کار خود ادامه دهند. هنگامی که مسمومیت‌ها هنگام استنشاق گازهای سمی حاصل از ذوب سرب متوقف شدند، می‌توان مناطق آلوده به این فلز را پاکسازی کرد. نظارت مداوم بهداشتی، و پاسخگویی دولت‌ها می‌توانند در حل این مشکلات مفید واقع شوند.
انتهای پیام/