سنگ کیسه صفرا تکه مواد جامدی می باشد که در کیسه صفرا تشکیل می‌شود. علت شکل‌گیری این سنگ‌ها آن است که کلسترول و رنگدانه‌های صفرا گاهی اوقات با پیوستن به یکدیگر ذره‌های سختی را تشکیل می‌دهند.
سنگ صفراوی کلسترولی رایج‌ترین گونه سنگ کیسه صفرا است که غالباً زرد رنگ می باشد و این سنگ‌ها عموماً از کلسترول حل نشده و همچنین مواد دیگر تشکیل می‌شود.
سنگ صفراوی رنگدانه ای نیز که به رنگ سیاه یا قهوه‌ای تیره است، زمانی تشکیل می‌شوند که صفرا حاوی مقدار زیادی بیلی روبین باشد.
بسیاری از بیماران دارای سنگ کیسه صفرا با هیچ علائمی مواجه نمی‌شوند و از وجود این سنگ‌ها اطلاعی ندارند مگر آن که حین انجام آزمایشی به دلیلی دیگر مشخص شوند.
با این حال علائم سنگ کیسه صفرا زمانی نمود می‌یابند که سنگ به طور موقت یکی از مجراهای صفراوی را مسدود کند. این مجراها ساختارهای لوله‌ای شکلی هستند که صفرا را از کبد به کیسه صفرا و سپس به دستگاه گوارش می‌برند.
این انسداد در اکثر موارد درد شکمی (دل درد) را به دنبال دارد، اگرچه برخی بیماران در صورت شدیدتر بودن انسداد یا مسدود شدن بخش دیگری از دستگاه گوارش از علایم دیگری نیز رنج می‌برند.
علت سنگ کیسه صفرا مشخص نیست. پزشکان بر این باوراند که سنگ در صفرا زمانی ایجاد می‌شود که صفرا حاوی کلسترول فراوان باشد یا حاوی بیلی روبین فراوان باشد.
راه ها و روش های درمان سنگ کیسه صفرا با توجه به تأثیرگذاری علائم آن بر زندگی روزمرّه تهیه می‌شود. چنانچه بیمار علائمی نداشته باشد، غالباً بهره‌گیری از راهکار "نظارت پویا” پیشنهاد می‌شود. بیمار در این روش هیچ درمان فوری دریافت نمی‌کند، اما به محض رویارویی با علائم به پزشک مراجعه می‌کند. بر طبق قاعده‌ای کلی، هر چه بیمار زمان طولانی‌تری را بدون علائم سپری کند، احتمال تشدید بیماری نیز کمتر می‌شود.
در صورتی که به بیماری دیگری مبتلا هستید که عوارض را تشدید می کنند، باید سریعا برای درمان اقدام کنید تا از بروز عوارض سنگ کیسه صفرا مصون بمانید.
این بیماری ها شامل، زخم شدن کبد (سیروز)، فشار خون بالا درون کبد که به فشار خون سیاهرگی معروف است و غالباً پیامد "بیماری کبد الکلی” است و دیابت است.
انتهای پیام/ی